انتخاب‌های نادرست به مرور به قفل‌های جدیدی تبدیل می‌شوند.

پس از پشت سر گذاشتن شش وادی، به وادی هفتم می‌رسیم. وادی هفتم با عنوان رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است، یکی یافتن راه و دیگری آن‌چه برداشت می‌نماییم که نه‌ تنها برای افراد خواهان درمان؛ بلکه برای هر انسانی که خواستار تغییر و رشد است، حاوی آموزه‌های ارزشمندی است؛ اگر تیتر این وادی را به‌ دقت بررسی کنیم، درمی‌یابیم که محور اصلی آن کشف حقیقت است؛ اما حقیقت از دیدگاه کنگره‌۶۰ چه تعریفی دارد.

حقیقت آن چیزی است که اصل، درست و پایدار باشد؛ آن‌چه که بوده، هست و خواهد بود. بسیاری ممکن است واقعیت و حقیقت را یکی تصور کنند؛ اما باید توجه داشت که واقعیت امری موقتی و متغیر است، در حالی‌ که حقیقت، ابدی و ثابت باقی می‌ماند. واقعیت‌ها ممکن است تحت شرایط مختلف دگرگون شوند؛ اما حقیقت همیشه پابرجا است. برای دستیابی به حقیقت، دو رکن اساسی وجود دارد. ۱_ یافتن راه (شناسایی مسیر صحیح) ۲_ برداشت ما (نحوه پیمودن مسیر) که این دو عامل در کنار یکدیگر مسیر رسیدن به شناخت عمیق و پایدار را هموار می‌کنند؛ بنابراین وادی هفتم و تمامی چهارده وادی نه‌ تنها راهنمایی برای درمان، بلکه چراغ‌هایی برای مسیر رشد و تحول هر انسان جویای حقیقت هستند.

این وادی، نقشه‌ای جامع پیش روی ما می‌گذارد، مثل نقشه‌ای که برای سفر به شهری ناشناخته به آن نیاز داریم. این آموزش‌ها به ما می‌آموزد که انتخاب مسیر صحیح و نحوه پیمودن آن، نه‌ تنها در درمان اعتیاد؛ بلکه در تمام جنبه‌های زندگی از اهمیت بنیادین برخوردار است.  

ویژگی‌های انسان خردمند از نگاه این وادی این است: ۱_ اندیشیدن پیش از عمل: تصمیم‌ها را با تأمل و آگاهی می‌گیرد. ۲_ بررسی همه‌ جانبه: با سنجش جوانب مختلف راه درست را برمی‌گزیند. ۳_ جستجوی گنج درون: به جای تمرکز بر دارایی‌های مادی، به کشف جوهره انسانی خود می‌پردازد.

متأسفانه بسیاری از انسان‌ها به‌ جای یافتن کلید حقیقی مشکلات، به راه‌های آسان و ظاهری پناه می‌برند. این انتخاب‌های نادرست، به‌ مرور به قفل‌های جدیدی تبدیل می‌شوند. انسان کم‌خرد، اسیر گنج‌های مادی و راه‌های میان‌بر می‌شود و از ثروت درونی خود غافل می‌ماند. کنگره با بهره‌گیری از متد DST، آموزش‌های جهان‌بینی و تأکید بر خدمت به دیگران این فرصت را به ما می‌دهد تا از قهر به مهر، از کفر به ایمان و از نفرت به عشق تحول یابیم.

گنج درون، همان جوهره انسانی است که اندیشمندان و اولیای الهی همواره بر آن تأکید کرده‌اند. این مفهوم در متون و آموزه‌های کنگره بارها مورد اشاره قرار گرفته است. تا زمانی که مسیر صحیح را نیابیم و آن را درست نپیماییم، گنج درون بر ما آشکار نخواهد شد. انسان؛ اگر در مسیر حق گام بردارد، حتی اگر راه سخت باشد، هرگز خستگی مفرط را احساس نمی‌کند، مانند کوهنوردی که با وجود دشواری مسیر، از صعود لذت می‌برد؛ اگر در میان سختی‌ها، احساس رضایت داریم، نشانه آن است که در راه درست قرار گرفته‌ایم. راه حق، نه‌ تنها به خود ما، بلکه به همه اطرافیان نور و برکت می‌بخشد. انسانی که در مسیر حق گام بر می‌دارد خیر و صلاحش مانند آب زلال به دیگران نیز می‌رسد.

می‌توانم بگویم از وادی هفتم برداشت کردم، اشتباه کردن و رفتن به مسیر غلط، اشکالی ندارد؛ بلکه درس گرفتن مهم است. ما باید بدانیم که پیش از هر تصمیمی، باید تمام جوانب کار را در نظر بگیریم، برنامه‌ریزی کنیم و با آگاهی عمل کنیم. همه ما با تمرین می‌توانیم جزء انسان‌های خردمند باشیم؛ فقط کافی است کم‌تر حرف بزنیم و بیش‌تر عمل کنیم و به یاد داشته باشیم که انسان‌هایی که به مقصد راستین رسیده‌اند، قطعاً تلاش کرده‌اند و با تفکر، راه درست را انتخاب کرده‌اند. اشتباه ما انسان‌ها این است که فکر می‌کنیم اراده به تنهایی کافی است. گاهی تجربه دیگران را تکرار می‌کنیم و درگیر منیت می‌شویم؛ فکر می‌کنیم خودمان بهتر می‌فهمیم و باید همان راهی را برویم که دوست داریم، غافل از این‌که شاید راه‌های بهتری وجود داشته باشد. پس بیایید با فروتنی بیاموزیم، با اندیشه گام برداریم و بدانیم که خرد حقیقی، در تلفیق تجربه خود و دیگران و عمل آگاهانه نهفته است.

نویسنده: راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
ویرایش: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر آرزو (لژیون یازدهم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امام‌قلی‌خان