معمولاً ما انسان‌ها من خودم را می‌گویم زمان را قربانی می‌کنیم

جلسه دوم از دور دهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره 60 نمایندگی قوچان به استادی مسافر راهنما ابوالفضل، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی» پنجشنبه 13شهریور 1404 ساعت 16:30آغاز به کار کرد.

سلالم دوستان ابوالفضل هستم یک مسافر

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که توفیق حاصل شد تا در این جایگاه خدمت کنم و در ادامه از ایجنت محترم، گروه مرزبانی و نگهبان جلسه که به من اجازه دادند تا در این جایگاه خدمت کنم کمال تشکر را دارم. خیلی خوشحالم که در جمع شما هستم و تبریک می‌گویم به آقای حسین و آقای جلیل بابت رهایی‌هایشان و تبریک به آقای حمید بابت یک سال رهایی. همین‌طور که مستحضر هستید امروز رهایی آقای حمید است که در جای خودش صحبت می‌کنیم و دستور جلسه هم فکر می‌کنم مربوط به آقای حمید و خدمت گذاران باشد که ان‌شاءالله بتوانیم از این دستور جلسه برداشت کنیم و دستور جلسه بعد نیز دستور جلسه برداشت‌ها می‌باشد که شش وادی قبلی و دستور جلسات آتی می‌باشد. دستور جلسه از فرمان‌برداری تا فرماندهی به قول آقا رحمان که همیشه دررابطه‌با این دستور جلسه می‌گفت ما همیشه دنبال این هستیم که از را به تا بچسبانیم یا همش به دنبال این هستیم که اول کار را به آخر کار بچسبانیم و این مهم‌ترین اشکال و ایراد کار است و اشکالی که به وجود می‌آید این است که ما مسیر را فراموش می‌کنیم و در این جلسه از فرمان‌برداری به فرماندهی است خیلی مهم می‌باشد که نیاز به یک بستر و زمان دارد و معمولاً ما انسان‌ها من خودم را می‌گویم زمان را قربانی می‌کنم مخصوصاً مصرف‌کنندگان و سفر اولی‌ها. این دستور جلسه می‌گوید اگر می‌خواهی این ازه به اون تا درست بچسبد و فردا مشکلی پیش نیاید باید حتماً زمان را رعایت کنی؛ چون هر چیزی یک‌زمان و یک فرایندی دارد و قطعاً سختی‌های خودش را دارد. یک سفر اولی که وارد کنگره می‌شود و با کلی فرماندهی غلط که در سر خودش دارد باید از یک فردی که اصلاً نمی‌شناسد فرمان‌برداری کند و این خیلی سخت است و به نظر من شب قدرش همین‌جاست و شب قدر همان پذیرشه است. تمام مشکل از این‌جا به وجود می‌آید که نمی‌پذیریم باید فرمان‌بردار باشیم و تمام مشکلات ما از فرمان‌های غلطی است که از نفس صادر می‌شود. من پس از گذشت ده سال هنوز به فرمان‌برداری کامل نرسیدم. در بحث فرماندهی من باید فرمان‌بردار باشم که چه بشود؟ که به فرماندهی برسم؟ نه که در پایان باز فرمان‌بردار شوم و این را در کنگره ما داریم یاد می‌گیریم راهنما در مرحله اول رهجو است. چرا آقای مهندس هنوز هر روز کتاب ۶۰ درجه را مطالعه می‌کند؟ برای اینکه به اون فرمان‌برداری اصل برسد؛ چون باید ظرف ما اول خالی باشد تا بتوانیم فرمان هارا بپذیریم. بر اساس قانون پارچ و لیوان که اگر لیوان پایین‌تر نباشد ظرفیتش پر نمی‌شود. در کنگره قانون این است که ما هم آموزش بگیریم و هم تغییر کنیم. استاد تشبیهی کرد که مسیر کنگره همش سینه‌خیز است اصلاً راز فرمان‌بردار شدن در این است که همیشه سینه‌خیز برویم و راز فرمان‌برداری گذشتن از خواسته‌ها است و این کار خیلی سختی است. هدف از این جمع این است که ما به خودمان برسیم و نهایتاً به آن فرماندهی که موردنظرمان است برسیم. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید از شما سپاسگزارم

جشن اولین سال رهایی مسافر حمید رهجوی پهلوان ابوالفضل لژیون دوم