نباید اسم تنبلی را صبر بگذارم

مشارکت مسافر محمد لژیون نوزدهم در مورد «وادی چهارم و کاربرد آن در ورزش»
سلام دوستان محمد هستم یک مسافر.
ابتدا از خدای بزرگ را بابت نعمت کنگره۶۰ شکر می‌کنم، از آقای مهندس و همینطور راهنمای خودم بابت صبوری و حس خوبشان تشکر می‌کنم.
وادی چهارم در مسائل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. این وادی در واقع جایگاه و مسئولیت خداوند و انسان را مشخص می‌کند، گاهی اوقات ما از مسئولیت خودمان شانه خالی می‌کنیم و می‌خواهیم نواقص ما را حل کند؛ مثلاً می‌دانم با حضور در ورزش حس، حال و حتی درمان خوبی خواهم داشت، امّا میخوام گوشه‌ای بشینم و زمان خودم را با طلبکار بودن از خدا و خلقش به بطالت بگذرانم.

قبلا خانواده را مسئول اشتباه خود می‌دانستم و باعث اعتیاد را دیگران می دانستم؛ ولی حالا که آموزش‌ها را دریافت نمودم و در وادی اول با کمی فکر کردن متوجه شدم که باعث تمام مشکلات خودم هستم و تنها خودم می‌توانم به خودم کمک کنم، دیگر منتظر نمی‌مانم و در صدد حل مشکلات قدم بر می‌دارم و مطمئن هستم که خداوند به یاری می‌آید.
ورزش نوعی تزکیه و پالایش است به طوریکه با انجام آن جسم را تقویت و تربیت می‌کنیم.

جهانبینی یعنی اگر می‌بینیم حریف هنگام مسابقات از برد خوشحال می‌شود با کمال میل آرزویش را برآورده می‌کنیم چون از باخت آموزش می‌گیریم و از برد به خودمان مغرور نمی‌شویم و می‌دانیم که خداوند نعمت های خودش را برای همه در هستی یکسان قرار داد و همینطور حق انتخاب به ما داد‌ که بخشی از آن را ببخشیم؛  اگر از زیر بار مسولیت و هدف انسانیت شانه خالی کنم اسیر نیروهای شیطان  می‌شوم و نهایتاً مسیر را گم می‌کنم.
نباید اسم تنبلی را صبر بگذارم و بگویم به خداوند سپرده‌ام، درست نیست؛ سکون و مرداب جای نیروی منفی است و حرکت مخصوص نیروی اللهی، زیرا مسولیت خودش را گردن دیگران نمی‌اندازد و مانند رود در حرکت است. من باید تلاش خود را به کار بگیرم و با تزکیه و پالایش از نفس اماره و لوامه عبور کنم تا در جایگاه نفس مطمئنه قرار بگیرم.
باتشکر فراوان از همه خدمتگزاران پارک پیروزی.
از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید از همه شما سپاسگزارم.

تهیه و تایپ: مسافر محمد حسن لژیون نهم.
تنظیم و ارسال: مسافر حسین لژیون پنجم.

نمایندگی پارک پیروزی.