چراغ راه

قبل از ورودم به کنگره  شخص عصبی و زودرنجی بودم و راحت از رفتار دیگران می‌رنجیدم. دلیل زودرنجی من نبود دانایی بود و این موضوع برای من بعد از آمدن به کنگره روشن شد. مادرم یکی از افراد مخالف حضورمن در کنگره بود؛ چون دلیل و اهمیت حضور من، در جلسات را نمی‌دانست و من از این رفتار ناراحت می‌شدم.
هنگامی این موضوع را با راهنمایم خانم مریم مطرح کردم فرمودند: شما نسبت به حرف‌های مادرتان واکنش نشان ندهید و فقط گوش کنید، به او نگاه کنید و از بودن در کنارشان لذت ببرید ؛ انجام این کار باعث شد دیگر ناراحت نشوم و حل این مسئله و کسب دانایی من نتیجه آموزش‌های راهنما و کنگره بود.

دانایی حتما به سواد نیست، سواد ابزاری‌ است برای بهتر فهمیدن، چه بسا آن‌هایی هستند که ازسواد بالایی برخوردارند؛ ولی با بروز  اتفاقی روحیه‌ی خود را از دست می‌دهند.
ترس من از رها نشدن مسافرم، باعث شد در سفر‌مان عقب بمانیم. تفکر نادرست و وجود منیت بود که فکر کنم من تخریبی ندارم؛ ولی با دریافت آموزش‌های کنگره فهمیدم من نیز تخریب‌های زیادی دارم.
تفکر نادرست و نبود دانایی باعث می‌شد من و مسافرم درجا بزنیم و دلیل آن  گوش ندادن به حرف راهنما بود. وجود سواد به تنهایی باعث پیشرفت انسان نیست سواد خوب است؛ ولی مهم دانایی است. زمانی که دانایی باشد ما ناامید نمی‌شویم و درست تفکر می‌کنیم وازترس و ناامیدی ومنیت دور می‌شویم.

و وقتی راهنما به ما می‌گوید سی‌دی بنویسیم؛ قطعا به نفع ماست و باعث بالا رفتن آگاهی ما می‌شود و این آگاهی کمک می‌کند؛ مشکلات خود را راحت‌تر حل کنیم. راهنمایان کنگره 60 یک استاد کامل و مانند مادر دلسوز هستند و هدف‌شان رشد رهجوهاست و این حس برای همسفران بسیار با ارزش است.

پیشرفت و افزایش دانایی یک رهجو باعث رضایت راهنماست قبل ورود به کنگره تجربه جلسات روان‌شناسی و دوره‌های آموزشی را داشته‌ام؛ اما قابل مقایسه با آموزش‌های کنگره نیست. خدا را بابت قرار گرفتن در مسیر درست و کسب آگاهی و دانایی برای حل مسائل زندگی‌ام شاکرم و از جناب آقای مهندس متشکرم بخاطر وجود این بستر و از راهنمایم سپاسگزارم که چراغ این راه هستند.

نویسنده: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر مریم ( لژیون اول )
ویرایش و ارسال: همسفر شقایق رهجو راهنما همسفر آرزو ( لژیون دوم )
همسفران نمایندگی دامغان