سومین جلسه از دور بیست و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژهٔ مسافران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی راهنما مسافر محمد، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حسین، با دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی»، در روز سه‌شنبه مورخ یازدهم شهریورماه ۱۴۰۴، رأس ساعت ۱۷ آغاز شد.
خلاصه سخنان استاد:
دستور جلسه امروز «از فرمانبرداری تا فرماندهی» در کنگره، مسیری درست را برای ما مشخص می‌کند تا بدانیم از کجا باید آغاز کنیم و به کجا ختم نماییم. هرکسی برای رسیدن به این هدف و دست یافتن به فرماندهی، نیازمند آموزش و آگاهی است.
جناب مهندس مثال «فوت کوزه‌گری» را می‌زنند و می‌فرمایند: استادی در حرفهٔ کوزه‌گری شاگردی داشت که برای یادگیری نزد او آمده بود. پس از مدتی، شاگرد تصمیم گرفت جدا شود و کارگاهی مستقل راه‌اندازی کند. در ابتدای کار، هر کوزه‌ای که می‌ساخت خراب می‌شد. دوباره نزد استاد آمد و ماجرا را بازگو کرد. استاد به او فرمود: «تو شاگرد خوبی نبودی، اگر چنین بود این اتفاق برایت نمی‌افتاد.» سپس ادامهٔ کار را به او آموزش داد و گفت: «زمانی که کوزه را ساخته‌ای و در آفتاب گذاشتی تا خشک شود، پیش از گذاشتن درِ آن باید فوتی بر کوزه کنی تا خاک روی آن برود و سالم بماند.»
در کنگره نیز دقیقاً همین‌گونه است؛ اگر من بخواهم به رهایی کامل همراه با آرامش برسم، باید فرمانبردار خوبی باشم، دلسوز باشم و وظایفم را به درستی انجام دهم تا بتوانم فرمانبرداری صحیحی داشته باشم. کسانی که وارد کنگره می‌شوند، باید همهٔ عناوین و القاب خود را بیرون از کنگره بگذارند و سپس وارد شوند، زیرا ما برای درمان آمده‌ایم و برای دستیابی به این امر مهم به یک «رَب» و استاد خوب نیاز داریم. در کنگره، رَب همان راهنماست و رهجو موظف است که فرامین راهنما را بی‌چون‌وچرا اطاعت کرده و به قوانین و حرمت‌های کنگره احترام بگذارد.
همان‌گونه که نوزاد در ابتدا قادر به حرکت و تکلم نیست، اما با آموزش و حرکت، انرژی‌ها و توانایی‌های خود را می‌شناسد و به تدریج شروع به حرکت و سخن گفتن می‌کند و رشد می‌یابد؛ در کنگره نیز ما به تدریج آموزش می‌بینیم، توانایی‌های درونمان را کشف می‌کنیم و با عمل به آموزش‌ها می‌توانیم راه درست را پیدا کنیم.
ما پیش از کنگره در تاریکی بودیم، زیرا با توانایی‌های خود آشنا نبودیم و با گرفتار شدن در دام اعتیاد بسیاری از ضد ارزش‌ها را تجربه کردیم. این کار جسم و روح ما را به تباهی کشاند، به‌گونه‌ای که قادر به انجام درست بسیاری از کارها نبودیم. حال اگر امروز بخواهیم این راه رفته را بازگردیم و سلامت عقل و جسم خود را دوباره به دست آوریم، نیازمند صبر و تلاش همراه با آموزش و آگاهی هستیم. برای این کار، نخست باید قوانین و حرمت‌ها را بشناسیم و نسبت به آن‌ها فرمانبردار مطلق باشیم و برای خود و توانایی‌هایمان ارزش قائل شویم.
در کنگره باید تنها از راهنمای خود دستور بگیریم و هرجا با مشکلی مواجه شدیم، از راهنمایی‌های او استفاده کنیم. اگر تصور کنیم که همه‌چیز را می‌دانیم و بخواهیم خوددرمانی کنیم، در حقیقت دچار منیت و غرور شده‌ایم و از آموزش دور می‌شویم و به درمان نخواهیم رسید. ان‌شاءالله که همهٔ ما در این مسیر موفق باشیم و از راهنمای خود به‌خوبی پیروی کنیم، چراکه راهنمایان، مرکز زایش مهر هستند.
مرزبان کشیک: مسافر مسلم
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
تایپ: مسافر علی (لژیون هشتم)
عکس و ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
217