فرمانبرداری هنر پیوستن به جریان زندگی است.

فرمانبرداری و فرماندهی در واقع مسیری را مشخص می‌کند که از کجا تا کجا باید حرکت کنیم. فرماندهی یک هدف با معنایی عام و یک قانون کلی است؛ اگر انسان بخواهد در مسئله یا موضوعی صاحب‌نظر شود و بتواند کاری را به سرانجام برساند، باید در جایگاه فرماندهی قرار بگیرد. شرط لازم برای این جایگاه، فرمانبرداری کامل است.
اگر رشد لحظه به لحظه یک کودک تازه متولد شده را با دقت بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که او در حال فرماندهی است؛ مثلاً می‌نشیند، راه می‌رود، زبان باز می‌کند و صحبت می‌کند. همه اینها نشان‌دهنده فرماندهی بدن توسط آن کودک است.
فرماندهی خویش و فرماندهی شهر وجودی انسان، یعنی بزرگ‌ترین فرماندهی. حضرت علی (ع) می‌فرمایند: “انسان، جهان اصغر است.” در کتاب «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» نیز می‌خوانیم که: “شهر، جهان و جهان‌ها همه در درون انسان است.” فرماندهی شهر وجودی انسان، مقامی کم‌ارزش نیست؛ کمتر از پادشاهی نیست و این پادشاهی، شایسته انسان‌های صالح است؛ انسان‌هایی که میان آنها و اهریمن هیچ بند و ارتباطی نیست. وجود بند و پیوند با شیطان و نیروی منفی، به این معناست که سرنخ حرکت‌های انسان در دست شیطان است؛ درست مانند عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی.
حال، انسانی که دچار اعتیاد می‌شود، فرماندهی‌اش را از دست می‌دهد و حتی اعضای مختلف بدنش از او فرمان نمی‌گیرند؛ فکرش چیز دیگری است و زبانش چیز دیگری می‌گوید؛ نمی‌تواند روی موضوعی تمرکز کند و با سختی کاری را انجام می‌دهد. این افراد در زمینه نیروهای درونی خودشان که شامل صور پنهان و جسم می‌شود، فرماندهی از آنها سلب شده است.
فرماندهی یعنی جایگاهی که اختیار انسان در آن معنی پیدا می‌کند. بنابراین، اگر ما بخواهیم نیروهایی را که از کنترل ما خارج شده‌اند دوباره در اختیار خود قرار دهیم، وقتی به آنها بگوییم “شو شود” یا “بلند شو بلند شود”، باید فرمانبرداری کنیم و هیچ راه دیگری ندارد.
فرماندهی یعنی انسان بر مجموعه‌ای از نیروهای درون و بیرون خود احاطه یابد و به مرحله فرماندهی برسد. به این معنی که کسی که فرمان می‌دهد، خودش باید کاری را که از دیگران می‌خواهد، بتواند انجام دهد. در این مرحله، شخص آموزش‌دیده و آموخته‌هایش را کاربردی کرده است.
برای مثال، در کنگره ۶۰، راهنما در لژیون به رهجو آموزش می‌دهد که حرمت‌ها و قوانین رعایت شود، مشارکت داشته باشد، سی‌دی بنویسد و خدمت کند. اگر رهجو همه این‌ها را انجام دهد، یعنی یک فرمانبردار خوب است که بر نفس اماره خود غلبه کرده است. همه این‌ها مراحلی دارند تا انسان به جایگاه شایسته خود برسد.

((منابع))
*"سی دی فرمان‌برداری تا فرماندهی"

نویسنده:مرزبان همسفرسمیه
ویراستاری و ارسال: همسفر مینا، رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بوئین‌زهرا