تغییرات زره زره شکل می گیرد

                                                                                به نام قدرت مطلق الله

چهارمین جلسه از سی و دومین دوره کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰، نمایندگی ایمان با استادی راهنما مسافر آبتین، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر قنبر با دستور جلسه  " وادی هفتم و تاثیر آن روی من "  در روز دوشنبه  17شهریور ماه 1404 ساعت 17 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد...

خدا را شکر می‌کنم که امروز در خدمت شما هستم. قبل از هر چیز، افتتاح شعبه ایمان را به همه شما تبریک می‌گویم. این نمایندگی با زحمات فراوان شکل گرفته و وظیفه همه ماست که آن را حفظ کنیم. حفظ کردن یعنی رعایت قوانین و حرمت‌ها، زیرا تجربه نشان داده است هرجا قانون رعایت شود، آرامش و ماندگاری تضمین می‌شود.

همان‌طور که در پیام مرزبانی هم گفته می‌شود، اگر ساده‌ترین اصول رعایت گردد، می‌توانیم سال‌های سال در کنگره حضور داشته باشیم، بدون اینکه مزاحمتی برای دیگران ایجاد کنیم یا دیگران برای ما مشکلی بسازند.

وادی هفتم بیان می‌کند: «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه، و دوم آنچه برداشت می‌کنیم.» این جمله ساده اما بسیار عمیق است. ما برای زندگی کردن نیازمند قوانین هستیم. درست مثل فوتبال: اگر کسی قوانین را نداند، حتی با داشتن توپ و زمین بازی، نمی‌تواند درست بازی کند. وقتی قوانین را بیاموزد، تازه می‌فهمد که علاوه بر رعایت قانون، موانع و حریفانی هم وجود دارند که کار را سخت می‌کنند. این‌ها همان نیروهای بازدارنده هستند. بدون وجود آن‌ها، بازی یا زندگی معنایی نخواهد داشت.

زندگی سراسر میدان بازی است؛ گاهی شکست می‌خوریم، گاهی پیروز می‌شویم، اما آنچه اهمیت دارد یاد گرفتن قوانین و عبور از موانع است. نیروی منفی نه برای نابودی ما، بلکه برای کامل شدن ما وجود دارد. وقتی در مقابل مشکلات ایستادگی می‌کنیم و آن‌ها را پشت سر می‌گذاریم، طعم واقعی پیروزی را می‌چشیم.

حقیقت در وادی هفتم به معنای چیزی است که «بوده، هست و خواهد بود.» محبت، دوستی، کار، تلاش، انرژی و حتی رنج و زحمت، همگی حقیقت هستند. انسان از روزی که پایش به این کره خاکی باز شد، با کار و تلاش زنده مانده است؛ چه شکار کند، چه کشاورزی، چه صنعتگری، همیشه باید فعالیتی انجام دهد تا به نیازهای خود برسد.

درمان اعتیاد هم حقیقتی است که وجود داشت اما کشف نشده بود، تا اینکه به دست  آقای مهندس دژاکام پیدا شد. اگر بخواهیم این وادی را درست درک کنیم، باید با نگاه مهندس به موضوع بنگریم. او سال‌ها مصرف‌کننده مواد مختلف بود و زندگی‌اش را از دست داده بود؛ کسب‌وکارش نابود شده، بدهی‌های فراوان بالا آورده و حتی برای مدتی از خانواده و جامعه فراری شده بود. اما همین انسان با یک فکر و یک تصمیم مسیر جدیدی را آغاز کرد.

نخستین قدم او، تنظیم مصرف بود؛ یعنی یاد گرفت که مواد را منظم و سر ساعت مصرف کند. شاید در ظاهر ساده به نظر بیاید، اما همین نظم، اولین پیروزی بزرگ بود. سپس یک وعده مصرف را کم کرد و با همین حرکت کوچک، راه را پیدا نمود. وادی هفتم هم همین را می‌گوید: برای کشف حقیقت باید راه درست را پیدا کرد و در مسیر آن حرکت کرد، حتی اگر گام‌ها کوچک باشند.

زندگی پر از مثال‌هایی است که این اصل را تأیید می‌کند. پس‌انداز کردن، رسیدن به شغل بهتر، ساختن یک زندگی آرام و همه از قدم‌های کوچک شروع می‌شود. هیچ کار بزرگی یک‌باره اتفاق نمی‌افتد. همان‌طور که درمان اعتیاد از قدم‌های کوچک مهندس آغاز شد، ما هم می‌توانیم در زندگی با همین الگو موفق شویم.

خیلی از ما بارها ترک کرده‌ایم و دوباره بازگشته‌ایم. چون راه درست را پیدا نکرده بودیم. کنگره ۶۰ به ما یاد داد که بدون مواد نمی‌توان زندگی کرد، اما باید یاد بگیریم چگونه مواد درونی بدنمان مثل اندورفین، دینورفین و سروتونین را فعال کنیم. این همان سیستم ایکس است. شربت تریاک یا OT ابزاری است که به بدن فرصت می‌دهد تا دوباره این مواد طبیعی را تولید کند. به همین دلیل است که روش کنگره، تنها روشی است که به درمان قطعی اعتیاد منجر می‌شود.

باید بدانیم که مهندس دژاکام برای یافتن این راه، از مال و آبرو و آسایش خود گذشت. کتاب «۶۰ درجه زیر صفر» را به نام خودش منتشر کرد، در حالی‌که بسیاری در جایگاه او حاضر نبودند چنین کاری انجام دهند. او کنگره را با این اصل پایه‌گذاری کرد که «هیچ‌گاه از درمان اعتیاد پول نگیرد». درآمد کنگره تنها از نشریات و سبدهای مشارکت اعضاست، و همین موضوع باعث شد که پاکی و خلوص این مجموعه حفظ شود.

پیام وادی هفتم این است که هیچ استثنایی در قوانین خلقت وجود ندارد. اگر کسی راه را بیابد و درست حرکت کند، قطعاً به مقصد می‌رسد. اگر ما نیز از مهندس و تجربه‌هایش الگو بگیریم، بدون شک می‌توانیم به حقیقت زندگی خود دست یابیم.

دوستان عزیز، کنگره ۶۰ به ما هدیه‌ای ارزشمند داده است؛ درمان اعتیاد و بازیابی زندگی. حال نوبت ماست که قدردان باشیم، هم در زندگی شخصی و هم در خدمت به کنگره. اگر این چرخه ادامه یابد، نسل‌های بعدی نیز از این نعمت بهره‌مند خواهند شد.

تایپ : مسافر حسن
تنظیم و ارسال : مسافر ابولفضل