جهالت قدرت تشخیص را از انسان میگیرد

نهمین جلسه از دوره‌ی دوم سری کارگاه های خصوصی کنگره۶۰ویژه همسفران آقا نمایندگی شهرری به استادی همسفر قادر،نگهبانی همسفر علی و با دبیری همسفر علی با دستور جلسه‌ی《قضاوت و جهالت》 روز پنجشنبه مورخ ۱۹ تیرماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۴ آغاز به کار نمود

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان قادر هستم، یک همسفر
از آقای مهندس تشکر میکنم که این بستر را فراهم کردهاند. همچنین از نگهبان جلسه سپاسگزارم که مرا دعوت کردند و از راهنمای خودم، آقای احسان، قدردانی میکنم. 
این اولین بار است که در شعبه اختصاصی همسفران حضور دارم؛ یعنی شعبه سمنان. هنوز تعداد همسفران این شعبه به حد مطلوب نرسیده است تا بتواند جلسات جداگانه برگزار کند، به همین دلیل فضای جالبی دارد. 
در مورد دستورجلسه «قضاوت و جهالت» باید بگویم که جهالت، همانطور که در سی دی آقای مهندس اشاره شده، به معنی ندانستن و ناآگاهی است. به خودی خود وجود ندارد، همانطور که سرما به معنی نبود گرما و تاریکی به معنی نبود نور است. بدترین نوع جهالت این است که فرد تصور کند میداند، در حالی که چیزی نمیداند. این موضوع میتواند تخریب های بسیاری به همراه داشته باشد، که نمونه های آن را در اطرافیان خود میبینیم؛ افرادی که در حرفهای مهارت ندارند، اما ادعای تخصص میکنند. 
جهالت قدرت تشخیص را از انسان میگیرد. وقتی من جاهل باشم، نمیتوانم خوب و بد را از هم تشخیص دهم، نمیتوانم قضاوت درستی داشته باشم و نمیدانم کدام کار صحیح است. جهالت از نبود دانش، دانایی، آگاهی، آموزش، تجربه و تفکر ناشی میشود. 
از بدو تولد، زمانی که به انسان اختیار داده شد، قدرت قضاوت نیز به او عطا گردید. من در هر لحظه در حال قضاوت هستم؛ از تصمیمهای کوچک روزانه تا انتخاب مسیر زندگی. انسانی که جاهل باشد، راهی را برمیگزیند که به درههای هلاکت ختم میشود.
در اینجا، آقای مهندس کُدی را به ما میآموزد که نشان میدهد مسیر درست چه ویژگی هایی دارد و مسیر غلط چه نشانه هایی. ایشان میفرمایند: «مسیر اشتباه، ویترینی پر از گل و بلبل و زیبایی های فریبنده دارد؛ مانند تبلیغاتی که محصولات را در بهترین حالت نمایش میدهند، اما در نهایت ممکن است به سیاهی بینجامند. اما مسیر حق، صراط مستقیم است که پر از زرق و برق نیست؛ ساده و روشن است و شاید هر روز آن را ببینیم، ولی به آن توجه نکنیم.

تایپ و بارگذاری:همسفر نیما