تعادل پل رسیدن به عدالت

عدالت در لغت به معنای انصاف، عادل بودن و یکی از صفات الهی است. عدالت؛ یعنی قرار دادن هر چیز در جایگاه شایسته‌ خود، ریشه و واژه‌های هم‌ خانواده‌ «عدالت»، از «تعادل» گرفته شده‌اند. یکی از مهم‌ترین ارکانِ موجود در آرم کنگره ۶۰، عدالت است. گاهی ما عدالت را با مساوات، برابری و یکسان بودن اشتباه می‌گیریم. پایه و اساس عدالت بر مبنای معرفت و عمل سالم است؛ یعنی جایگاه هر فرد بر اساس میزان آگاهی، دانش، عمل سالم، تلاش و رفتاری که از او سر می‌زند تعیین می‌گردد.

گاهی این پرسش مطرح می‌شود که «آیا موقعیت کنونی افراد، مصداق عدالت است؟» پاسخ این است؟ بله، کاملاً عین عدالت است؛ چرا که خداوند هرگز به کسی ظلم نمی‌کند و هیچ عملی که عقل سالم آن را ناپسند بداند از او سر نمی‌زند. خداوند عادل است. معرفت، شناخت و آگاهی از مهم‌ترین اصولی هستند که انسان را به تعادل می‌رسانند و بدون آن‌ها، رسیدن به عدالت ممکن نیست. اگر انسان کاری را با شناخت و آگاهی انجام دهد؛ قطعاً آن عمل ختم به خیر خواهد شد؛ اما اگر بدون شناخت دست به کاری بزند، نتیجه‌ای جز زیان و ناراحتی به همراه نخواهد داشت. بنابر این هر عملی باید سالم، سنجیده و نیکو باشد تا به نتیجه‌ای مطلوب بینجامد.

برای کمک به دیگران نیز باید اصل تعادل را در نظر گرفت؛ گاهی لازم است از انجام کمکی که ممکن است به ضرر شخصی دیگر تمام شود، خودداری کنیم. نادیده گرفتن این موضوع، در بسیاری از موارد باعث از بین رفتن دوستی‌ها، سرد شدن روابط خواهر و برادری و در نهایت ایجاد مشکلاتی جدی و نا خواسته خواهد شد. عدالت بدون مقدمه امکان‌ پذیر نیست؛ برای رسیدن به عدالت، ابتدا معرفت لازم است.

آیا تمام افراد در کنگره با هم برابر هستند؟ در پاسخ باید گفت: در برخی موارد، بله. به‌ عنوان مثال، همه اعضای کنگره ۶۰، فارغ از شغل، دین و مذهب خود، در معرفی خود فقط از نام کوچک استفاده می‌کنند و هیچ‌ گاه از لقب استفاده نمی‌شود. اعضای کنگره بر روی نقاط مشترک یکدیگر تمرکز می‌کنند و تنها هدف و خواسته‌ آن‌ها، درمان اعتیاد است.

تمام دوستی‌ها و پیوندهای محبت‌آمیزی که بین اعضا برقرار است، ناشی از وجود همین نقاط مشترک می‌باشد. اعضای کنگره به مسائل سیاسی توجهی ندارند و همه از سن ۱۸ تا ۶۰ سالگی، در یک لژیون و روی صندلی‌های مشترک آموزش می‌بینند. در واقع، همگی از شرایط و آموزش‌های مشابه بهره‌مند هستند؛ اما در برخی مسائل دیگر، تفاوت‌هایی وجود دارد.

همان‌ طور که بینایان با نابینایان برابر نیستند، در کنگره نیز هیچ‌گاه سفر اولی‌ها با سفر دومی‌ها برابر نیستند؛ زیرا به سفر دومی‌ها می‌توان خدمت داد؛ اما به سفر اولی‌ها خیر؛ چراکه سفر اولی هنوز در آغاز راه است و ممکن است اگر خدمت نابجا دریافت کند، از هدف اصلی خود دور شده و سفر خود را به‌ هم بریزد. شخصی که در سفر اول خود طبق برنامه و با اراده حرکت می‌کند، با کسی که فرمان‌ بردار صحبت‌های راهنمای خود نیست، هرگز برابر نیستند.

در کنگره، به سفر اولی‌ها باید محبت کرد و به سفر دومی‌ها خدمت داد تا حالشان بهتر شود. در ساختار کنگره، جایگاه سفر اولی، سفر دومی، راهنما، مرزبان، دبیر، نگهبان و استاد متفاوت است؛ اما همه اعضا محترم هستند. با این حال، از نظر خدمت کردن، اخلاق، رفتار و منش، مردم‌داری، عشق و محبت نسبت به دیگران برابر نیستند؛ بنابر این می‌توان گفت درجه‌ بندی جایگاه‌ها نیز با یکدیگر متفاوت است.

یک مصرف‌ کننده مواد مخدر، اگر مصرف نکند، دچار خمار و عذاب می‌شود، خانواده او را طرد می‌کند و در جامعه جایی ندارد. جایگاه او معمولاً زیر پل‌ها و در بیغوله‌ها است. این، عدالت است؛ اما اگر تلاش کند و اعتیاد خود را درمان نماید، جایگاهش تغییر می‌کند، رفتارها نسبت به او متفاوت می‌شود، همه او را دوست دارند، تحویل می‌گیرند و به او احترام می‌گذارند و دیگر جایی زیر پل‌ها نخواهد داشت.

معمولاً جایگاه‌های نامطلوب و ناخوشایند، آن‌هایی هستند که در مسیر خارج از صراط مستقیم به آن‌ها می‌رسیم؛ اما در صراط مستقیم، همه جایگاه‌ها مطلوب و ارزشمند هستند. در صراط مستقیم، همه چیز وجود دارد؛ مانند احترام، محبت، دوست داشتن، امکانات مادی و معنوی و هر آن‌ چه انسان آرزوی داشتنش را دارد. به عبارتی، در این مسیر، همه چیز رحمت است. هرکسی در جایگاهی که قرار دارد، عین عدالت است و اگر من بخواهم در کنگره جایگاهی داشته باشم، ابتدا باید فرمان‌بردار باشم. رفتار، گفتار، تلاش و کوشش من نقش بسیار مهمی در کسب جایگاه‌ها دارد.

منابع: مقالات آقای خدامی، سی دی عدالت
نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
رابط‌ خبری: همسفر فاطمه.م رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد