این وادی به ما می‌آموزد که حقیقت، مقصدی گم‌شده یا دور از دسترس نیست؛ بلکه همچون گنجی است که برای دستیابی به آن باید راه درست را پیدا کنیم. اگر مسیر را اشتباه برویم، هرچقدر هم که تلاش کنیم، چیزی نصیبمان نخواهد شد. اما وقتی راه صحیح یافت شد، آنگاه باید در مسیر حرکت کرده و از هر قدم، آموزش و تجربه‌ای، برداشتی درست و سازنده داشته باشیم.
یافتن راه یعنی پیدا کردن مسیر صحیح زندگی، مثل کنگره۶۰ برای ما. برداشت صحیح نیز به این معناست که از آموزش‌ها، تجربه‌ها و حتی شکست‌ها، نکات مثبت و سازنده بگیریم.
آقای مهندس در ابتدای این وادی می‌فرمایند که: «انسان‌ها همیشه در پی حقیقت هستند؛ دنبال اینکه بدانند چرا به دنیا آمده‌اند، دچار اعتیاد شده‌اند، آرامش ندارند و درمان نمی‌شوند».
اما وادی هفتم به ما یادآوری می‌کند که بیراهه نرویم؛ چون هر راهی به مقصد نمی‌رسد. حالا که به کنگره آمده‌ایم و این مجموعه سرشار از آموزش را یافته‌ایم و راه درست درمان مسافرمان را پیدا کرده‌ایم، باید قدردان آن باشیم و برای آموزش و درمان تلاش کنیم. به جای عجله و توقع رسیدن سریع، باید یاد بگیریم در هر مرحله، برداشتی درست داشته باشیم و صبر پیشه کنیم.
اما کشف این حقیقت، رمز و رازی دارد؛ همچون قفلی که کلید مخصوص به خود را می‌طلبد. این قفل دو کلید اساسی دارد: یکی یافتن راه درست و دوم برداشت صحیح از مسیر و آموزش‌ها.
وادی هفتم نگاه ما را از تمرکز صرف بر مقصد، به اهمیت سفر در مسیر تغییر می‌دهد؛ یعنی همین حرکت و یادگیری، خودش بخش بزرگی از حقیقت است. وادی هفتم مانند چراغی است که می‌گوید اگر می‌خواهی به حقیقت برسی، ابتدا راه درست را پیدا کن و سپس در این مسیر صحیح، برداشت‌های عاقلانه و درست داشته باش. پس اول باید راه درست را بشناسیم و بعد، از آن راه به درستی استفاده کنیم و برداشتی صحیح داشته باشیم.
نویسنده: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویرایش و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
2833