انسان چیزی جز تلاشش نیست

دهمین جلسه از دوره بیست و نهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی عطار نیشابوری ویژه مسافران در روزهای سه‌شنبه با استادی: مسافر احمد و نگهبانی: مسافر محمد و دبیری مسافر: مجید با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ باهم برابرند؟» در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احمد هستم مسافر، دستور جلسه عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ باهم برابرند؟ است. در آرم کنگره ۶۰ مثلثی را مشاهده می‌کنیم که دارای سه ضلع معرفت، عمل سالم و عدالت است. معرفت، به معنای آنکه با کسب آگاهی و دانش به شناخت برسیم که با آموزش‌های کنگره ذره‌ذره همانند روش دی اس‌ تی به این معرفت دست پیدا خواهیم کرد و یواش‌یواش در مسیر کنگره با انجام دو سفر به معرفت لازم خواهیم رسید و همان‌گونه که در پروژه درمانی نمی‌توان زمان را نادیده گرفت برای کسب معرفت و آگاهی و شناخت نیاز به زمان است. ضلع دوم عمل سالم است.

آقای مهندس می‌فرمایند: عمل سالم، همان عمل نیک است اما عمل نیکی که ما را به چالش و دردسر نیندازد و عملی که ظاهر و باطن آن نیک باشد. در عمل به‌ظاهر نیک، برادر شما شاید برادر خوبی است، ولی شریک خوبی برای شما نمی‌تواند باشد. در عمل به‌ظاهر نیک، در تقاطع (چهارراه) به یک گدا که تکدی گری می‌کند به‌ظاهر کمک می‌کنید اما در باطن او روزی ۴ الی ۵ میلیون درآمد دارد، آن‌ها سرکرده‌ای دارند و شاید ۱۰ درصد از آن مبلغ را به او بدهند و عمل سالم نیست، در بیرون از کنگره سقوط آزاد و قطع یک‌باره مواد مخدر عمل نیکی است اما آقای مهندس می‌فرماید عمل سالمی نیست و به فیزیولوژی بدن شوک عمیقی می‌دهد و تخریبی در بدن انسان وارد می‌کند که تا سال‌ها بدن بازسازی نمی‌شود. عمل سالم از روی شناخت و آگاهی است.
عدالت به آن معناست که هر چیزی در جای خودش باشد. عدالت هم‌خانواده تعادل است. مثلث تعادل دارای سه ضلع سپاسگزاری، عشق و شادی است. در کنگره اشاره می‌شود تعادل فوق درمان است. زمانی که یک ره جو در سفر دوم دارای تعادل است که داخل این سه ضلع باشد، نسبت به راهنما و خدمتگزاران کنگره سپاسگزار باشد زمانی که سپاسگزار هستید، به معنای آن است که به شناخت و آگاهی رسیده‌اید و لکنود نیستید و خداوند انسان سپاسگزار را دوست دارد. در ابتدای هر صبح من سه مرتبه از خداوند سپاسگزاری می‌کنم برای همه نعمت‌ها برای سلامتی و رهایی و برای شغلی که دارم سپاسگزار هستم.
زمانی که در شغل خود سپاسگزار هستید معجزه این است که با سپاسگزاری آن شغل را پذیرفته‌اید و زمانی که کار را پذیرفته‌اید، روی آن کار متمرکز می‌شوید و زمانی که متمرکز شدید، راندمان کار بالا می‌رود و باعث پیشرفت شما می‌شود و دریافت بهتری دارید. من از همه خدمتگزاران کنگره سپاسگزارم و از راهنمای عزیزم که جانم را مدیون زحمات ایشان هستم. در این مرحله محبت به وجود می‌آید و محبت زنجیره ارتباط بین ما است. در ضلع سوم شادی که به قول آقای مهندس خط خمر ما راه می‌افتد حال ما خوب می‌شود. در کلام‌الله شریف چندین بار واژه (ابرار) اشاره‌شده است.
ابرار به معنای نیکان و پرهیزگاران بی‌ریا است، نه‌تنها از کسی توقع پاداشی ندارند و آن عمل را در دل خود و فقط برای رضای قدرت مطلق انجام می‌دهند. ابرار، دارای مرتبه عالی ایمان و از خردمندان هستند و صلاحیت گرفتن این مدال (ابرار) رادارند و خدمتشان را از روی دلسوزی انجام می‌دهند. خدمتگزاران کنگره را ازجمله ابرار هستند، در این زمان که مادیات بر همه‌چیز تأثیر دارد مرزبانان محترم ۴ روز در هفته و به مدت ۶ الی ۷ ساعت در کنگره حضور دارند و بدون هیچ چشم‌داشتی خدمت می‌کنند و امکان ندارد کسی چراغی برای دیگران روشن کند و خودش در تاریکی بماند و قطعاً این عزیزان پاداش این خدمت صادقانه در زندگی‌شان جاری می‌شود و وعده خداوند دروغ نیست.
