عدالت جاری در کنگره

جلسه دوم از دوره سی و نهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی رودکی با دستور جلسه 《عدالت، آیا همه  در کنگره با هم برابرند؟ 》با استادی مسافر صفدر، نگهبانی مسافر بابک، و دبیری مسافر صادق مورخ ۱۴۰۴/۰۵/۱۸  ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

چکیده سخنان استاد:
سلام دوستان صفدر  یک مسافر.
با توجه به تعطیلاتی که پشت سر گذاشته‌ایم، خالی از لطف نیست که من نیز تجربه شخصی خود را در مورد تعطیلات بیان کنم.  ابتدا تعطیلات در کنگره بسیار کم بود. تفاوتی که کنگره ۶۰ نسبت به سایر NGO های دیگر دارا می‌باشد این است که جناب مهندس تشخیص داده‌اند که باید یک تعطیلی و وقفه را در کنگره ۶۰ لحاظ نمایند، که ترس و احتمال خطا کردن را در مسافران کاهش بدهند و این نشان دهنده این باشد که در کنگره ۶۰ هدف‌هایی بالاتر از درمان اعتیاد وجود دارد و از نظر من هدف کنگره ۶۰ پرورش انسان‌هایی می‌باشد که واقعاً به درمان قطعی رسیده باشند و بدون ترس برگشت به مصرف مواد مخدر به زندگی خود ادامه بدهند.
در مورد دستور جلسه؛ برای من قبل از ورود به کنگره عدالت معنای برابری داشت، یعنی این تفکر در من وجود داشت که هر چیزی که برای دیگران هست، برای من نیز باید همانطور باشد. که جناب مهندس فرمودند هر شخصی در هر جایگاهی که قرار دارد، خود عدالت است. برای کسانی که وارد کنگره می‌شوند عدالت کاملاً یکسان می‌باشد و در ادامه این خود ما می‌باشیم که با توجه به رفتار و کردار و استفاده از امکانات و آموزش‌هایی که کنگره ۶۰ در اختیار ما قرار می‌دهد، باعث خواهیم شد که عدالت در مورد ما چگونه تشخیص داده می‌شود. جناب مهندس یک مطلبی را بیان کردند که آیا انسان‌هایی که خدمت می‌کنند با انسان‌هایی که خیانت می‌کنند برابر می‌باشند؟ از نظر من کسانی که خدمتگزار هستند و با توجه به اینکه از خیلی مسائل زندگی خود می‌گذرند و در کنگره خدمت می‌کنند، در مقابل کسانی که خیانت می‌کنند به هیچ عنوان برابر نیستند. انسان‌ها نسبت به میزان دانایی و معرفتی که در کنگره کسب می‌کنند، نیز جایگاه آنها  متغیر می‌باشد. که از نظر من جایگاه همان کفه ترازو می‌باشد. به عنوان مثال کسانی که در سفر اول هستند و سفر خوبی را دارند، کفه ترازوی آنها نسبت به کسانی که فرمانبردار خوبی نمی‌باشند سنگین‌تر است. خود من زمانی که وارد کنگره شدم فقط و فقط به درمان اعتیاد خود فکر می‌کردم، که من در سه ماه اول سفر خود یک انسان کاملاً ناامید و بی‌انگیزه بودم که خود را مورد بی‌عدالتی خانواده، دوستان و جامعه می‌دانستم و هیچ فرصتی را برای جبران گذشته خود تصور نمی‌کردم. تا اینکه مطلبی در یکی از  سی‌دی‌های  مهندس دگرگونی در من و زندگیم ایجاد کرد، که در این سی دی مهندس فرمودند؛ نباید ناامید بود و نگران گذشته و چیزهایی که از دست داده‌ایم باشیم، چون در آینده به ما فرصت‌هایی داده خواهد شد که به مراتب چیزهای بهتری نسبت به آنچه از دست داده‌ایم ،به دست خواهیم آورد.

نگارش؛ مسافر کاوه
ویرایش و بارگذاری؛  مسافر حسن
عکس؛  مسافر بابک
تهیه؛  مرزبان خبری، مسافر امید