تلاش برای رسیدن به جایگاه ها

                                                                                            به نام قدرت مطلق الله
اولین جلسه از دور سی و نهم کارگاه ‌های آموزشی ویژه مسافران کنگره 60 ، نمایندگی ایمان با استادی مسافر علی، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر قنبر با دستور جلسه " عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟ " در روز دوشنبه 20 مرداد ماه 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
تشکر می‌کنم از راهنمای عزیزم، حسین آقا، که این فرصت را به من دادند تا در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.

دستور جلسه امروز «عدالت و آیا همه در کنگره ۶۰ با هم برابرند یا خیر» است. این سؤال برای من مثل این است که بپرسیم: آیا عدد یک با عدد دو برابر است؟ مسلماً پاسخ منفی است.

برداشت من از عدالت این است که هر چیز باید در جای خودش قرار بگیرد. برای روشن‌تر شدن موضوع، مثالی از زندگی خودم می‌زنم: من و برادرم، که سه سال با هم اختلاف سنی داریم، در یک خانواده بزرگ شدیم. برادرم ۴۰ سال است که در خارج از کشور زندگی می‌کند و حتی لب به سیگار و مشروب نزده و قهرمان دومیدانی در سوئد است. اما من تا یک سال پیش، درگیر مصرف مواد مخدر بودم. همیشه با خودم فکر می‌کردم که آیا این عدالت است.

در کنگره یاد گرفتم که خداوند هنگام آفرینش انسان، راهی به نام (صراط مستقیم )پیش روی او قرار داده و انسان را مخیّر گذاشته که آن راه را انتخاب کند یا نه. حالا می‌فهمم که من از صراط مستقیم منحرف شدم، به وسوسه‌های درونم گوش دادم و وقتم را بیهوده گذراندم؛ در حالی که برادرم مسیر راستی، محبت، صداقت و ورزش را انتخاب کرد.

در آیه‌ای از قرآن آمده است: «إن الإنسان لَیْسَ لَهُ إلّا ما سَعَى» یعنی انسان چیزی نیست جز تلاش و کوشش خودش. این یعنی نتیجه زندگی هر کس، حاصل عملکرد و انتخاب‌های اوست.

در کنگره هم همین‌طور است: آیا کسی که مرتب در لژیون شرکت می‌کند و به حرف راهنمایش گوش می‌دهد با کسی که یک هفته در میان می‌آید و گاهی هم گریز می زند برابر است؟ آیا رهجویی که به‌موقع می‌آید، مشارکت می‌کند و رشته ورزشی انتخاب کرده با رهجویی که کم‌کاری می‌کند برابر است؟
عدالت یعنی هر چیز سر جای خودش باشد. اگر فرمان‌ برداری نکنم، نباید توقع داشته باشم راهنما با من مانند کسی که وظایفش را انجام می‌دهد رفتار کند. درست مثل سربازی که در گارد فرمانده، وظایفش را درست انجام می‌دهد و طبیعتاً فرمانده هم برخورد متفاوتی با او دارد.

وقتی وارد کنگره شدیم، بستر یکسانی برای همه فراهم بود و همه از امکانات به‌طور مساوی بهره‌مند بودیم. اما رسیدن به جایگاه‌های بالاتر فقط و فقط نتیجه تلاش و کوشش خودمان است.

در نهایت، اگر به جایگاهی رسیدم، نباید این باعث غرورم شود یا ادب و انسانیت را فراموش کنم، مخصوصاً نسبت به کسی که جایگاهش پایین‌تر از من است.

سپاسگزارم از همه شما که به مشارکت من گوش دادید.

تایپ : مسافر حسن 

تنظیم و ارسال : مسافر ابولفضل