کنگره ۶۰ کنگره چشم است. اگر تسلیم راهنما و تسلیم قوانین کنگره ۶۰ باشید آموزش بیشتری دریافت می‌کنید، باید فرمان‌بردار خوبی باشید تا فرمانده خوبی شوید، باید ره جوی خوبی باشید تا راهنمای خوبی شوید. باید شاگرد خوبی باشید تا استاد خوبی شوید و هیچ‌کس بدون استاد و راهنما چیزی نخواهد شد. مساوات کنگره ۶۰ بی‌نظیر است. امکانات یکسان برای همه فراهم است همه دارای پیراهن سفید، یک صندلی درمانی رایگان، یک راهنمای تازه واردین و یک راهنما با حس خودمان انتخاب می‌کنیم و با یک روش به درمان می‌رسیم و آموزش‌ها برای همه یکسان است و در همه جای کشور شرایط و امکانات مشابه است، این در صورتی است که آموزش در دانشگاه‌های ما از سطوح مختلفی برخوردار هستند.
هدف ما و نگاه ما به این صندلی چگونه است؟ آیا من آن‌قدر تلاش می‌کنم که این صندلی سکوی پرش من به‌سوی تعالی و تعادل و پیشرفت باشد؟ یا آنکه هدف خودم را گم می‌کنم. لیس الانسان الا ماسعا، انسان چیزی جز تلاشش نیست. ما باید بخواهیم و بیاییم و به آنچه در راستای آن تلاش می‌کنیم انشالله خواهیم رسید. همانند دوره‌ی تحصیل که در پایان سال کارنامه‌ای به ما خواهند داد. امروز به شکر خداوند تعداد زیادی از بند نیکوتین و مواد رهاشده‌اند و این عین عدالت است.
دوستانی که ۱۰ الی ۱۱ ماه سفرکرده‌اند وظایف ره جو را انجام داده‌اند سبد را حمایت کرده‌اند، گوش‌به‌فرمان راهنما هستند حضور به‌موقع در کنگره داشته‌اند و حتماً باید این دوستان به رهایی برسند که رسیده‌اند. آقای مهندس فرموده‌اند: هر کس در این سرا وارد شد، نانش دهید و از دین ایمانش نپرسید. در روز پذیرش در کنگره نه به تحصیلات نه به موقعیت اجتماعی و نه به شغل من کار داشتند و مرا در آغوش گرفتند و پذیرفتند، اما متأسفانه برخی از دوستان در روند درمانی، دوربینشان از روی خودشان برمی‌دارند و تجسس می‌کنند. انرژی را صرف سازندگی خودمان بکنیم چون کنگره مکان مقدسی است و درد و رنج و جهل مرا می‌گیرد و به من دانش و آگاهی می‌دهد، کنگره اعتیاد و حال خراب را از من می‌گیرد و رهایی و سلامتی را به من می‌دهد، من انسان پرخاشگری بودم اما به لطف کنگره به آرامش و تعادل رسیده‌ام و این حال خوب را مدیون آموزش‌های آقای مهندس و خدمتگزاران کنگره ۶۰ هستم.
هر زمان که انسان دچار روزمرگی می‌شود آسیب می‌بیند، بر روی صندلی ۵ الی ۶ ماه از روند درمانی ما می‌گذرد و دنبال تهیه مواد مخدر مصرفی نیستیم، لکنود و ناسپاس می‌شویم که انسان ذاتاً فراموش‌کار است. زمانی که انسان دچار روزمرگی شود حتماً ضربه می‌خورد، با نیم‌نگاهی به گذشته با کوله باری از مشکلات وارد کنگره شدم، در روند درمانی کنگره به شما دارو می‌دهد تا شما به درمان برسید و حتی یک‌بار نشده که نامه داروی مسافری را به او ندهند، اما خودمان مسئول کار خودمان هستیم در وادی سوم بیان‌شده، هیچ‌کس به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، هیچ‌کس به میزان خود احمد به احمد فکر نمی‌کند اگر احمد خیلی آدم هنرمندی است، تلاش کند که خودش را در مسیر سبز کنگره از اعتیاد رها کند با آموزش به تعادل برسد و با انجام سفر دوم و خدمت به پختگی لازم برسد، چون باید پدر خوبی برای فرزندانم باشم، فرزند خوبی برای پدر و مادرم باشم، شهروند خوبی برای جامعه‌ام باشم.

تایپ نگارش: مسافر عباس لژیون دوازدهم
عکاس: مسافر مجتبی لژیون دوازدهم