روش ما در کنگره 60 روش الگویی است

دومین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی سنایی نیشابور با استادی: مسافر یوسف، نگهبانی: مسافر کاظم و دبیری: مسافر محمد، با دستور جلسه «وادی هفتم» مورخ یکشنبه 16 شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، یوسف هستم، مسافر. از نگهبان جلسه، آقای کاظم، سپاسگزارم و همچنین از گروه مرزبانی که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا خدمت کنم. دستور جلسه امروز وادی هفتم است. رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز نهفته است: یکی یافتن راه و دیگری آن‌چه که برداشت می‌کنیم.
در زندگی روزمره، وقتی تصمیمی می‌خواهیم بگیریم، معمولا با دو یا چند راهی روبرو می‌شویم. برای مثال، وقتی می‌خواهیم ماشین بخریم، در ظاهر ممکن است فقط بگوییم: «من یک ماشین می‌خواهم»، اما در واقع با سوالات مختلفی روبرو هستیم: چه ماشینی؟ چه مدلی؟ چه رنگی؟ آیا پول کافی داریم؟ تعمیراتش چطور است؟ آیا بعدا کسی این ماشین را می‌خرد یا نه؟ پس می‌بینید که خرید یک ماشین ساده، در ظاهر، شاید یک انتخاب باشد، اما در واقع، چندین گزینه داریم و باید تمام جوانب را بررسی کرده و بهترین راه را انتخاب کنیم.
حالا، در مورد اعتیاد، بسیاری از ما تجربه‌های مختلفی داریم. برخی از ما متادون درمانی را تجربه کرده‌ایم، برخی کمپ رفته‌ایم، برخی سم‌زدایی کرده‌ایم، یا حتی ناسزا شنیده‌ایم و به شخصیت ما اهانت شده است. اگر فلش‌بک بزنیم به گذشته، می‌بینیم که راه‌های زیادی را رفته‌ایم و نمی‌دانستیم که این راه‌ها اشتباه بوده‌اند، مثل کسی که در چاهی افتاده و به هر بوته‌ای که در اطرافش هست چنگ می‌زند تا نجات پیدا کند. امروز به کنگره 60 آمدیم، جایی که بهترین متد درمانی، یعنی روش DST، به ما کمک می‌کند.
در وادی هفتم می‌خوانیم که یکی از نشانه‌های این که راه درست را انتخاب کرده‌ایم یا نه، این است که مقصد خوب باشد. اگر کسانی که این مسیر را طی کرده‌اند به نتیجه رسیده‌اند و حال‌شان خوب است، این نشان می‌دهد که راه درست است. در کنگره 60، روش ما الگویی است. کسانی را می‌بینیم که این روش را درست طی کرده‌اند و حال‌شان خوب است.
اما آیا صرفاً این که در مسیر درست قرار گرفته‌ایم و در اینجا نشسته‌ایم کافی است؟ نه! در این مسیر، کسانی هم بوده‌اند که حالشان خوب نشده، کسانی که ده‌ها بار تلاش کرده‌اند و موفق نشده‌اند. بنابراین صرف اینکه در مسیر درست قرار داریم کافی نیست.
قسمت دوم دستور جلسه می‌گوید: «آن‌چه که برداشت می‌کنیم، مهم است.» مثالی که در این وادی آمده این است: فرض کنید می‌خواهید از نیشابور به تهران بروید و شنیده‌اید که تهران مکان‌های دیدنی زیادی دارد. این یک حقیقت است. من که از نیشابور راه می‌افتم، باید شهرهایی را که در مسیر هستند طی کنم تا به این حقیقت و مکان‌های دیدنی تهران برسم و آن‌ها را لمس کنم. حالا، اگر ده بار تا شاهرود بروم و خسته شوم و برگردم، دیگر نمی‌توانم بگویم که حقیقتی به نام تهران و زیبایی‌های آن وجود دارد، چون من آن مسیر را کامل طی نکرده‌ام.
پس دوستان، راه درست همانطور که در کنگره 60 یاد می‌گیریم، مهم است، اما اینکه چگونه سفر می‌کنیم هم بسیار اهمیت دارد. اگر درست سفر کنیم، جوان‌تر خواهیم شد و به تعادل می‌رسیم. در کنگره سه سفر را طی می‌کنیم: سفر اول از همه آسان‌تر است و هر چه جلوتر می‌رویم، سخت‌تر می‌شود. رسیدن به خود، شناختن نواقص خود، کار سختی است. برای همین می‌خوانیم که سفر دوم هم هم سخت و هم سهل است.
کنگره 60 یک اقیانوس بیکران است و هر کسی به اندازه ظرف خود از این اقیانوس برداشت می‌کند. ان‌شاءالله که ظرف وجودی‌مان بزرگ و بزرگ‌تر شود تا بتوانیم برداشت بیشتری از این سیستم داشته باشیم. ممنون از این که به صحبت‌های من گوش کردید.

در پایان جشن گل نمادین به مناسبت رهایی رهجوی راهنمای محترم مسافر رضا برگزار گردید

عکس تایپ ویراستاری مسافر بهروز