اگر فردی بخواهد در مورد مسألهای اظهار نظر کند و در جایگاه فرماندهی قرار بگیرد، باید ابتدا فرمانبرداری را بطور کامل انجام دهد. این فرمانبرداری به دو شکل صور آشکار و صور پنهان است. صور آشکار همان فرمانی است که انسان به اعضاء و جوارح بدن خود میدهد. برای مثال فرمان می دهد که پاهایش توپ را پرتاب کند.
صور پنهان به گونهای است که مثلاً انسان میخواهد چیزی را در ذهنش متصور شود؛ اما اتفاقی نمیافتد و چیز دیگری در ذهنش شکل میگیرد. در فرماندهی خطایی به وجود آمده است. در انسانهایی که سالم هستند فرمان به درستی صادر می شود؛ اما در یک فردی که مصرف کننده است این اتفاق نمیافتد. فرد مصرف کننده بر اثر مصرف مواد بعد از مدتی متوجه میشود که فرامین صادر شده قابل اجرا نیست و فرماندهی خود را از دست میدهد، مثلاً میخواهد روی یک موضوع تمرکز کند؛ اما نمی تواند، حال اگر این فرد بخواهد به نقطه طبیعی برسد و اینکه نیروهایی که از دامنه اختیار او خارج شده دوباره تحت فرمان او قرار بگیرد یا به عبارتی دیگر همان شو شود اتفاق بیفتد، باید فرمانبرداری کند.
هیچ راهی جز این وجود ندارد. در اصل شرط لازم برای فرماندهی همان فرمانبرداری است. من همسفر از زمانی که وارد کنگره میشوم باید این اصل را رعایت کنم، از فرامین استاد و راهنما پیروی کنم، درمورد علم راهنمای خود نظر ندهم، استاد خود را مورد قضاوت قرار ندهم و در همه شرایط گوش به فرمان استاد خود باشم تا لحظه ای که به مرحله و درجه فرماندهی برسم.
منبع: سیدی از فرمانبرداری تا فرماندهی از استاد امین
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی همسفر هما (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر کوثر رهجوی راهنما همسفر هما (لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر شبنم (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی الیگودرز
- تعداد بازدید از این مطلب :
15