وادی هفتم و تأثیر آن روی من

پنجمین جلسه از دور چهل و هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد، به استادی مسافر اسماعیل، نگهبانی مسافر بهزاد و دبیری مسافر منوچهر با دستورجلسه‌ "وادی هفتم و تأثیر آن روی من" در روز یکشنبه ۱۶ شهریورماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان، اسماعیل هستم، یک مسافر.

اگر می‌خواهیم تغییر کنیم باید درون و بیرون‌مان یکی شود

حدود ده ماه است که از کنگره دور بوده‌ام. استاد عزیزم امر کردند و مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار کردند، من هم اطاعت امر نمودم. ابتدا خدا قوت و دست‌مریزاد عرض می‌کنم خدمت همه اساتید و دست‌اندرکاران شعبه عمان سامانی.
دستور جلسه امروز «وادی هفتم» است. برداشت من از این وادی این است که یافتن راه، همان متدی است که ما در کنگره از آن استفاده می‌کنیم. ما این راه را یافته‌ایم و حالا باید از خودمان بپرسیم که برای چه هدفی آمده‌ایم؟ چه برنامه‌ای داریم؟ و تا چه زمانی می‌خواهیم ادامه دهیم؟
خیلی از ما هنوز از تخریب‌های مواد به آگاهی کامل نرسیده‌ایم. بسیاری از هم‌نوعان ما دیگر در این حیات حضور ندارند، خانواده‌هایشان را از دست داده‌اند و همه چیزشان از بین رفته است. اما ما گاهی موضوع را ساده و شوخی می‌گیریم. در حالی‌که خدمتگزاران عزیز و اساتید محترم، با تمام توان برای بهبود وضعیت ما تلاش می‌کنند.
همه ما بارها و بارها گفته‌ایم و می‌دانیم که حتی اگر حاضر می‌شدیم همه زندگی‌مان را بدهیم، باز هم راهی برای درمان اعتیاد پیدا نمی‌کردیم. به همه جا مراجعه کردیم اما نتیجه‌ای نگرفتیم، چون واقعاً راهی وجود نداشت. اما امروز خدا را شکر، در کشور و استان ما کنگره وجود دارد. کنگره به ما هدیه داده شد، پس چرا قدردان نباشیم؟ چرا تغییر نکنیم؟ چرا باید انگشت‌نمای مردم باشیم؟ چرا کاری انجام بدهیم که پشیمانی به بار بیاورد؟ چرا قبل از صحبت کردن و عمل کردن فکر نکنیم؟ حتی اگر نمی‌توانیم درست فکر کنیم، چرا از کسانی که صاحب‌نظر و استاد هستند مشورت نگیریم؟
دوستان عزیز، اگر می‌خواهیم تغییر کنیم، باید درون و بیرون‌مان یکی شود. باید فکر کنیم، هدفمان را مشخص و به خودمان رجوع کنیم. ما بسیاری از داشته‌هایمان را از دست داده بودیم، جسممان آسیب دیده بود. همیشه گفته‌اند: «عقل سالم در بدن سالم». ما در کنگره آموخته‌ایم که برای رسیدن به آرامش، باید جسم سالم باشد.
حال باید از خودمان بپرسیم: چقدر برای تغییر خودمان کار کرده‌ایم؟ حساب و کتابی بکنیم که، چقدر دروغ گفته‌ایم؟ چقدر ضد ارزش انجام داده‌ایم؟ چقدر پنهانی دنبال مواد رفته‌ایم؟ آیا کافی نبود؟
اما امروز راه برایمان باز شده است. پس قدر این فرصت و قدر خودمان را بدانیم. یکدیگر را دوست داشته باشیم، همه هم‌نوعان و کل هستی را دوست بداریم و در مسیر صراط مستقیم با تمام توان حرکت کنیم.

از اینکه به صحبت‌هایم گوش دادید، سپاسگزارم.

نگارش: مسافر مسلم لژیون بیست و یکم
ویرایش: مسافر حمید لژیون نوزدهم
عکس‌برداری: مسافر ابوالقاسم لژیون یکم
تنظیم: مسافر جعفر لژیون نوزدهم

با احترام مرزبان خبری مسافر وحید