پارامترهای ماندن در مسیر مستقیم؛ صبر، قناعت و حسابرسی

جلسه‌ی دوازدهم از دوره‌ی ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه‌ی آقایان مسافر نمایندگی پردیس با استادی راهنمای محترم ، نگهبانی مسافرغلام و دبیری مسافر هادی با دستورجلسه‌ی «وادی هفتم و تاثیر آن روی من»  در روز دوشنبه 17 شهریور ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
این اولین بار است که به شعبه پردیس آمدم و امیدوارم صحبت‌هایم پرانرژی و مفید باشد.
چند روز پیش در جلسه چهارشنبه، وقتی به صحبت‌های مهندس گوش می‌دادم، اشاره کردند که هر جا اسم «وادی» می‌آید، عنوان وادی هم مثلا وادی هفتم میگه  «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است:یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می نماییم»  وادی‌ها راهنما و هدایتگر هستند. در کتاب‌های آموزشی هم آمده است که معجزه خلقت با تفکر آغاز می‌شود. تفکر به ما نشان می‌دهد که راه‌های ضد ارزش کدام‌اند: غیبت، دروغ و دیگر ضد ارزش‌ها. همگی آن‌ها را تجربه کرده‌ایم و می‌دانیم چه نتایج ناخوشایندی به همراه دارند.
اما آموزش‌های کنگره ما را با صراط مستقیم آشنا می‌کند؛ راهی که آسایش، صلح، امنیت و رضایت از زندگی را برای انسان به همراه دارد. برای حرکت در این مسیر، باید پارامترهایی همچون صبر، قناعت و حسابرسی در زندگی را رعایت کنیم.انسانی که قانع است، آرامش دارد. کسی که در زندگی‌اش حسابرسی می‌کند، آرامش بیشتری تجربه می‌کند.در وادی پنجم به ما یادآوری می‌شود که این ویژگی‌ها ابزار و جلوه‌هایی هستند که انسان را در صراط مستقیم نگه می‌دارند. سپس در وادی هفتم بحث انتخاب مطرح می‌شود و در وادی هشتم می‌آموزیم که برای ادامه این مسیر باید پیمان ببندیم.

من خودم پیش از آشنایی با کنگره، هر راه ضد ارزشی را تجربه کرده بودم و نتیجه‌ای جز حال بد و سرگردانی نداشت. زندگی‌ام با مصرف مواد، ارتباط با ساقی، دعوا و کلانتری گذشت. آخرِ کار ضد ارزش همیشه همین است. حتی دروغ گفتن هم اثرات مخربی دارد که همه ما آن را لمس کرده‌ایم.
اما راه دیگری هم هست: راه صراط مستقیم. این مسیر هرچند سخت است، اما ارزشمند است. همان‌طور که مهندس می‌گویند، برای رسیدن به آرامش باید از تعلقات، منیت‌ها و خواسته‌های نادرست گذشت. این مسیر مثل عبور از آتش است؛ در ابتدا دشوار است، اما به تدریج انسان تغییر می‌کند، نفسش ارتقا می‌یابد و خواسته‌هایش دگرگون می‌شوند.

من خودم سی سال مصرف‌کننده بودم. در خانه‌ام همیشه منقل و وسایل مصرف وجود داشت. با وجود این شرایط، دو فرزندم را بزرگ کردم. امروز خدا را شکر می‌کنم که وقتی به خانه می‌آیند، به جای مصرف مواد از من دفتر و کتاب می‌خواهند؛ یکی برای نقاشی و دیگری برای نوشتن. این یعنی از آن سختی‌ها عبور کردیم و به لطف کنگره و خداوند توانستیم از آتش بگذریم و اکنون مزه شیرین صراط مستقیم را بچشیم.
امیدوارم همه شما نیز به این مرحله برسید؛ مرحله‌ای که نور وارد زندگی‌مان می‌شود، قدر آن را بدانیم و در مسیر خدمتگزاری قدم برداریم. هرچه بیشتر خدمت کنیم، راه برایمان روشن‌تر خواهد شد.

سایت نمایندگی پردیس