وقتی برای اولین بار وادی هفتم را شنیدم، جملهاش خیلی ذهنم را درگیر کرد. «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است، یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت مینماییم.» با خودم گفتم: خب یعنی چه دقیقاً ؟ یعنی اگر راه را پیدا کنیم، همه چیز درست میشود؟ ولی وقتی بیشتر فکر کردم، فهمیدم فقط پیدا کردن راه کافی نیست بلکه باید در آن راه، درست نگاه کنیم، درست گوش بدهیم و درست برداشت کنیم.
من در زندگی خیلی وقتها راه را اشتباه رفتم یا حتی راه درست را پیدا کردم، ولی چون خوب نفهمیدم چی به چی است، دوباره زمین خوردم. این وادی کمکم کرد که بفهمم باید فعال باشم، نه فقط یک همراه خاموش. برای من کنگره۶۰ شد همان راه؛ولی با خودم گفتم: حالا که در مسیر هستم، باید بفهمم دارم چه چیزی یاد میگیرم. وادی هفتم باعث شد بیشتر فکر کنم، سبک سنگین کنم، از عجلههام کم کنم؛ یک جورایی یاد گرفتم که هرکس باید خودش راهش را پیدا کند و هیچ کس نمیتواند حقیقت را لقمه آماده به من بدهد بلکه باید خودم آن را بجویمش.
الان وقتی به گذشته نگاه میکنم، میبینم که چقدر برداشتهایم از زندگی عوض شده است. الان بیشتر متوجه میشوم، کمتر قضاوت میکنم و بیشتر صبر دارم. این وادی باعث شد من از یک آدم گیج و ناامید، تبدیل بشوم به کسی که دنبال راه و فهم واقعیتر از خودش است و این برایم خیلی ارزشمند است. در اینجا از جناب مهندس دژاکام کمال تشکر را دارم.
نویسنده و رابط خبری: همسفر زهرا (ل) رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر فرحناز رهجوی راهنما همسفر هدی (لژیون پانزدهم)
ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
همسفران نمایندگی ایمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
81