خدمت کردن در کنگره سختی ندارد

روز جمعه ۲۲ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ اردوی درختکاری همسفران در بوستان ولایت تهران برگزار شد و افتخار این را داشتیم که در خدمت خدمتگزاران این اردو باشیم. اردویان مسافر کامران یکی از خدمتگزاران زحمتکش برگزاری این مراسم بودند که بر سر ما منت گذاشتند و با توجه به کارهای زیادی که در برگزاری این مراسم داشتند قبول زحمت کردند تا در این گفتگو شرکت کنند و از آموزش‌های ایشان بهره‌مند شویم. در ادامه توجه شما را به خواندن این گفتگوی آموزنده جلب می‌کنیم.

مسافر کامران با تخریب آنتی ایکس‌های مصرفی شیشه، قرص، کرک و حشیش وارد کنگره شدند. به مدت ۱۴ ماه با روش DST  و داروی اپیوم به راهنمایی استاد امین دژاکام سفر کردند. هم‌اکنون نزدیک به ۱۵ سال است که با دستان پرتوان آقای مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی ایشان در کنگره فوتسال است. در ادامه سفر ویلیام به راهنمایی مسافر علی داشتند و نزدیک به ۱۳ سال است که از دام نیکوتین آزاد و رها هستند.

از سختی‌های اردوبانی برایمان بگویید؟

خب واقعیت این است که کنگره و خدمت کردن در کنگره سختی ندارد. ممکن است یک سری چالش‌ها داشته باشد. خب قاعدتاً این چالش‌ها هم برای این است که درزمانی که در حال انجام دادن آن خدمت هستم بتوانم مواردی را یاد بگیرم و تجربیاتی را کسب کنم که ان‌شاءالله این فرصتی باشد برای این‌که خود انسان برای انجام دادن مسئولیت‌های دیگری که به او واگذار می‌شود توانایی پیدا کند و این کار و این خدمت سختی خاصی ندارد بیشتر لذت‌بخش است.

چگونه فردی که در صور پنهان خود قوی شده و رشد کرده می‌تواند در یک اجتماعی که حالا سفر اولی‌ها آمدند نابسامانی وجود دارد آبادانی ایجاد کند؟

کلیت کار کنگره این‌طوری است که در سفر اول به‌واسطه رشدی که فرد در موقع قطع مصرف، آموزش برایش اتفاق می‌افتد و به‌واسطه آموزش‌های جهان‌بینی که می‌گیرد سعی می‌کند خودش را در لول‌های مختلف خدمتی امتحان کند؛ یعنی من آن چیزی که در این سال‌ها فهمیدم درواقع خدمت کردن، پاس کردن آموزش‌های جهان‌بینی است؛ یعنی اگر من قرار باشد که رشدی درونم اتفاق بیفتد. این رشد کردن به‌واسطه بالا رفتن جایگاه من و گرفتن خدمت‌های متعدد نیست. نحوه خدمت کردن من و خدمت‌رسانی‌ام به انسان‌هاست؛ یعنی درواقع مهم نیست که من نقشم در آن نمایشنامه نقش گدا باشد، نقش پادشاه باشد مهم این است که من بتوانم نقشم را به‌درستی انجام بدهم قاعدتاً خودش باعث سامان و باعث رشد می‌شود و کنگره هم که می‌بینید کلیت کارش بر مبنای همین رشد و همین ساماندهی است که این‌همه رشد کرده و اتفاق‌های مثبت در آن افتاده است.

یک عدد فیلتر سیگار می‌تواند چه صدماتی به طبیعت وارد کند؛ آیا با درختکاری می‌توانیم این صدمات را جبران کنیم؟ یا به‌عبارت‌دیگر این‌همه فیلتر سیگار با کاشت دو تا نهال جبران می‌شود؟

