فرمانبرداری، مسیر رسیدن به فرماندهی درونی انسان

اولین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی گلمکان؛ با استادی ایجنت مسافر حسین، نگهبانی  مسافر محمد و دبیری  مسافر شهرام با دستور جلسه « از فرمانبرداری تا فرماندهی» در تاریخ 13 شهریور ماه  1404 ساعت 17 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان، حسین هستم، یک مسافر.

خدا را شاکرم که امروز این فرصت را دارم تا در این جایگاه خدمت کنم و از آموزش‌های شما بهره‌مند شوم. دستور جلسه این هفته «از فرمانبرداری تا فرماندهی» است؛ موضوعی بسیار زیبا و پرمحتوا.

همه انسان‌ها در زندگی خود فرمانده هستند، اما گاهی فرماندهی آن‌ها اشتباه است. در پیام نگهبان نیز اشاره می‌شود که سفری داریم از ظلمت به روشنایی، از تاریکی به دانایی؛ یعنی مسیر مشخص است اما این مسیر به «زمان» نیاز دارد. در زمان مصرف مواد، ما همین زمان را داشتیم اما برخلاف جهت حرکت می‌کردیم؛ به جای حرکت از ظلمت به نور، از نور به ظلمت می‌رفتیم. هر چه تلاش می‌کردیم، بیشتر در منجلاب اعتیاد فرو می‌رفتیم.

اتفاقی که در کنگره ۶۰ رخ می‌دهد این است که وقتی مسافر وارد می‌شود، راهنما به او می‌گوید باید فرمانبردار خوبی باشی. در گذشته هم ما فرمانبردار بودیم، اما فرمانبردار نفس اماره. هرچه نفس می‌گفت، همان را اجرا می‌کردیم. امروز در کنگره این فرمانبرداری تغییر مسیر داده و تبدیل به فرمانبرداری درست می‌شود؛ همان‌طور که استاد امین در جهان‌بینی کاربردی اشاره کردند، کسی که جهان‌بینی را به‌کار گیرد، «برد» می‌کند. اینجا هم مسافری که فرمان درست را اجرا کند، «برد» کرده و به تعادل و فرماندهی می‌رسد.

اما چه چیزی باعث می‌شود که فرد به فرماندهی برسد؟ اول از همه پذیرش شخصی است. ما برای هیچ‌کس دعوت‌نامه نمی‌فرستیم که خواهشاً بیا و مصرفت را کنار بگذار. فرد خودش با خواسته شخصی می‌آید و وقتی دستش را به‌عنوان تازه‌وارد بالا می‌برد، یعنی پنجاه درصد کار انجام شده است.

آموزش درست در کنگره تغییر ایجاد می‌کند. پیش‌تر در مسیر تخریب هم آموزش می‌دیدیم، اما تخریب نیازی به آموزش نداشت. در تعریف دانایی گفته می‌شود: تشخیص درست و ماهیت خواسته. یعنی فرد یاد می‌گیرد مسیر درست را از نادرست تشخیص دهد. در کنگره با آموزش‌های راهنما، مسافر جسم و مواد را می‌شناسد و رفته‌رفته با تزکیه و پالایش به حال خوش می‌رسد.

روش درمان در کنگره تدریجی است؛ همان کشف بزرگ آقای مهندس. داروی شربت تریاک معجزه نمی‌کند، بلکه بستری فراهم می‌کند تا مسافر بتواند روی صندلی بنشیند، آرام شود و آموزش بگیرد. مثل انسانی که گرسنه است، اگر جلویش پنجاه پرس غذا باشد، تا زمانی که گرسنگی‌اش رفع نشود، به حرف کسی گوش نمی‌دهد. شربت تریاک این امکان را می‌دهد که مسافر آرام شود و پذیرای آموزش باشد.

امیدوارم همه ما بتوانیم با فرمانبرداری صحیح، به فرماندهی درست درونی خود برسیم. همیشه جمله‌ای در ذهن من هست که می‌گوید:

شیر باش، حتی اگر قلمروات به اندازه عرض شانه‌هایت باشد.

ان‌شاءالله همه ما بتوانیم شیر وجودی خود، فرمانده درونی و شهر وجودی‌مان را به‌خوبی مدیریت کنیم.

ممنون از اینکه به صحبت‌هایم گوش دادید.

گروه سایت گلمکان
مرزبان خبری : مسافر یامین
تایپ: مسافر مهدی لژیون یکم
ویراستار: مسافر وحید لژیون یکم
عکاس: مسافر وحید لژیون یکم
تنظیم برای سایت: مسافر وحید لژیون یکم