فرماندهی از فرمانبرداری شروع می شود

اولین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی سنایی نیشابور با استادی: مسافر رضا، نگهبانی: مسافر کاظم و دبیری: مسافر محمد، با دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی» مورخ یکشنبه 9 شهریور ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
تشکر می‌کنم از نگهبان جلسه و ایجنت محترم شعبه که اجازه دادند این جایگاه را تجربه کنم. ایشان زحمات زیادی کشیدند، چه برای شعبه سنایی و چه شعبه عطار، و اینجا ساخته شد تا ما بتوانیم بیاییم و آموزش بگیریم. دستور جلسه امروز «از فرمانبرداری تا فرماندهی» است. در این دستور جلسه، فرماندهی به عنوان هدف تعیین شده است. فرماندهی یک مفهوم کلی و عام است که می‌توان آن را به موضوعات مختلف بسط داد. فرماندهی از فرمانبرداری شروع می‌شود؛ یعنی ابتدا باید فرمانبردار باشیم تا بتوانیم به فرماندهی برسیم.
معمولاً وقتی کلمه «فرماندهی» را می‌شنویم، تصویری از یک فرمانده نظامی با لباس و پرسنلی که به آن‌ها دستور می‌دهد در ذهنمان شکل می‌گیرد. البته در ارگان‌های نظامی همینطور است؛ اما فرماندهی و فرمانبرداری تنها به این تصویر محدود نمی‌شود. اجازه دهید تصویری دیگر از فرماندهی برایتان بیان کنم: کودکی را در نظر بگیرید که تازه می‌خواهد راه برود. اولین باری که روی دو پا می‌ایستد، خودش و خانواده‌اش خوشحال می‌شوند. یا وقتی دوچرخه‌سواری می‌آموزد، یا رانندگی یاد می‌گیرد، چقدر شوق دارد. این نشان می‌دهد که انسان از کودکی تلاش می‌کند فرماندهی جسم خود را به دست بگیرد.
اما وقتی که فرد مصرف‌کننده مواد مخدر می‌شود، این فرماندهی محدود و ضعیف می‌گردد. دیگر مثل قبل نمی‌تواند کارهای روزمره‌اش را به خوبی انجام دهد، نمی‌تواند به موقع بیدار شود یا سر کار برود و ممکن است مجبور شود مواد بیشتری یا مواد قوی‌تر مصرف کند. خوشبختانه در کنگره ۶۰ توانستیم به فرماندهی جسم خود برسیم. اعتیاد نوعی بیماری است و در بیماری‌های دیگر هم این عدم توانایی در فرماندهی جسم دیده می‌شود؛ مثلاً کسی که قند دارد و نباید شیرینی بخورد، کنترل کردن خود برایش بسیار دشوار است.
فرماندهی یعنی اینکه انسان بتواند به نیروهای درونی و بیرونی، یا نیروهای پنهان، احاطه پیدا کند. کسی فرمانده خوبی است که خودش هم بتواند همان کارهایی را انجام دهد که نیروهای تحت فرمانش انجام می‌دهند. برای فرماندهی، ابتدا باید فرمانبردار خوبی باشیم، یعنی به دانایی برسیم. همه می‌دانیم که یکی از اضلاع مثلث دانایی، آموزش است و برای آموزش نیاز به انتخاب استاد راهنما و اطاعت از او داریم. اگر اطاعت نکنیم، چیزی به نام آموزش اتفاق نخواهد افتاد.
اولین چیزی که باید یاد بگیریم این است که به راهنمای خود ایراد نگیریم، دنبال منطق حرف‌ها و کارهای او نباشیم، و به او نمره ندهیم. فقط باید اطاعت کنیم و آموزش بگیریم. این بستر در کنگره فراهم شده است و ان‌شاءالله با آموزش‌های ناب کنگره، همه ما فرمانبرداران خوبی خواهیم بود تا فرمانده‌های لایقی شویم. از اینکه سکوت کردید و به صحبت‌هایم گوش دادید، سپاسگزارم.

عکس مسافر بهروز
تایپ مسافر مرتضی