خیر خوشبختانه دستیار دیده‌بان مسافر علی هستم. من در کنگره مسئول لژیون‌های سیگار هستم. شاید کارهایی که مربوط به لژیون‌های سیگار و ویلیام باشد. من به‌عنوان دستیار در کنار دیده‌بان محترم مسافر علی انجام می‌دهم و خیلی سال است که از نزدیک با مسئله سیگار و لژیون‌های سیگار در ارتباط هستم. یک‌دانه فیلتر سیگار وقتی‌که روی زمین می‌افتد به قطر ۳۰ سانتی‌متر باعث می‌شود که هیچ موجود زنده‌ و هیچ گیاهی در آن محدوده نتواند رشد کند. وقتی‌که آن فیلتر سیگار داخل زمین می‌رود دیگر قابلیت رشد ندارد. یک آدمی که سیگار می‌کشد، یک آدمی که مثلاً ۲۰ سال است سیگار می‌کشد عین این می‌ماند که یک درخت ۲۰ ساله را آتش می‌زند؛ یعنی درخت ۲۰ ساله چه قطری دارد؟ چه ارتفاعی دارد؟ کسی که سیگاری ۲۰ ساله است عین این می‌ماند که یک درخت ۲۰ ساله را به‌قول‌معروف از بین برده است. حالا من وقتی‌که در کنگره۶۰ به من اجازه داده می‌شود و به من این فرمان داده می‌شود که به ازای هرسال رهایی‌ام باید یک‌دانه درخت بکارم این موضوع را به من می‌گوید که من به‌واسطه آن چیزی که در وادی هشتم هست جبران تخریب که از خودم، از خانواده‌ام و از اجتماع کرده‌ام و این جبران تخریبی که من نسبت به هستی دارم یک قسمت خیلی مهم است جبران تخریب نسبت به طبیعت، نسبت به هستی است و من هر چه بیشتر سعی و تلاش کنم که اول‌ازهمه تخریب به وجود نیاورم در کنار آن می‌توانم شروع به سازندگی کنم؛ ولی اگر من سازندگی داشته باشم همراه با تخریب، من اگر سیگاری باشم و ۱۰۰ تا درختم بکارم درواقع عین این می‌ماند که دارم ۱۰۰ درخت را کاملاً از بین می‌برم.

علت این‌که افراد سیگاری نمی‌توانند در اردوی درختکاری شرکت کنند چیست؟

مثل این می‌ماند که ما بیاییم یک انجمنی تشکیل بدهیم؛ مثلاً انجمن حافظان قلب؛ بعد همه‌کسانی که مشکل قلبی دارند، قلبشان را عمل کرده‌اند، کسانی که بیماری‌های صعب‌العلاج قلبی دارند را در این انجمن جمع کنیم. کسانی که سیگار می‌کشند، کسانی که مواد مخدر مصرف می‌کنند، کسانی که همه کاری را می‌کنند تا به قلبشان آسیب بزنند دورهم در این انجمن جمع کنیم. کنگره۶۰ هم الآن بیشتر از ۱۰ سال است که این برنامه را گذاشته که خدمت کردن در کنگره۶۰ منوط به این است که شخص در جایگاه‌هایی که نیاز به شال دارد؛ یعنی هر نوع شالی در جایگاه‌های مختلف مثل نگهبان جلسه، مرزبان، ایجنت، راهنما و هرکدام از جایگاه‌هایی که شال دارد؛ باید نشان ویلیام وایت داشته باشند و بقیه خدمت‌ها حتماً باید در حال سفر سیگار باشند. قانون اردوی سراسری کنگره این است که حتماً باید نشان ویلیام وایت داشته باشند و برای درختکاری این است که اگر سفر اولی‌ها چون در درختکاری آن کسانی که انتهای سفر هستند ممکن است که شرکت بکنند در بعضی از سال‌ها این است که حتماً باید عضو لژیون ویلیام وایت و در حال سفر باشند؛ چون کسی که قاعدتاً تخریب می‌رساند و سیگاری هست نمی‌تواند در بین ما کمکی کند و جایی داشته باشد.

برداشت خودتان از پیام «اشخاصی که به نیروهای الهی اعتقادی ندارند برای مهیا نمودن آنان با بندهای اولین بسیار مهم است که در مرحله دوم بسیار پخته و صیقل داده بشوند.» برای ما بگویید؟

خیلی جالب است. من خیلی این پیام را دوست دارم و هر وقتی‌که این پیام را می‌خوانم انگار هم به من نهیب می‌زند و هم به من یک فرصتی را می‌دهد. نهیب از این بابت که می‌گوید نکند تو جزء آن دسته از انسان‌هایی باشی که به نیروهای الهی اعتقادی ندارند و از آن‌طرف هشدار می‌دهد که اگر جزء آن انسان‌هایی هستی که به نیروهای الهی اعتقادداری؛ چون پیام ادامه دارد و می‌گوید اگر اعتقاد داشته باشی در آخر کار قرار است که بندی به تو وصل شود با بندهای اولین؛ یعنی بندهای اولی ما، این‌طوری که من برداشت می‌کنم این است که من یک ارتباط مستقیم خیلی سالمی با یک نیرویی یا یک جایی داشتم که به‌واسطه ورود من در تاریکی‌ها و به خاطر رفتار ناپسند من، این ارتباط کمرنگ شده یا از بین رفته و به‌واسطه این اتفاقی که افتاده من فاصله گرفته‌ام. اینجا به من می‌گوید که اگر تو کارهایت را درست انجام بدهی و به نیروهای الهی اعتقاد داشته باشی قرار است که بندهایت با آن بند اولین دوباره پیوند بخورد؛ یعنی همان چیزی که در وادی چهاردهم به ما می‌گوید. این‌که خداوند به یک جایی می‌رسد که عاشق بنده‌اش می‌شود. وقتی‌که بنده به نحو احسن همه کارهایش را انجام بدهد من فکر می‌کنم که این نوید را به من می‌دهد که تو می‌توانی جزء این انسان‌ها باشی.

