فرماندهی می‌تواند دارای صور آشکار و پنهان باشد

جلسه ششم از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا شهرضا به استادی همسفر اعظم، نگهبانی همسفر ثنا و دبیری همسفر زهرا با دستور جلسه "از فرمانبرداری تا فرماندهی" روز یکشنبه ۹ شهریور ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا، از خداوند متعال شاکر و سپاسگزارم و سپس از راهنمایم، خانم سمیه، تشکر و قدردانی می‌کنم. اگر امروز در این جایگاه حضور یافته‌ام، مدیون آموزش‌های ارزشمندی هستم  که از ایشان فراگرفته‌ام.
دستور جلسه امروز به موضوع “از فرمانبرداری تا فرماندهی” اختصاص دارد. فرماندهی به معنای انجام هر عملی است که منجر به احساس خوب در انسان شود؛ این همان رسیدن به جایگاه فرماندهی است. در مقابل، فرمانبرداری به معنای اطاعت و پیروی است. انسان تنها زمانی می‌تواند به دیگران فرمان دهد که خود، توانایی انجام کاری را که از دیگران می‌خواهد، داشته باشد. این امر مستلزم دستیابی به دانایی مؤثر است. دانایی مؤثر زمانی حاصل می‌شود که شخص آموزش دیده باشد و این آموزش نیازمند اساتید و راهنمایانی است که اطلاعات لازم را در اختیار ما قرار می‌دهند. تنها راه آموزش نیز فرمانبرداری است.

فرماندهی می‌تواند دارای صور آشکار و پنهان باشد. در صور آشکار، به عنوان مثال، اگر من به دستم فرمان دهم که لیوانی را بردارد، دستم اطاعت می‌کند و فرماندهی محقق می‌شود. اما در صور پنهان، اگر بخواهم در ذهنم صدایی خاص را بشنوم یا بر موضوعی تمرکز کنم، ولی به جای آن صدای دیگری شنیده شود یا تمرکزم به سمت موضوعی دیگر معطوف شود و نتوانم دقیقاً آنچه را که می‌خواهم انجام دهم، فرماندهی انجام نشده است. این دستور جلسه به معنای حرکت از سطح فرمانبرداری برای نیل به فرماندهی است. اگر بخواهیم آن نیرویی را که از دسترس ما خارج شده، دوباره در اختیار بگیریم و به خواست خود دست یابیم، باید فرمانبرداری کنیم. فرماندهی خواست درونی هر انسانی است؛ یعنی هر انسانی در هر جایگاهی، فرمانده بودن جزو خواسته‌هایش محسوب می‌شود. هر فردی تمایل دارد به سطح بالاتری دست یابد؛ بنابراین، برای رسیدن به خواست درونی که فرماندهی است، تنها یک راه وجود دارد و آن هم فرمانبرداری است.

در کنگره۶۰، ما اعتیاد را به عنوان مثالی بارز مطرح می‌کنیم تا بهتر متوجه شوید که انسانی که دچار اعتیاد می‌شود، فرماندهی خود را از دست می‌دهد. یک مصرف‌کننده مجبور است که مواد مصرف کند؛ این مواد هستند که برای او تعیین تکلیف می‌کنند. البته، برخی افراد نمی‌دانند که مصرف‌کنندگان برای لذت و سرخوشی این کار را انجام نمی‌دهند؛ اطلاعات این افراد در مورد اعتیاد صفر است و نمی‌دانند که مصرف‌کننده مجبور است مصرف کند تا بتواند راه برود، حرف بزند و کارهای روزمره‌اش را انجام دهد. حتی خود ما نیز قبلاً به این آگاهی نرسیده بودیم؛ اما وقتی وارد کنگره شدیم، این مسائل را درک کردیم.

وقتی به کنگره می‌آییم، می‌خواهیم دوباره آن فرماندهی که از بدن ما خارج شده بود را به دست بگیریم و برای درمان اعتیاد، باید از فرمانبرداری آغاز کنیم؛ تمامی دستورات راهنما را در مسیر درمان یک به یک به اجرا درآوریم. راهنما خود کسی است که در گذشته فرمانبردار بوده و اکنون به فرماندهی رسیده است. اگر تابع فرمان راهنما و تابع قوانین کنگره باشیم، به رهایی، آزادی و فرماندهی خویش دست خواهیم یافت.

آقای مهندس دژاکام می‌فرمایند: “کسی که فرمانبردار خوبی نباشد، منیت، خودخواهی و خودبزرگ‌بینی دارد و این شخص قطعاً به درمان نمی‌رسد.” شخصی که وارد کنگره می‌شود، اگر بخواهد خودفرمانی و خوددرمانی کند، قطعاً به آن آزادی، رهایی و حال خوش دست نمی‌یابد.

استاد امین نیز می‌فرمایند: “ما از هر شخصی فرمان بگیریم، از جنس همان شخص می‌شویم و سفر خوبی نخواهیم داشت.” اگر فرمان الهی را اجرا کنیم، به سمت پاکی‌ها و روشنایی‌ها گام برمی‌داریم و اگر فرمان شیطان را اجرا کنیم، از جنس شیطان می‌شویم.

من، به عنوان همسفر، زمانی که در کنار یک مصرف‌کننده قرار می‌گیرم، ترکش‌های اعتیاد مسافرم و افکار منفی بر من اثر می‌گذارد و تمامی نیروهای اصلی من را تحلیل می‌برد. در آن زمان، شیطان فرمانده من می‌شود و با تمام وجود نیروهایش را در اختیار من قرار می‌دهد تا در کنار مسافرم، غرق در تاریکی شوم. به همین دلیل است که اکثر همسفران به خودکشی، مصرف قرص اعصاب یا طلاق روی می‌آورند. برای ما در کنار مصرف‌کننده، عاطفه و عشقی وجود نداشت و فقط زندگی را می‌گذراندیم و به قول خودمان “مُردگی” می‌کردیم، نه زندگی؛ و همین باعث شده بود روز به روز بیشتر در تاریکی‌ها غرق شویم.

ما باید خداوند را شاکر باشیم که راه کنگره برای همه ما گشوده شده است و نیروهایی را که از دست داده بودیم، در این مکان مقدس بازپس می‌گیریم. بازپس‌گیری این نیروها، مستلزم آن است که فرمانبردار خوبی باشیم و در نهایت، هیچ جایگاهی اتفاقی به دست نمی‌آید، مگر اینکه ما فرمانبردار خوبی باشیم تا به جایگاهی که لایق آن هستیم، برسیم. ان‌شاءالله بتوانیم در جایگاه‌هایی که قرار داریم، هم فرمانبردار و هم فرمانده خوبی باشیم.

مرزبان کشیک: همسفر سیما
تایپیست: همسفر زینب و همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر مهناز رهجو راهنما همسفر اعظم (لژیون هشتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی دنا شهرضا