شرارههای نور: آغاز علم و گسترش آن
علوم از یک نقطه یا مبدأ آغاز شدهاند و همچون زندگی گسترش یافتهاند. هر علم دنیایی را میگشاید و مانند اقیانوس به عمق میرود. بهتدریج، این علوم در مسیری مشترک قرار میگیرند و در نهایت به نقطهای جدید میرسند، حالا بهظاهر همانند یک نقطه هستند؛ اما حاوی محتوایی متفاوتاند.
از اینجاست که عمل و نتیجه اهمیت فوقالعادهای مییابد؛ ابعاد مهم نیستند. همه چیز از ذره آغاز میشود و به کوه و اقیانوس میرسد. بدون آبیاری و انرژی، این تحولات امکانپذیر نیستند. حتی خلق جهان فیزیکی نیز یکباره اتفاق نمیافتد؛ بلکه همه چیز تدریجاً شکل میگیرد. از دزدی و رشوهگیری گرفته تا عاشق شدن، همه اینها فرایندهایی تدریجی هستند.
خلق کهکشانها نیز تدریجی بوده است. همه موجودات زنده، از حیوانات گرفته تا گیاهان، به همین ترتیب خلق شدهاند. معتادشدن یا بهبودی نیز همه بهتدریج شروع میشود. بیماریها به طور ناگهانی به وجود نمیآیند؛ بلکه بر اثر بیتوجهی و عدم رعایت رژیم غذایی مناسب به وجود میآیند؛ حتی خلق ادیان نیز به همین صورت تدریجی بوده و دوستی یا دشمنی نیز یکباره پیدایش نمییابد.
شاعر میگوید: «درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد، نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد.» در هستی، مرگ وجود ندارد. سیستم کائنات به تمام نیروهای خود نیاز دارد. انسان هرگز از بین نمیرود؛ بلکه از حالتی به حالت دیگر منتقل میشود. (يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ).
سفر شما از آغاز تحصیل تا پایان دوره ابتدایی و یا مدرسه نشاندهنده شروعی است که باید از آنچه آموختهاید، بهرهبرداری کنید. امتحانات به عنوان فرصتی برای آمادهسازی شما برای سفرهای دیگر با ابعاد زمانی متفاوت است.
انسان ذاتاً به نفس اماره وابسته است و برای ورود به مرحله لوامه نیاز به امتحان دارد. برای ورود به مرحله مطمئنه نیز باید آن را پشت سر بگذارد. مشکل افراد این است که میخواهند خود را به دیگران اثبات کنند؛ درحالیکه لازم نیست بههیچوجه برخلاف آنچه هستند، عمل کنند. (مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار گوید.)
در کنگره۶۰ نیز باید به شما برنامهای داده شود. برگزاری کارگاههای آموزشی، تولید سیدیها و کنترل بر وزن، همگی قدمهایی هستند که کنگره۶۰ برای دستیابی به اهداف خود برمیدارد. مبدأ و مقصد مشخص است. هنگامی که سخن از حرکت به میان میآید، نیاز به تغییر، تبدیل و ترخیص وجود دارد. آنچه آموختهاید؛ باید برای ارتقاء خود به کار گرفته شود تا مقام و جایگاهتان تغییر کند.
لوح حک شده بر روی سنگ هرگز متلاشی نمیشود و جاودان میماند. در نهایت، هیچچیزی از بین نمیرود؛ خواه خلقی از جانب ابدیت خداوند باشد یا خلقی بیجان از سوی انسان. انسان از خود موجوداتی میآفریند و آنها را به دست خود فراهم میکند. این موجودات باگذشت زمان نابود میشوند؛ اما تصویری سالم از آنها در ماورای وجودشان ادامه مییابد.
انسان ذاتاً موجودی عجیب و تغییرپذیر است؛ مانند حلقههای زنجیر که در بازی هستند؛ اما وقتی به کمال میرسد به حلقههای غیرانعطافپذیر تبدیل میشود، همچون رسول خدا.
منبع: سیدی ذره ذره
نویسنده: همسفر فرح رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر مهسا (لژیون نهم)
ویرایش: همسفر نرگس دبیر سایت
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تخت جمشید شیراز
- تعداد بازدید از این مطلب :
26