آیا درختکاری می‌تواند ارسال پیام به هستی و کائنات باشد مبنی بر این‌که من می‌خواهم آبادگر باشم؟

ما در اخبار مثلاً می‌بینیم که دمای کره زمین به‌شدت بالا رفته، یخ‌های قطب آب می‌شوند، این‌قدر درجه زمین نسبت به پارسال افزایش پیداکرده، کلی بحران به وجود می‌آید یا فلان کشور از فلان معاهده مثلاً تولید گازهای گل خانه‌ای خارج‌شده، یک سری کشورها آمده‌اند و گفته‌اند که چرا خارج‌شده و ما همه حافظ محیط‌زیست هستیم. این‌ها همه یک قسمت خیلی کوچکی از آن کاری است که باید انجام شود. استاد امین یک جایی چند سال پیش صحبت کردند و آن‌هم این بود که تنها راه نجات کره زمین از وضعیتی که دارد، از گرمایی که دارد، از آلودگی که دارد، از دمای بالایی که الآن با آن سروکله می‌زند این است که شروع به کاشتن درخت‌کنیم؛ یعنی تنها راه آن کاشتن درخت است؛ یعنی درختان مثل ریه‌های زمین می‌مانند و اگر انسان‌ها همه شروع به کاشتن درخت کنند تمام مشکلاتی که وجود دارد، اگر انسان‌ها شروع به کاشتن درخت کنند هر چه آلودگی هست، هر چه گازهای گلخانه‌ای هست، هر مشکلی که دارد مرتفع می‌شود. الآن یک تحقیقی کرده‌اند و متوجه شده‌اند که وقتی‌که یک جایی انباشت درخت وجود دارد ابرها وقتی‌که می‌آیند و به آنجا می‌رسند شروع به باریدن می‌کنند و وقتی‌که ما جایی می‌بینیم که درختی نیست قاعدتاً بارشی هم اتفاق نمی‌افتد، ابرها به یک دلایلی آنجاهایی که انباشت درخت هست به دلیل آن خروجی درختان، مقدار اکسیژن یا هر چیزی که هست وقتی‌که آنجا می‌آیند ابرها شروع به بارش می‌کنند و کاشتن درخت‌ها عین این می‌ماند که دقیقاً انگار یک سری انسان نشسته‌اند و دستشان را رو به آسمان گرفته‌اند و دارند دعا می‌کنند و خداوند جواب دعاهایشان را می‌دهد. اگر جایی درخت باشد حتماً بارندگی اتفاق می‌افتد. الآن مشکل کم‌آبی که ما خودمان در کشور داریم و این سطح واقعاً بحرانی را داریم یکی از دلایل آن از بین بردن درختان است. شما نگاه کنید تهران الآن را با تهران مثلاً ۱۰ سال پیش یا ۱۵ سال پیش، خیلی از جاهایی که درخت بوده همه خشک‌شده، همه را کنده‌اند، همه را از بین برده‌اند و این پیامش به کائنات این است که ما باران نمی‌خواهیم. ما درخت را می‌کنیم؛ چرا چون‌که باران لازم نداریم و نتیجه آن همین می‌شود.

به نظر شما علت این‌که چند سال اخیر بیشتر روی کاشت درختان بی‌ثمر مانور داده‌شده چه چیزی است؟

ما در دسته‌های درختان یک سری درختانی داریم که میوه می‌دهند و باردهی دارند، یک سری درختان هستند که هیچ باردهی ندارند و فقط رشد می‌کنند. کار اصلی درخت این است که دی‌اکسید کربن را بگیرد و تبدیل به اکسیژن کند. شما اگر نگاه کنید تقریباً در هرکدام از شهرهای ایران یک مجموعه بزرگی از درخت‌های کاج و درختان این شکلی هست. شاید برای خیلی‌ها سؤال شده باشد که این‌همه پارک جنگلی که مثلاً ۶۰ یا ۷۰ سال پیش که این پارک‌ها را درست کردند دلیلش چه چیزی بوده  است که همه این پارک‌ها را با درختان کاج درست کرده‌اند. اگر شما نگاه کنید تقریباً ورودی‌های شهرهای ما یک‌دانه پارک جنگلی وجود دارد که درخت کاج دارد. درخت کاج کارش این است که آب را نمی‌گذارد که به عمق زمین برود؛ یعنی این فکر را کرده بودند که با کاشت این درختان آب را در سطح زمین نگه می‌داشتند؛ چون آن موقع به این شکل الآن لوله‌کشی و این داستان‌ها را نداشتیم و استفاده از چاه خیلی مرسوم‌تر بود؛ به خاطر همین دیگر نیاز نبود چاه‌های عمیق بکنند. درخت‌های کاج نمی‌گذارند که آب داخل زمین خیلی فرو برود و آب از بین برود. این درختان همه جای دنیا درخت‌های فوق‌العاده مقاومی است و اگر نگاه کنید هرجایی که درخت کاج هست آبادانی وجود دارد؛ چون آب را نگه می‌دارد. خودشان آب زیادی مصرف نمی‌کنند و درختانی که کنار آن‌ها هستند همه درختان رشد کرده‌اند و خیلی قوی شده‌اند. همین‌جا هم در پارک ولایت اگر نگاه کنید الآن درختانی که کنارشان درخت کاج هست درختان دیگر جان دارتر و قوی‌تر هستند؛ چون درختان کاج نمی‌گذارند آب پایین برود.

