اگر طبق قوانین و فرامین پیش برویم قطعا به عدالت خواهیم رسید.

جلسه ششم از دور بیست و چهارم کارگاههای آموزشی خصوصی کنکره ۶۰ نمایندگی پاکدشت با استادی راهنمای محترم مسافر منصرالله، نگهبانی مسافر حیدر و دبیری مسافر روح الله با دستور جلسه"عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ باهم برابرند؟"چهارشنبه ۲۲ مرداد ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان نصرالله هستم مسافر
خدارا شکر می‌کنم که این اجازه صادر شد و قسمت شد که امروز در این جایگاه در خدمت دوستان باشم از گروه مرزبانی و ایجنت محترم هم کمال تشکر را دارم. دستور جلسه این هفته عدالت، آیا همه افراد در کنگره باهم برابرند؟ در دو جلسه گذشته استادان و شما دوستان راجع به آن صحبت کردید و شاید تصوراتی که قبلا در مورد عدالت داشتم این بود که همه افراد جامعه در یک سطح باشند و به مرور زمان وقتی با مشکلات دست و پنجه نرم کردیم و به کنگره آمدیم فهمیدیم که جایگاهی که داریم عین عدالت است خصوصا در سفر اول.
در کنگره سفر کردن درواقع یک نوع زندگی است که یک سری کردارها و رفتارها در مقیاس کوچک‌تر است در واقع در جامعه هم همین است.در کنگره من آموزش گرفتم که هیچ چیز را بطور رایگان به من نمی‌دهند و اگر هم بدهند پشت آن حتما یک تمنا است و عدالت هم همینطور است. در نوشتارهای کنگره هم این است که شرط عضویت در کنگره 60 پذیرفتن اصول و قوانین آن است، زمانی که من به عنوان یک مسافر وارد کنگره می‌شوم طبق رعایت قوانین و حرمت‌های کنگره یک سری دستورات برای درمان اعتیاد، راهنما به من می‌دهد، اگر من توانستم آنها را انجام بدهم دقیقا به آن چیزی که حق من است و آن چیزی جز عدالت نیست خواهم رسید ولی اگر این فرامین را گوش ندادم در آخر امر نتیجه مطلوب را نمی‌گیرم و آن موقع با خود می‌گویم برادر لژیونی من با من آمد و الان مرزبان است و من هنوز دارم سفر اولم را انجام می‌دهم، خب اگر هوشیار باشم می‌بینم که راهنما هر آن چیزی که به من آموزش داد به او هم داده است، کتاب هایمان سی دی هایمان فرق نمی‌کرد پس حتما عملکرد شخصی خودمان در آن دخیل بوده است.
اگر عنوانی به ما می‌دهند صرفا آن عنوان جایگاه ما را تایید نمی‌کند باید در آن عنوان زحمت بکشیم و تلاش کنیم حتی به عنوان پدر خانواده که مسئولیتی بر گردن ما است که اگر آن را انجام ندهیم ناخودآگاه از آن مسئولیت کنار می‌رویم حتی اگر به ظاهر به ما بگویند پدر، قبل از کنگره در خانواده در کار یا جامعه همه را مقصر می‌دانستم به جز خودم ولی امروز اگر اتفاقی برای من می‌افتد حتی در بدترین شرایط باز هم می‌گویم مقصر خود من هستم. اگر این قوانین را بدانیم حالمان خراب نمی‌شود چون همه ما برای رسیدن به حال خوب به سمت مواد رفتیم که آن هم در اوایلش شاید مقداری حالمان را خوب می‌کرد ولی همان حال خوب هم در ادامه از ما گرفت.در آموزه‌های کنگره فرا می‌گیریم که چکار کنیم حالمان بهتر بشود، این آموزش‌ها اینکه من الان اینجا ایستاده‌ام عین عدالت است و اگر این‌ها را بدانیم حالمان خراب نمی‌شود و از دیگران طلبکار نمی‌شوم. حداقل اگر 5 درصد از دارایی‌ام را بگذارم برای بخشش به دیگران حالم خوب می‌شود مانند زمان مصرفم فقط دست بگیر ندارم و می‌دانم اگر بلاعوض کمکی بکنم حالم بهتر می‌شود.
اگر می‌خواهم زندگی خوب و سفر خوبی داشته باشیم این سه مؤلفه معرفت، عدالت و در نهایت عمل سالم را بصورت کاربردی و عملی و رفتاری در زندگی پیاده کنیم و حتما روز به روز حالمان بهتر خواهد شد.
از این‌که به صحبت‌های بنده توجه کردید متشکرم.

عکس: مسافر عقیل لژیون ۷

تایپ ویرایش و ارسال: مسافر رضا لژیون ۱۲