کنگره 60 توانسته دانایی را به توانایی تبدیل کند و به نتایج ملموسی دست یابد.

سیزدهین جلسه از دوره چهل و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی صالحی تهرانپارس به استادی راهنما محترم مسافر یونس و نگهبانی موقت مسافر مهدی و دبیری موقت مسافر احسان با دستور جلسه "دانایی، دانایی موثر و سواد" در روز دوشنبه سوم مرداد ماه ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
مسئله‌ای که امروز می‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم، دانایی است. اکثر ما فکر می‌کنیم که دانایی را می‌دانیم؛ با توجه به اطلاعاتی که داریم. کنگره 60 وسیله‌ای است که تکلیف کسانی که هنوز وارد آن نشده‌اند را مشخص می‌کند. آن‌جا افرادی که وارد می‌شوند، به این نکته پی می‌برند که اطلاعاتی که در هر زمینه‌ای دارند، به دانایی آنها تعلق دارد. این دانایی باید به دانایی مؤثر تبدیل شود.
شخصاً من، یونس، با توجه به شرایط خودم، نتوانستم دانایی‌ام را به درستی به کار بگیرم. می‌دانستم که مواد مخدر بد است و تخریب زیادی بر خودم و اطرافیانم، از جمله خانواده‌ام و همسفرم، می‌گذارد. اما به دلیل نداشتن آگاهی کافی، مصرف مواد را ادامه می‌دادم. می‌دانستم که دروغ گفتن بد است، اما نتواستم از آن اجتناب کنم.
گاهی اوقات ما اعتیاد را همچون اهریمن می‌بینیم و می‌گوییم که اعتیاد و مواد مخدر شیطان هستند. وقتی فردی وارد کنگره 60 می‌شود، می‌بیند که در سیاهی غرق شده و هزاران مشکل دارد. او کاملاً آگاه است که مواد مخدر مضر است و زندگی‌اش را نابود کرده است. در این شرایط، زندگی‌اش از هم می‌پاشد؛ همسر و فرزندانش از او فاصله می‌گیرند. ولی وقتی یک یا دو جلسه می‌آید و اثرات مثبت را احساس می‌کند، ممکن است در جلسات بعدی غیبت کند و به بهانه‌هایی چون “کار دارم” یا “جای دیگری باید بروم” از کنگره 60 دور شود. این اتفاق برای بسیاری از ما افتاده است.
من شخصاً به فرزندانم گفته‌ام که درمان اعتیاد را در اولویت قرار داده‌ام. چون می‌دانستم اگر اعتیادم را درمان کنم، در سایر زمینه‌های زندگی هم موفق خواهم بود. اما اگر نتوانم در درمان اعتیاد موفق شوم، در سایر حوزه‌ها هم شکست خواهم خورد.

بسیاری از افرادی که به کنگره 60 می‌آیند، ابتدا با شور و هیجان زیادی وارد می‌شوند، اما درمان، اولویت واقعی‌شان نیست. آنها به اجبار خانواده یا به دلیل فشارهای اجتماعی می‌آیند، اما بعد از مدتی بی‌رمق می‌شوند و از ادامه درمان خودداری می‌کنند. آن‌ها می‌دانند که مواد مخدر بد است و حال خوبی را در کنگره 60 تجربه کرده‌اند. اما همچنان نمی‌توانند این دانایی را به عمل تبدیل کنند.
من یکبار از آقای آبتین پرسیدم که، چه تفاوتی بین دانستن و توانستن وجود دارد. ایشان پاسخ دادند: “دانستن و توانستن، همان دانایی مؤثر است.” من می‌دانم که مشکلات بسیاری دارم و مصرف مواد مشکلم را حل نمی‌کند. می‌دانم که باید برنامه‌ریزی کنم و به همه امور زندگی‌ام رسیدگی کنم. اما تا زمانی که آگاهی‌ام را به عمل تبدیل نکنم، به هدف اصلی‌ام، یعنی رهایی، نخواهم رسید.
همه ما برای درمان اعتیاد اینجا جمع شده‌ایم و مسیر ما مشخص است. بسیاری از افراد خارج از کنگره 60 درگیر مسائل مشابه هستند، اما آن‌ها نتوانسته‌اند یا نمی‌توانند. افراد بسیاری در مورد درمان اعتیاد صحبت می‌کنند، اما تا به حال نتوانسته‌اند حتی یک نفر را به درمان برسانند. کنگره 60 توانسته دانایی را به توانایی تبدیل کند و به نتایج ملموسی دست یابد.
من، یونس، بعد از 7 سال که در کنگره 60 حضور دارم، روز به روز بیشتر تلاش می‌کنم که به جلسات کنگره بیایم و به کارهایم برسم. اکنون می‌دانم که هدف اصلی من رسیدن به آرامش است و این آرامش فقط پس از 10 ماه سفر به دست می‌آید. پس از آن، زمان ریکاوری فرا می‌رسد و باید یک سال دیگر در کنگره بمانم، خدمت کنم، سی‌دی بنویسم، آموزش بگیرم و به اصطلاح ریشه را به آب بسپارم. اگر از ابتدا به فکر رفتن از کنگره باشم، ممکن است پس از چند سال دوباره به اینجا بازگردد.

تایپ: مسافر دانیال لژیون دهم
ویرایش: مسافر دانیال لژیون دهم، مسافر هادی لژیون نهم
بارگزاری خبری: مسافر هادی لژیون نهم
مرزبان خبری: مسافر احمد
مرزبان کشیک: مسافر احمد
شهریور ماه 1404                       شعبه صالحی (تهرانپارس)