در مورد کلیت برگزاری اردوی درختکاری همسفران اگر صحبتی دارید بیان کنید؟

در قسمت خانم‌ها این سال سوم است که برگزار می‌شود. من هم در این سه سال خوشبختانه به خاطر اطمینانی که استاد امین به من داشتند مسئول برگزاری اردو بودم و در دو سال اخیر هم که همسفر فاطمه که الآن اسیستانت ورزش هستند در قسمت همسفران مسئول برگزاری اردو هستند. ما الآن تقریباً ۲۰ روز الی یک ماهی است که برنامه‌ریزی می‌کنیم برای تهیه مواردی که امروز شما اینجا می‌بینید؛ ازجمله بیل، کلنگ، گرفتن نهال، تهیه صبحانه و ...؛ پارسال خیلی از این بخش‌ها را قسمت آقایان انجام دادند و استاد امین برنامه‌شان این است که کلاً کار را به‌صورت کلی در اختیار خود همسفران قرار بدهند؛ یعنی خود همسفران با توجه به پتانسیلی که دارند این کار از صفرتا صد شروع و تمام کنند. ان‌شاءالله در سال‌های آینده انجام بدهند. امسال از بسته‌بندی و پک کردن صبحانه‌ها شروع کردند؛ ان‌شاءالله سال بعد از ادامه این کارها نتیجه‌اش این شود که کلیت کار را انجام بدهند. من یک تشکر بکنم از استاد امین که در صحبت‌هایم گفتم شاید کسی بیشتر از من نداند که آقای امین چه قدر مشتاق این هستند که اردوی سالیانه برای همسفران برگزار شود و الآن چندین سال است که دنبال یک شرایطی هستند و دنبال یک موقعیت مناسبی هستند که به‌قول‌معروف اردو را بتوانند برای همسفران برگزار کنند؛ چون همسفران هم خیلی دوست دارند در اردوی سالیانه شرکت کنند. از کسانی مثل اردوبان مسافر علی که در این کار خیلی به من کمک کردند تشکر می‌کنم. از مسافر مجید و مسافر سعید که زحمت گرفتن نهال را برای ما داشتند تشکر می‌کنم. از اعضاء نمایندگی حسنانی که بیل و کلنگ‌ها را فرستادند تشکر می‌کنم. در کل از کسانی که کمک کردند امروز ما بتوانیم همه این کارها را انجام بدهیم و در خدمت همسفران باشیم تشکر می‌کنم. به نظر من همسفران خیلی دقیق و موبه‌مو آن چیزی که به آن‌ها برای کاشت درخت می‌گویند انجام می‌دهند؛ یعنی اگر می‌گوییم ۳۰ سانتی‌متری ۲۹ سانتی‌متری چاله نمی‌کنند همان ۳۰ سانتی‌متری را می‌کنند و درخت را می‌کارند و این خیلی نکته خوبی است که ان‌شاءالله ما هم بتوانیم از آن‌ها یاد بگیریم که کار به کردن از پر کردن است. از شما هم خیلی تشکر می‌کنم.

از اردوبان مسافر کامران سپاسگزاریم که صبورانه پاسخ تمامی سؤالات ما را دادند و در این گفتگو شرکت کردند.

طراحان سؤالات: راهنما همسفر پریسا (لژیون بیست‌ و‌ ششم) از نمایندگی شیخ بهایی با رشته ورزشی والیبال، راهنمای لژیون تغذیه سالم همسفر اعظم از نمایندگی شفا مشهد، راهنمای تازه‌واردین همسفر ریحانه دبیر سایت ورزش از نمایندگی دنا شهرضا با رشته ورزشی والیبال، همسفر هانیه مرزبان خبری از نمایندگی غزالی
مسئول مصاحبه: راهنمای تازه‌واردین همسفر طیبه از نمایندگی کمال‌الملک تهران
عکاس: همسفر اعظم از نمایندگی صالحی تهران دبیر سایت ورزش
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه نگهبان سایت
گروه ورزش همسفران کنگره۶۰