علوم از یک نقطه شروع شده، مانند زندگی گسترش یافته‌اند، مجزا شده‌اند، هر یک دنیایی را باز کردند، مانند اقیانوس شدند و سپس این علوم اندک‌اندک در یک راهی با هم یکی شدند و در نوک پیکان آن می‌شود که به ظاهر نقطه‌ای جدید اما با محتویات دیگر است و حرکت ما و ثابت شدن چشم‌های ما به نقطه‌ای با عبور از کانال‌هایی که به این کانال می‌رسد، اقیانوس عظمت آن را می‌رساند و از این‌جا عمل و نتیجه مهم است و ابعاد مهم نیست.
اکنون بیان می‌شود که همه چیز از ذره شروع شده و به کوه یا اقیانوس می‌رسد و این مسیر نیاز به آبیاری دارد و بدون آبیاری امکان‌پذیر نیست؛ بنابراین باید از بیرون انرژی به آن برسد، مانند یک دانه یا هسته که وقتی آن را می‌کاریم نیاز به آبیاری دارد تا این هسته یا دانه تبدیل به یک درخت شود؛ زیرا خلق جهان هستی نیز به همین صورت است. پس ما به این نتیجه می‌رسیم که هرکاری می‌خواهیم انجام دهیم، باید از ذره شروع شود؛ زیرا یک مرتبه نمی‌شود؛ به‌عنوان مثال: یک مرتبه عاشق نمی‌شویم، عشق ذره‌ذره به‌وجود می‌آید، یک مرتبه نمی‌توانیم از یکدیگر جدا شویم و باید مسائل منفی ذره‌ذره پیش بیاید تا از هم‌دیگر دور شویم. خلق کهکشان‌ها، زمین، خورشید و اقیانوس‌ها نیز ذره‌ذره اتفاق افتاده است.
ما باید این موضوع را فرابگیریم که دوستی، محبت، تحصیلات، سرمایه و هرچیزی بخواهیم، ذره‌ذره است و حتی معتاد شدن شخصی نیز یک‌مرتبه اتفاق نمی‌افتد و باید ذره‌ذره از یک نقطه شروع شود تا به آن نقطه برسد و سالم‌شدن نیز به‌همین صورت است. عدم رعایت تغذیه، عدم تحرک و ناامیدی، انواع و اقسام بیماری‌ها، خودکشی‌ها و تخریب‌ها را به‌وجود می‌آورند. ما نباید انتظار داشته باشیم که به‌سرعت درمان شویم؛ زیرا این نیز به‌صورت ذره ذره امکان‌پذیر است. پس‌انداز هم ذره‌ذره و از یک مقدار کم شروع می‌شود تا به یک مقدار بالا می‌رسد و خلق ادیان از ذره شروع شده و بعد گسترش پیدا کرد تا از یک نفر به تعداد زیادی رسید. علم نیز به‌همین صورت است.
همان‌گونه که مطلع هستیم در کنگره۶۰ علاوه بر درمان اعتیاد، بعضی از بیماری‌ها نیز به‌درمان رسیده‌اند که این نتیجه به یکباره به‌دست نیامده و نتیجه عمل معلوم شد. ما اکنون نتیجه می‌گیریم که اگر بخواهیم کاری انجام بدهیم، نمی‌توانیم یک‌دفعه آن را عملی کنیم؛ بلکه همه چیز باید ذره‌ذره و تدریجی انجام گیرد و به این نکته توجه داشته باشیم که در تمام مسائل ما، عمل و نتیجه مهم است و در درمان بیماری‌ها چیزی که مهم می‌باشد آن نتیجه‌ای بوده که به‌دست آمده است.
ما باید بدانیم که انسان وقتی ساخته شد، مرگ او را از بین نمی‌برد و سیستم هستی و کائنات برای سرمایه‌های خودشان ارزش قائل هستند، پس در جهان‌های هستی مرگی وجود ندارد؛ بلکه وارد جهان‌های دیگری می‌شویم و این ارزش دارد که ما هر روز علم و آگاهی خود را بالا ببریم، تکرار نکنیم، امتحان بدهیم و برای سفرهای دیگر آماده باشیم. انسان برای هر کاری باید امتحان بدهد و در کل هستی همین‌طور است و در هر مقطع و زمان امتحانات برقرار خواهد بود.
انجام هر عملی بدون برنامه نمی‌شود و هرکاری نیاز به حرکت دارد که این حرکت با برنامه همراه است و برنامه می‌تواند آموزش وادی‌ها باشد؛ به‌عنوان مثال: متدDST، نوشتن سی‌دی‌ها، کنترل وزن و درمان سیگار جزو برنامه‌های آموزشی می‌باشد؛ بنابراین کنگره برای همه‌چیز برنامه دارد و مبدأ و مقصد آن مشخص است. ما باید به جایگاه و مکانی برسیم تا آن چیزی را که یاد گرفته‌ایم در جهت ارتقا خود به‌کار بگیریم. ما گاهی‌اوقات ناامید می‌شویم؛ اما باید بدانیم که برای خروج از آن، بایستی تمام وجودمان در حرکت باشد؛ به‌عنوان مثال: وقتی از سفر اول به سفر دوم وارد می‌شویم، باید در حرکت باشیم و با تمام وجود حرکت کنیم تا شتاب بگیریم، مرتب در حال تلاش و کوشش باشیم، با تفکر و تعقل از نیروهای خفته خویش کمک بگیریم و در جهت اندیشه‌های راستین حرکت کنیم.
منبع: سی‌دی «ذره‌ذره» از آقای مهندس حسین دژاکام
تایپ: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
ویرایش و رابط خبری: همسفر میترا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
تهیه عکس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)
- تعداد بازدید از این مطلب :
147