English Version
This Site Is Available In English

راهی که از فرمانبرداری آغاز و به فرماندهی می‌رسد

راهی که از فرمانبرداری آغاز و به فرماندهی می‌رسد

همسفر نگین در مورد دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی» مشارکت مکتوب ارائه کردند که در ادامه می‌خوانیم:

موضوع «از فرمان‌برداری تا فرمان‌دهی» برای من یادآور این نکته است که انسان هیچ‌وقت یک‌باره فرمانده نمی‌شود. ما ابتدا باید یاد بگیریم چگونه درست فرمان‌برداری کنیم تا روزی به جایگاهی برسیم که بتوانیم فرمان‌دهی کنیم. فرمان‌برداری؛ یعنی پذیرفتن مسیر، گوش دادن و عمل کردن. زمانی‌که فرمان‌برداری می‌کنم در واقع به خودم اجازه می‌دهم که یاد بگیرم و رشد کنم.

در زندگی روزمره بارها این مسئله را تجربه کرده‌ام، مثلاً دانشگاه برای من نمونه‌ای روشن است. وقتی وارد دانشگاه شدم، پر از استرس بودم و همه‌چیز برایم جدید به نظر می‌رسید. در این شرایط مجبور بودم از استادان، قوانین دانشگاه و حتی تجربه‌ دانشجویان قدیمی‌تر فرمان‌برداری کنم. اگر از همان روز اول می‌خواستم فرماندهی کنم و همه‌چیز را به میل خودم پیش ببرم، مطمئناً شکست می‌خوردم. پس فرمان‌برداری در این مرحله؛ یعنی پذیرش اینکه من هنوز در حال یادگیری هستم.

فرمان‌برداری ضعف نیست؛ بلکه تمرینی برای ساختن قدرت واقعی است. کسی که یاد نگرفته فرمان‌برداری کند، هیچ‌وقت فرمانده خوبی نخواهد شد. فرماندهی فقط دستور دادن نیست؛ بلکه توانایی هدایت کردن است. هدایت کردن زمانی ارزشمند می‌شود که انسان خودش تجربه‌ پیروی کردن را داشته باشد.

این اصل در تمام بخش‌های زندگی صدق می‌کند؛ چه در کار، چه در خانواده، چه در جمع دوستان و چه در جامعه. در کار، وقتی از مدیر یا فرد باتجربه‌تر پیروی می‌کنم، در واقع پایه‌های دانش و تجربه‌ خودم را می‌سازم. در خانواده، زمانی‌که به حرف بزرگ‌ترها گوش می‌دهم، احترام و تعادل را می‌آموزم. در جامعه نیز هنگامی‌که قوانین را رعایت می‌کنم، در حقیقت فرمان‌برداری از یک نظم کلی را تمرین می‌کنم.

کم‌کم با گذر زمان و تکرار این فرمان‌برداری‌ها، جایگاه تغییر می‌کند. همان‌طور که یک شاگرد خوب روزی استاد می‌شود، کسی که امروز فرمان‌برداری می‌کند، فردا فرمانده خواهد شد. فرماندهی نتیجه‌ فرمان‌برداری درست و به‌موقع است.

برای من این دستور جلسه؛ یعنی یک چرخه‌ی طبیعی، چرخه‌ای که ابتدا باید یاد بگیریم بپذیریم، سپس عمل کنیم و در نهایت به جایگاهی برسیم که بتوانیم هدایت‌گر باشیم. این مسیر هرگز با زور یا عجله طی نمی‌شود؛ بلکه با صبر، تجربه و تمرین پیش می‌رود.

نویسنده: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
رابط خبری: راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .