تعادل و آرامش در پرتو وادی هفتم

پنجمین جلسه از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی امیرکبیر، با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر مجتبی با دستور جلسه «وادی هفتم و تاثیر آن روی من» دوشنبه 17 شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخانان استاد:
سلام دوستان حسين هستم مسافر. تشكر مي‌كنم از راهنماى عزيزم كه اجازه خدمت در اين جايگاه را به من دادند و بتوانم در كنار شما آموزش بگيرم.

دستور جلسه وادى هفتم است؛ ما را از تاریکی و نادانی خارج خواهد کرد و مشروط به این است که ما رمز و راز را بشناسیم. رمز همان برداشتی است که من در مسیر بدست می آورم، اگر راه را پیدا کنیم، ولی چیزی بدست نیاوریم کاملا بی‌فایده است، یا چیزی که بدست آوردیم را در مسیر درستی قرار ندهیم باز هم بی‌فایده است.

وادی هفتم در زندگی من جایگاه مهمی داشته و دارد. همیشه برای هر راهی یک بیراهه هم وجود دارد. انسان خردمند مسیر صحیح را انتخاب می‌کند که به تعادل و آرامش ختم می‌شود؛ ولی گاهی با حاشیه از مسیر دور می‌شویم و باعث می‌شود که جزو کم‌خردان قرار بگیرم.

من در اوج جوانی شور و شوق فراوان داشتم، برای کاری که انجام می‌دادم، ولی برای اینکه زودتر به نتیجه و موفقیت برسم و از یک بیراهه استفاده کنم، کم خردی کردم و حاشیه زیادی اطراف خودم ایجاد کردم.

چهل سال از عمر من را این بیراهه گرفت و جسم و روان من را درگیر کرد. خسارت دادن و تاوان دادن و عذر خواهی کردن نشانه‌های کم‌خردی و بی‌خردی است. اگر روز اول مسیر را درست ادامه می‌دادم الان جایگاه‌های بهتر و بالاتر داشتم.

حواشی همیشه مانع موفقیت ما می‌شود. راه درست در کنگره توسط جناب مهندس به ما نشان داده شده است، با حرکت در مسیر درست و فرمانبری از راهنما می‌توانیم فرمانده خوبی شویم و به موفقیت مادی و معنوی برسیم.

تایپ: مسافر علیرضا، لژیون اول
پیاده‌سازی: مسافر محمدحسین