منیت‌ فرماندهی عقل را تضعیف می‌کند

مشارکت همسفر مرضیه:
فرماندهی، جایگاهی است که اختیار انسان در آن معنا می‌یابد. اگر بخواهیم نیروهایی را که از کنترل ما خارج شده‌اند دوباره در اختیار گیریم؛مثلاً انتظار داریم با فرمان ما متمرکز شو، تمرکز کنند یا با بلند شو، از جای برخیزند، ابتدا باید خودمان فرمانبردار باشیم. راه دیگری برای این کار وجود ندارد!
یک فرمانده خوب کسی است که قادر باشد آنچه را از دیگران می‌خواهد، خودش نیز به درستی انجام دهد. برای رسیدن به این توانایی، لازم است که به دانایی مؤثر دست یابیم. انسان تنها کاری را می‌تواند به عمل تبدیل کند که به دانایی مؤثر در آن زمینه رسیده باشد.
شرط رسیدن به دانایی مؤثر، آموزش است و آموزش به این معناست که باید استادی شایسته برای خود انتخاب کنیم. استاد، دانش و تجربیات خود را به ما منتقل می‌کند و وظیفه ما اطاعت از اوست؛ در غیر این صورت، فرآیند آموزش ناقص می‌ماند.
برای پیشرفت در این مسیر، باید از کارهای ساده شروع کرده و به تدریج به انجام کارهای بزرگ‌تر بپردازیم. نمونه‌هایی از این کارهای ساده شامل: حضور به موقع در جلسات، نوشتن مطالب آموزشی (مانند سی‌دی‌ها) و مشارکت فعال است.
نقض فرمان در دو حالت رخ می‌دهد: یکی آگاهانه و دیگری ناآگاهانه. گاهی انسان به دلیل نادانی یا عدم توجه، فرمان را نقض می‌کند؛ این اتفاق زمانی می‌افتد که نیروهای بازدارنده و منفی، ماهیت واقعی فرمان را تغییر داده و فرد را فریب داده‌اند و او نتوانسته حقیقت را تشخیص دهد.
در نهایت، اگر می‌خواهیم فرماندهی لایق باشیم، باید با حقیقت همراه شویم، از ضد ارزش‌ها کاست و هرگز آن‌ها را پنهان نکرد.

مشارکت مکتوب همسفر فاطمه:
در کنگره‌۶۰، مفاهیم فرمانبرداری و فرماندهی، ابعاد عمیقی از رشد فردی و اجتماعی را در بر می‌گیرند. این دو اصل، به‌ویژه در زمینه یادگیری و طلب آموزش‌های لازم برای رویارویی با مشکلات و چالش‌های زندگی، جایگاه ویژه‌ای دارند.
فرمانبرداری؛ پذیرش و اطاعت از اصول و قواعدی است که برای رشد و تعالی فردی و جمعی وضع شده‌اند. در کنگره‌۶۰، فرمانبرداری از آموزش‌ها و راهنمایی‌های راهنمایان و مشاوران، اولین گام ضروری در مسیر یادگیری و بهبود وضعیت شخصی و اجتماعی است. با پذیرش آموزه‌ها و تجربه‌های دیگران، افراد می‌توانند گام‌های مؤثری در جهت رفع مشکلات خود بردارند.
فرماندهی؛ اما نماد توانایی و مسئولیتی است که افراد پس از طی این مسیر به دست می‌آورند. هنگامی که فردی با یادگیری و فرمانبرداری از آموزه‌ها، به سطحی از آگاهی و دانش می‌رسد، می‌تواند نقش یک فرمانده را ایفا کند. فرماندهی به معنای هدایت دیگران به سوی اهداف مشترک و ایجاد انگیزه در گروه برای پیشرفت و موفقیت است.
انتقال از فرمانبرداری به فرماندهی؛ در کنگره‌۶۰، این گذار از فرمانبرداری به فرماندهی، در واقع نمادی از رشد و بلوغ فردی و اجتماعی است. هر فردی که موفق به شکوفایی توانایی‌های خود می‌شود، به جایگاهی می‌رسد که می‌تواند دیگران را نیز تحت تأثیر قرار داده و مسیر را برای آنان هموار سازد.
به یاد داشته باشیم که در این سفر، هرگز تنها نیستیم. حمایت و همکاری متقابل در کنگره‌۶۰، کلید موفقیت ما در پیمودن این مسیر از فرمانبرداری تا رسیدن به جایگاه فرماندهی است.

مشارکت مکتوب همسفر رویا:
فرماندهی، امری مهم و یکی از آرزوهای دیرینه انسان است؛ اما یک فرماندهی شایسته، ریشه در فرمانبرداری صحیح دارد. در واقع، از دل فرمانبرداری از عقل است که می‌توان به جایگاه فرماندهی دست یافت. من می‌توانم با تبعیت از خرد و منطق، مسیر پیشرفت را از انجام وظایف ساده و کوچک آغاز کنم و رفته‌رفته به مسئولیت‌های بزرگ‌تر برسم؛ به عنوان مثال حضور به موقع در جلسات، قرائت پیام‌ها، مشارکت فعال و نوشتن سی‌دی‌ها، گام‌هایی مؤثر در این راستا هستند.
زمانی می‌توانیم فرمانبرداران خوبی باشیم که هدفی مشخص و متعالی در زندگی داشته باشیم. یکی از عواملی که می‌تواند اقتدار و فرماندهی عقل را تضعیف کند، منیت است. منیت، سد راه آموزش و یادگیری است و مانع از رشد دانایی می‌شود. اگر دانایی متوقف شود، نفس اماره زمام امور را از عقل می‌گیرد و بر انسان مسلط می‌شود؛ بنابراین برای رسیدن به فرماندهی مؤثر، انسان باید همواره پذیرای آموزش و تغییر باشد.
فردی که به دام اعتیاد گرفتار می‌شود، دیگر کنترلی بر نیروهای درونی خود ندارد. اگر او بخواهد فرماندهی را به عقل خویش بازگرداند، ناگزیر است که دوباره به اصل فرمانبرداری روی آورد. راهنما در کنگره‌۶۰، نمونه بارز کسی است که در گذشته، فرمان‌بردار خوبی بوده و اکنون به جایگاه والای فرمان‌دهی رسیده‌ است.

رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مهین (لژیون دهم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا