بهترین راه‌ استفاده از مادیات، بخشندگی است

پنجمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی پهلوان محترم مسافر حسین، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر محمد، با دستور جلسه «وادی هفتم و تأثیر آن روی من» در ۱۶ شهریور ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر؛ 

شاکر خداوند هستم بابت فرصت دوباره‌ی حیات و اجازه‌ی قرار گرفتن در جایگاه استادی و خدمت کردن. 

در خصوص دستور جلسه: قبل از رسیدن به وادی هفتم، شش وادی پشت سر گذاشته شده که چهار وادی اول، وادی تفکر هستند؛ و به مخاطب معنای تفکر کردن، اینکه به چه موضوعاتی باید فکر کرد و چه موضوعاتی را حتی‌المقدور باید نادیده گرفت، به دوش کشیدن بار مسئولیت خود و... را می‌آموزند. وادی پنجم به شخص می‌آموزد که تفکرات را باید از قوه به فعل درآورد و در زندگی عملی کند. در وادی ششم، شخص آموزش می‌بیند که باید عقل را به‌عنوان فرمانده وجودی خود بشناسد و حکم آن را کاملاً اجرا کند. اما در وادی هفتم، شخص در وسط راه قرار گرفته و طبق روال همیشگی هستی، انسان بر سر دو راهی قرار می‌گیرد. در این نقطه، شخص باید راه درست را بیابد و در مسیر رسیدن به وادی عشق و محبت حرکت کند.  

من فکر می‌کنم منظور از "گنج درون" که در وادی هفتم به آن اشاره شده، عشق و محبت است؛ و یکی از مسائلی که برای رسیدن به عشق و محبت، یا همان وادی چهاردهم، از اهمیت بالایی برخوردار است، همان یافتن راه می‌باشد. چه بسیارند افرادی که خیال می‌کردند راه درست رسیدن به آرامش، محبت و حال خوش را یافته‌اند، اما در نهایت به‌جای مرغزار، سر از مسلخ درآوردند.

در خصوص درمان اعتیاد نیز این قضیه صدق می‌کند؛ چراکه وقتی سخن از کشف حقیقت در سر تیتر وادی هفتم به میان می‌آید، می‌توان حقیقت را به‌عنوان آرامش و حال خوش برداشت کرد، و آن را برای درمان اعتیاد و رهایی نیز در نظر گرفت. پس برای درمان اعتیاد نیز باید راه درست را یافت. لازم به ذکر است که تاکنون بشر از هیچ مسیری جز راه درمان اعتیاد در کنگره ۶۰ موفق به درمان کامل اعتیاد نشده، و گویی تمام راه‌هایی که تاکنون معرفی شده‌اند، بن‌بست بوده و در نهایت درمانی به دنبال نداشته‌اند.

در مورد لژیون سردار و بخشندگی نیز باید بگویم: لژیون سردار، راه رسیدن به حال خوش و هنرِ زندگی را به اعضای کنگره آموخته، و گویی اعضا با آگاهی نسبت به بخشش و فعالیت در لژیون سردار، راه درست را یافته‌اند. بنده قبل از ورود به کنگره، تمام معنای زندگی را در مادیات خلاصه می‌کردم؛ اما با ورود به کنگره ۶۰ آموزش دیدم و راه درست را پیدا کردم. مادیات به هیچ عنوان بی‌ارزش نیستند، اما به شرط آنکه: اولاً تمام انرژی خود را صرف گردآوری مال نکنیم، چراکه انسان‌هایی که زندگی خود را در مادیات و در به‌دست آوردن مال دنیا خلاصه کرده‌اند، تماماً پشیمان هستند. و ثانیاً شخصی که از نظر مادی رشد کرده و قدرتمند شده، بتواند از آن به نحو احسن استفاده کند. یکی از بهترین صفات انسانی و بهترین راه‌های استفاده از مادیات، بخشندگی است.

حدوداً دو ماه دیگر جشن گلریزان در کنگره برگزار خواهد شد، و افرادی که به‌واسطه‌ی آگاهی تصمیم به حضور و فعالیت در گلریزان دارند، چه بهتر است از همین امروز به فکر آینده بوده و برای آن برنامه‌ریزی کنند. اعضای کنگره ۶۰ مطمئناً متوجه این موضوع هستند که در چه بستری برای درمان اعتیاد قرار گرفته‌اند. اگر بخواهند این مسیر را نادیده بگیرند، این ناشکری، ناسپاسی، پنهان‌کاری و کفر محسوب می‌شود.  

