فرماندهی، خواستِ درون هر انسانی است

از فرمانبرداری تا فرماندهی، این دو واژه بسیار زیبا و دل‌انگیز هستند و دراصل هردو مسیر را به ما نشان می‌دهند که باید حرکت را از کجا تا کجا انجام دهیم. فرمانبرداری و فرماندهی شامل دو اصل صور آشکار و صور پنهان انسان است. فرماندهی، خواستِ درون هر انسانی است؛ یعنی هرانسانی در هر جایگاهی که قراردارد، فرماندهی جزء خواسته‌هایش است.
به طور مثال: رهجو باید بداند که برای رسیدن به خواسته‌های درونی خود که فرماندهی است و هر هدف وخواسته‌ای که داشته باشد، اول باید فرمانبردار خوبی باشد؛ یعنی سر ساعت در جلسات شرکت کند، منتظر نباشد راهنما به او بگوید مشارکت کن، باید قوانین را اجرا نماید و حرمت‌های کنگره ۶0 را به عمل در بیاورد، از تجربیات خود و دیگران استفاده کند، همیشه تفکر و اندیشه کند تا به اهداف اصلی برسد؛ یعنی زمانی که دارای توانایی‌های بیشتر شد، قدرت فرماندهی او نیز افزایش می‌یابد. نیروهایی که خداوند در اختیار ما قرار داده است، درتمامی زندگی و صور پنهان انسان ادامه دارد؛ حال این فرمان‌دادن در زمان اعتیاد چگونه  بوده است؟ ما کاملاً این مسئله را درک می‌کنیم.
زمانی که یک فرد سالم می‌خواهد کاری انجام دهد، در درون جسم خود اختیار کامل دارد. هر وقت اراده کند می‌خوابد یا کار انجام می‌دهد، تفکر می‌کند وکارهایش را به  نحو احسن انجام می‌دهد. آیا فرد مصرف‌کننده هم این‌گونه است؟ قطعاً می‌گوییم نه؛ چون شاید با فکرخود خیلی از کارها را می‌توانست در گذشته انجام بدهد و یا به یک‌سری هدف‌ها برسد که الان این‌ها اصلاً قابل اجرا نیست.
در این‌جا نتیجه می‌گیریم که فرماندهی صور پنهان جزء خواسته‌های وجودی انسان است و انسان ذاتاً دوست دارد فرماندهی وجودی خود را به صورت کامل در اختیار داشته باشد؛ پس انسان زمانی می‌تواند به دیگران فرمان بدهد که خودش قادر به انجام آن باشد و هر کاری که می‌خواهد انجام دهد از انجام‌دادن آن کار لذت ببرد.
به‌طور‌مثال: ما می‌خواهیم ورزش کنیم؛ عقل ما به استخوان‌ها و دست وپای خودمان فرمان می‌دهد که چگونه حرکت کنیم. عضلات خود را در اختیار بگیریم و بتوانیم آن‌ها را به حرکت درآوریم.
خداوند می‌فرمایند: ما همه انسان‌ها را هدایت می‌کنیم، می‌خواهی شاکر باش یا کافر، خواستی انجام بده، نخواستی انجام نده؛ اما اگر انجام دادی خودت لذتش را می‌بری و اگر انجام ندادی باید تاوان کارت را بدهی. متاسفانه انسان‌هایی هستند که اصلا درخودشان اختیار ندارند و وقتی اعضای بدنشان دستور می‌دهند اصلاً قابل اجرا نیست. این‌ها برمی‌گردد به فرمانبرداری که اصلا برای اعضای بدن خود فرمانبردار خوبی نبوده‌اند. به خاطر غذای نامناسب و کمبود ویتامین‌ها و یا ورزش نکردن، دست و پا  قادر به حرکت  نیست و نیروی درونی انسان هیچ درسی یاد نگرفته و به دانایی نرسیده است.
از این مسئله فرمانبرداری تا فرماندهی نتیجه می‌گیریم که ما در زندگی با این قوانین حرکت می‌کنیم تا فرماندهی‌مان تکمیل گردد؛ تا شادی، لذت، انرژی و خوشحال‌بودن به وجود آید.
ازخداوند خواستارم که همیشه فرمانبردارخوبی باشیم تا با توکل به قدرت مطلق  فرمانده خوبی هم بشویم.

نویسنده: همسفر هاجر رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم)
عکاس: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ایران