وادی‌ها حکم قانون را برای ما دارند

جلسه دوم از دوره سی‌وهشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ شعبه شیخ‌بهایی با استادی همسفر ثریا، نگهبانی همسفر لعیا و دبیری همسفر آرزو با دستور جلسه «وادی هفتم (رمز و راز کشف حقیقت، در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری، آنچه برداشت می‌نمائیم) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۱۷ شهریورماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

بسیار شاکرم که در این مکان حضور دارم و فرصت آموزش برایم فراهم شده است. دستور جلسه امروز درباره‌ «وادی هفتم (رمز و راز کشف حقیقت، در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری، آنچه برداشت می‌نمائیم) و تأثیر آن روی من» است. وادی‌ها حکم قانون را برای ما دارند؛ اگر آنها را در زندگی خود کاربردی کنیم می‌توانیم از تاریکی‌ها به سوی روشنایی حرکت کنیم.

وادی اول تا چهارم به ما تفکر را می‌آموزد؛ زیرا ساختارها با تفکر آغاز می‌شوند، اما نشستن و فکر کردن به تنهایی کافی نیست. در وادی پنجم می‌آموزیم که باید در راستای تفکرات خود حرکت کنیم. وادی ششم به ما می‌گوید: اکنون که می‌خواهی حرکت کنی باید فرمانده‌ای داشته باشی که دستور دهد و تو اجرا کنی که ما عقل را به‌عنوان فرمانده انتخاب می‌کنیم.

در وادی هفتم گفته شده: اکنون که عقل را فرمانده قرار دادی، در زندگی با مجهولات بسیاری روبه‌رو می‌شوی که باید از عقل خود به‌درستی استفاده کنی تا آنها را کشف کرده و برای خود آشکار نمایی. در مسیر زندگی راه‌های گوناگونی پیش پای ما قرار می‌گیرد و انتخاب‌های بسیاری داریم، به همین دلیل خداوند قوه‌ اختیار را در وجود انسان قرار داده است تا بتواند از آن بهره‌مند شود و اگر بر سر چند راهی قرار گرفت، راه درست را برگزیند.

اما آیا اختیار به‌تنهایی کافی است؟ خیر، من باید ابزار و توانایی لازم را داشته باشم تا بتوانم از اختیار خود استفاده کرده و بهترین راه را انتخاب کنم. خداوند علم قدرت یادگیری و توان آموزش را در اختیار انسان قرار داده که پیش‌نیاز آن اختیار است و بر اساس همین علم و اختیار می‌توانیم دخل و تصرف کنیم و بهترین مسیر را برای خود بسازیم.

اگر به گذشته بازگردیم و انسان‌های نخستین را با انسان امروزی مقایسه کنیم؛ درمی‌یابیم که انسان چگونه از قوه‌ اختیار خود استفاده کرده و توانسته است به جایگاهی برسد که ابزار، امکانات و رفاه بیشتری برای زندگی فراهم کند؛ البته امروز نسبت به دوران نخستین، در آسایش و راحتی بیشتری زندگی می‌کنیم.

اکنون برای درک بهتر، لازم است تیتر وادی هفتم را برای خود معنا کنیم. رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز نهفته است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه در مسیر برداشت می‌کنیم که رمز همان راه است و راز مسیری که طی می‌کنیم. حقیقت نیز اصل ریشه و ماهیت هر چیز است که اگر انسان بتواند به اصل و ریشه‌ هر موضوعی دست یابد در واقع به خوشبختی واقعی رسیده است. کشف یعنی چیزی پنهان بوده و ما آن را پیدا می‌کنیم؛ ولی چه کسی در مسیر قرار می‌گیرد؟ کسی که در گذشته محرومیت‌های زیادی را تجربه کرده باشد؛ درست مانند هر کدام از ما، که اگر بخواهیم از محرومیت‌ها و سختی‌های خود بنویسیم کتابی مفصل خواهد شد. همان‌طور که با مسافران خود بارها درگیر آزار و اذیت بودیم.

من در دلنوشته‌ خود نوشته‌ام که دنیا برایم مانند یک قوطی کبریت بود؛ فضایی تنگ که در آن حتی نفس کشیدن برایم دشوار بود و بی‌تردید کسانی که در چنین محرومیت‌هایی قرار داشته‌ باشند، خداوند آنان را در مسیر درست هدایت می‌کند که نمونه‌ بارز آن آقای مهندس حسین دژاکام است که هفده سال در محرومیت به سر بردند تا اینکه کتاب «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» را نوشتند که به نظر من این کتاب همچون اثری سحرآمیز است؛ زیرا هر بار که آن را می‌خوانم کلماتش برایم زنده می‌شوند و استادانی را که در آن کتاب معرفی شده‌اند در برابر خود می‌بینم و گویی با آنان گفت‌وگو می‌کنم. از خلال این کتاب به‌خوبی درمی‌یابیم که آقای مهندس چه رنج‌ها و محرومیت‌هایی را پشت سر گذاشته‌اند، اما با خواسته‌ای قوی و تلاش بسیار در مسیر درست گام برداشتند و خداوند راه را پیش پای ایشان قرار داد.

حاصل این تلاش، کشف متد DST بود که علاوه بر درمان اعتیاد، در درمان سیگار و حتی چاقی نیز کارآمد است. ایشان بدون هیچ‌گونه چشم‌داشت و منت، این دانش را در اختیار ما قرار دادند تا در این مسیر بمانیم، آموزش ببینیم و به حال خوش دست یابیم.

مرزبانان کشیک: همسفر مریم و مسافر امیرحسین
تایپ: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر مائده (لژیون بیست‌و‌سوم)
عکاس: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
ویراستار: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون پانزدهم)
ارسال: همسفر عالیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هفدهم) دبیر اول سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی