برداشت از دستور جلسه هفته

از فرمانبرداری تا فرماندهی

با بخشش

سلام دوستان، رحیم هستم، یک مسافر.  

در موضوع دستور جلسه «از فرمان‌برداری تا فرماندهی»،  

به نظر من، از نگاه لژیون سردار، این فاصله  فرمان‌برداری تا فرماندهی می‌تواند بسیار کوتاه باشد، اگر بخشش وارد میدان شود. هر موضوعی می‌تواند معادلات را دگرگون کند.  

شما زمانی می‌توانید فرمانده خوبی شده باشید که پیش‌تر، سرباز خوبی بوده باشید.  

ما زمانی می‌توانیم در زندگی آرامش داشته باشیم که با خودمان رو راست باشیم.  

ضرب‌المثلی هست که می‌گوید: «مار تا صاف نشود، به لانه‌اش نمی‌رود.»  

این، حکایت آدم‌هاست یا سفر در کنگره.  

تمام کارهایی که ما انجام می‌دهیم، اگر درونشان بخشش باشد، نتیجه‌ای نیکو خواهد داشت.  

کسی که در وجودش نفرت، کینه، قضاوت، منیت و خشم باشد، نمی‌تواند فرمانده خوبی باشد.  

کسی که بخواهد بزرگی کند، هیاهو به پا نمی‌کند.  

کسانی می‌توانند بزرگی کنند که صفت بخشش داشته باشند، صفت صبر داشته باشند.  

خداوند در کلام برخی از بندگان خود اثر گذاشته است، مانند راهنما.  

راهنما کسی است که ره‌جوی خوبی بوده، سرباز خوبی بوده و هست.  

به همین دلیل است که فرماندهی جسم، روح و روان خود را از دست اهریمن گرفته و از تاریکی به سوی روشنایی حرکت کرده است.  

تمام این‌ها بازمی‌گردد به گذرگاهی زیبا به نام بخشش، که هر کسی می‌تواند بخشیدن را  یاد بگیرد.  

و این در کنگره و لژیون سردار، بستری فراهم دارد.  

ما زمانی می‌توانیم در زندگی، اجتماع یا محل کار مؤثر باشیم که به دانایی مؤثر رسیده باشیم.  

آنگاه می‌توانیم فرمانده خوبی باشیم، پدر خوبی باشیم، همسر خوبی باشیم یا کاسب خوبی باشیم.  

کسانی می‌توانند فرمانده خوبی شده باشند که اعمال نیکو و رفتار پسندیده‌ای داشته باشند.  

و این در کنگره ۶۰، در پیشکسوتان و کسانی که الگوی خوبی هستند، دیده می‌شود.  

بیشترین اثر آموزش، در دیدن پدید می‌آید.  

ما اعمال و رفتار آقای مهندس را می‌بینیم که در ما اثر می‌گذارد.  

ان‌شاءالله بتوانیم با آموزش، تکرار و تمرین، نقطه تحمل خود را آن‌قدر بالا ببریم تا به تعادل برسیم.

ویرایش از مسافر فرشاد رابط خبری لژیون هشتم

شعبه شهرری