کنگره ۶۰؛ جزیره‌ای پرگنج

سومین جلسه از دوره سوم کارگاه های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی امیرکبیر، به استادی راهنمای محترم مسافر داوود، نگهبانی مسافر مرتضی و دبیری مسافر علی با دستور جلسه «وادی هفتم و تاثیر آن بر روی من» شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 
سلام دوستان داوود هستم مسافر، ابتدا از نگهبان عزیز و دبیر محترم تشکر می‌کنم و خیلی خوشحالم که در این شعبه هستم.

در مورد دستور جلسه وادی هفتم؛ من ۱۷ سال در مسئله اعتیاد بودم. اعتیاد ۳ سال اول برای من لذت بخش بود؛ ولی بعد از آن دوست داشتم که اعتیاد را ترک کنم و واقعا اراده خوبی هم داشتم و سختی می‌کشیدم، سقوط آزاد هم می‌رفتم ولی اصلا انجام شدنی نبود چون تلاش من بیخود بود و در مسیر درست نبود و هیچ وقت به مقصد و هدف اصلی نرسیدم. اول باید راه را کشف کنم.

کلینیک رفتم، قرص خوردم؛ ولی برگشتم و مصرف شیره من دوبرابر شد، چون بلد نبودم، راه درست را پیدا کنم، سم زدایی کردم و کمپ رفتم؛ چون راه را بلد نبودم هیچ کدام من را به مقصد نرساند. خدا را هزار بار شکر می‌کنم که توانستم راه درمان اعتیاد که فقط و فقط کنگره ۶۰ است پیدا کنم.

حال که کنگره را پیدا کردم آیا فقط آمدن و رفتن و قطع مصرف شدن کافی است؟ به نظر من زندگی بدون کنگره بی‌‌معنی است نه اینکه فقط درمان اعتیاد در کنگره انجام شود و از کنگره فاصله بگیرم. بدون کنگره من راه و رسم زندگی صحیح و سالم را نمی‌توانم اجرا کنم.

تمام آموزش‌های صحیح داخل کنگره است. کنگره مانند جزیره‌ای پر از گنج است؛ یک نفر به اندازه‌ای که جیبش را پر کند بر می‌دارد و می‌رود، یک نفر با قایق گنج را بر می‌دارد، یک نفر هم در جزیره خانه می‌سازد و این بهترین فرصتی که خداوند به من داده‌ حضور در کنگره است. من قبل از اینکه به کنگره بیایم، ابتدا کاری را انجام می‌دادم، سپس هزار بار تاسف می‌خوردم که چرا فکر نکرده این کار را کردم؟ آدم خردمند ابتدا فکر می‌کند سپس عمل می‌کند.

تایپ: مسافر علیرضا
پیاده‌سازی: مسافر محمدحسین