هستی در حال حرکت و تغییر است، و هیچ حالتی دائمی نیست. هر انسانی که از حرکت بماند و از شکرگزاری و قدردانی دور شود، مطمئناً در هستی به شکست و تکرار تاریخ محکوم خواهد شد. پس اعضا باید هوشیار بوده و دائماً و با ثبات قدم، مسیر خود را ادامه دهند و با تمام وجود و تلاش، قدردان محبت الهی و داشته‌های خود باشند. برای انجام این عمل، یکی از بهترین مسیرها بخشندگی است: به کنگره، بیماران سرطانی، مستضعفین یا هر هم‌نوع دیگر باید بخشید.  

به قول آقای مهندس: اگر از نظر مالی توانایی بخشیدن نداری، از وقت خود ببخش؛ کمک یدی و جسمی انجام بده. اینکه از چه طریقی صفت بخشندگی را در خود احیا کنیم، زیاد مهم نیست؛ مهم این است که این صفت را در خود پرورش دهیم و آن را به انجام برسانیم.

در کنگره ۶۰، بیماری‌های لاعلاج مختلفی در طی سال‌های گذشته درمان شده‌اند که در هیچ کجای دنیا برای آن‌ها درمانی وجود نداشته. این داستان نشان می‌دهد که وظیفه‌ی تمامی اعضای امروز کنگره است که کنگره را در رسیدن به اهدافش، از هر طریقی که قادر هستند، یاری کنند. و این نکته را در نظر داشته باشیم که بخشندگی باید از درون شخص آغاز شود. اگر کسی در ذهن خود منتظر رسیدن روزی است که از نظر مالی یا علمی یا هر مقوله‌ی دیگری به قدرت چشمگیری برسد و بعد بخشندگی را آغاز کند، باید بگویم کاملاً در اشتباه است. صفت بخشندگی در وجود هر انسانی نهادینه شده و باید آن را احیا کند.  

لازم به ذکر است که رسیدن به قدرت، بسیاری از اوقات از مسیر بخشندگی می‌گذرد؛ و انسان با گذشتن می‌تواند جاری شود و به قدرت برسد. البته این موضوع را نیز باید بدانیم که بخشیدن نیاز به تفکر دارد؛ نه اینکه کاملاً بدون حساب و کتاب انجام شود.  اما هر کسی با محاسبه‌ای که با خود می‌کند، متوجه خواهد شد که چه مقدار و از چه طریقی می‌تواند این عمل را انجام دهد.

طبق گفته‌های نگهبان لژیون سردارِ نمایندگی، گلریزان از همین امروز آغاز شده، و هر کسی که با آگاهی تصمیم گرفته و تمایل به شرکت در گلریزان دارد، می‌تواند از امروز مبلغ خود را واریز کرده و در گلریزان شرکت کند. از نظر بنده، هر چیزی که در این دنیا در اختیار انسان قرار گرفته، مالک اصلی‌اش خداوند است؛ و داشته‌های انسان، فرصتی هستند تا او بتواند از آن‌ها استفاده کند. من معتقدم افرادی که از مادیاتی که در اختیار دارند می‌بخشند، به بهترین شکل از مادیات استفاده می‌کنند. گویی اموال خداوند در دست شخص است، و آن شخص به بهترین شکل از آن‌ها استفاده می‌کند و برای خود به نوعی امتیاز جمع‌آوری می‌کند.

این را بدانیم: فرصت همیشگی نیست. اگر تصور می‌کنیم همیشه وقت هست، در اشتباهیم؛ چراکه باید از لحظه‌ها به بهترین شکل ممکن استفاده کرد. امیدوارم همه‌ی ما بتوانیم نهایت تلاش خود را در این زمینه انجام دهیم.  در کلام‌الله آمده: «وای بر کم‌فروشان»؛ و خب، کم‌فروشی فقط به کم‌فروشی در کاسبی محدود نمی‌شود. مثلاً اینکه در کاسبی شخص کم بگذارد؛ کم‌فروشی در تمام سطوح زندگی می‌تواند رخ دهد. اینکه انسان از جایی برداشت کند و به‌دست بیاورد، اما کم بگذارد یا نادیده بگیرد و قدر و اندازه‌ی برداشت خود را نداند، نیز نوعی کم‌فروشی است.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.

عکاس: مسافر عارف لژیون ۱۶

نگارنده و تنظیم: مسافر مهدی لژیون۶

ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران