سلام دوستان مریم هستم یک همسفر:
در مسیر سفرم در کنگره۶۰، وادی هفتم برایم همچون چراغی روشن در تاریکی بود. این وادی به من آموخت که حقیقت نه در حرف دیگران، نه در تقلید کورکورانه، بلکه در یافتن راهی است که خودم با تفکر، تجربه و ایمان انتخاب میکنم.
پیش از ورود به کنگره، همیشه منتظر بودم کسی بیاید و راه را نشانم دهد. اما وادی هفتم به من فهماند که یافتن راه، مسئولیتی شخصی و مقدس است. باید خودم جستوجو کنم، خودم انتخاب کنم و خودم برداشت کنم. این نگاه باعث شد به جای سرزنش دیگران یا شرایط، به درون خودم نگاه کنم و مسئولیت زندگیام را بپذیرم.
برداشت من از این وادی، این بود که، حقیقت برای هر کسی میتواند رنگ و بویی متفاوت داشته باشد؛ اما تا زمانی که در مسیر درست باشیم و با نیت پاک حرکت کنیم، به آن نزدیک خواهیم شد. این وادی به من جرأت داد تا از ترسهایم عبور کنم، تصمیماتم را با آگاهی بگیرم و به ندای درونم گوش بسپارم.
امروز، با هر قدمی که در مسیر درمان برمیدارم، بیشتر به معنای واقعی این وادی پی میبرم. وادی هفتم نه فقط یک جمله، بلکه یک سبک زندگی است؛ سبکی که مرا از وابستگی به دیگران رها کرد و به استقلال فکری رساند.
با سپاس از کنگره۶۰ و آموزشهای نابش، که مرا با حقیقت وجودیام آشنا کرد.
نویسنده: همسفر مریم بابادی رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون اول)
رابط: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر لیلا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دزفول
- تعداد بازدید از این مطلب :
41