لژیون سردار

دومین جلسه از دور هشتم لژیون سردار نمایندگی عمان سامانی شهرکرد، به استادی دنور محترم مسافر مهرداد و نگهبانی دنور محترم مسافر حمزه و دبیری دنور محترم مسافر سامین با دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی» در روز سه شنبه ۱۴۰۴/۰۶/۱۱ رأس ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار نمود.

سلام دوستان مهرداد هستم یک مسافر.
خدا را شکر می‌کنم که امروز در کنار هم و در لژیون سردار حاضر هستیم. دستور جلسه درباره فرمانبرداری و فرماندهی است.
ما زمانی در تاریکی‌های اعتیاد بودیم و از مهمترین مسائلی که در آن دوران از سر گذراندیم، این بود که فرماندهی شهر وجودی ما از دستمان خارج شد و به دست نیروهای اهریمنی افتاد. اختیاری از خود نداشتیم و تصمیم گیرنده امور ما آن‌ها بودند. نیروهای منفی نیازمند انرژی بودند و انرژی مورد نیاز خود را از وجود ما تأمین می‌کردند. یک فرد مصرف کننده برای عبور از سد نیروهای منفی، به کمک نیروهای الهی محتاج است. انسان همواره در کشاکش نیروهای مثبت و منفی است؛ در هر سمت نیروهایی هستند که منتظرند تا انسان به جرگه آن‌ها بپیوندد.
از مهمترین اصولی که به ما کمک می‌کند تا راه درست را انتخاب کنیم، تزکیه و پالایش است.
ما در زمان اعتیاد فرماندهی جسممان را به نیروهای شیطانی داده بودیم حالا باید آن فرایند را معکوس کنیم تا این فرماندهی از آنها گرفته شود و فرمانبردار نیروهای الهی بشویم. عبور از گذرگاه سختی مانند اعتیاد منوط به اجرای فرمان‌های الهی است. این فرمان‌ها از طریق راهنما به ما ابلاغ می‌شود؛ کسی که خودش قبلاً این مسیر را پیموده است.
وادی‌های کنگره نیز به همین ترتیب؛ فرمان‌هایی را به ما می‌دهند که اجرایی نمودن آنها از شروط اصلی خروج ما از تاریکی هاست. اگر می‌گوید دروغ نگو، دزدی نکن، غیبت نکن و ... به خاطر آن است که خروج از تاریکی‌ها در گرو انجام ندادن این ضد ارزش‌هاست.
آقای مهندس می‌فرمایند؛ کسی که فرمانبردار خوبی است، می‌تواند فرمانده خوبی باشد، آن کسی که فرمانبرداری نمی‌کند، منیت دارد. اگر نمی‌توانیم فرمانبرداری را یاد بگیریم از سر جهل و ناآگاهی ماست.
اما در رابطه با لژیون سردار، دیگران کاشتند و ما خوردیم اکنون نوبت ماست که بکاریم تا استفاده‌ای به دیگران برسد. کنگره گوهر وجودی ما را به ما برگرداند، حالا ما باید خدمتی که به ما شده را جبران کنیم. در هستی هیچ چیزی را به رایگان به کسی نمی‌دهند، باید بهای آن پرداخت شود. عده زیادی تلاش کردند از مال و زمان و کار و استراحت خود گذشتند تا ما به درمان برسیم، آیا ما تلاشی کرده‌ایم که لطف آن‌ها را جبران کنیم؟
از دیدگاه من، سرداری و دنوری و پهلوانی، جایگاه نیستند؛ مسیری هستند که ما را به رشد و تعالی می‌رسانند. مسیری هستند که باید برای تکامل خودمان طی کنیم. میراثی هستند که ما امروز برای آیندگان به جای میگذاریم.
من وقتی اولین بار تصمیم گرفتم که دنور شوم، می‌ترسیدم؛ که آیا می‌توانم به تعهد خود عمل کنم یا نه؟ اما در ادامه دیدم که مبلغ تعهد من به خودی خود و با کمک خدا به آسانی پرداخت شد. امسال هم تصمیم دارم به یاری خداوند در این مسیر حرکت کنم تا بتوانم بخشی از دِین خود را به کنگره ادا کنم.
لژیون سردار توشه راه و خیر کثیری است که می‌تواند در ادامه حیات به ما کمک کند. انسان چیزی را از این دنیا با خود نمی‌برد مگر کمک و خدمتی که به دیگران کرده است.

از این که به صحبت‌های من توجه کردید از همه شما سپاسگزارم.

نگارش: مسافر حمید لژیون نوزدهم
عکس‌برداری: مسافر ابوالقاسم لژیون یکم
تنظیم: مسافر جعفر لژیون نوزدهم

با احترام، مرزبان خبری مسافر وحید