هفتمین جلسه از دوره شصت و دوم سری کارگاه های آموزشی _ خصوصی خانمهای مسافر و همسفر نمایندگی یاس اصفهان، با استادی همسفر مریم، نگهبانی راهنما مسافر زهره و دبیری مسافر فاطمه با دستور جلسه (درختکاری) در روز چهارشنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مریم هستم یک همسفر.
روز درختکاری و فرا رسیدن ماه مبارک رمضان را به همه شما عزیزان تبریک و تهنیت عرض مینمایم. دستور جلسه امروز "درختکاری" میباشد. متأسفانه از روزی که ما چشم به جهان گشودیم، شروع به خسارت زدن و آسیب رساندن به درختان بوده و هستیم، در صورتی که میدانیم، درختان بعد از آب، نبض زندگی هستند. هر جا درخت باشد، نفس کشیدن و اکسیژن هوا لذت بخش است و هرجا درخت نباشد، زندگی اصلا وجود ندارد. اولین نفری که روز درختکاری را در تقویم تاریخ ثبت کرد، شخصی به نام جولیوس استرلینگ مورتون از آمریکا بود و بعد از آن سی و سه کشور دیگر از جمله کشور عزیز ما ایران هم این روز را در تقویم خود ثبت کرد.
وادی دوازدهم نماد یک درخت است؛ چرا که به من سه مولفه، تغییر، تبدیل و ترخیص را نشان میدهد، اگر زمان را در کاشت یک درخت در نظر بگیرم و شرایط مناسب که همان، آب، هوا و خاک میباشد، فراهم کنم، بعد از گذشت این مراحل، درخت رشد میکند؛ یک سری تغییراتی در آن انجام میگیرد و من به نتیجه مطلوب خواهم رسید. ثمره کار من، میوهای است که به وجود میآید. در وادی دوازدهم، جانشین به ساکنین توصیه میکند که زمین را پاک و پاکیزه و آباد نگه داریم.
دیگران برای ما کاشتند و ما برای دیگران بکاریم. اگر ما هر کدام که رها شدهایم، در زمین یک نهال بکاریم، زمین احیاء میشود و درختان تعدادشان بیشتر شده و در نتیجه اکسیژن بیشتری تولید میکنند، و با کمبود اکسیژن مواجه نمیشویم. همانطور که استاد امین در هفته درختکاری، هر سال، اردوی درختکاری را قرار دادهاند و بین ما و درختان، احساس خوب، شور و شعف و شادی ایجاد کردهاند. ما باید به درختان احترام بگذاریم، برای اینکه آنها هم موجودات زندهای هستند.
تحقیقات نشان داده است که اگر بیماران به خصوص بیماران قلبی، زمانی که عمل جراحی انجام میدهند، اگر در پشت پنجره اتاقی که بستری میشوند، منظرهای از درختان باشد و آنها مستقیم به این درختان نگاه کنند؛ هرچه سریعتر بیماری آنها درمان میشود. من ممکن است قبل از اینکه به کنگره وارد شوم، خسارتهایی را ناخواسته به درختان وارد کرده باشم و امیدوارم به نوبه خود بتوانم یک درخت، یک نهال کوچک، در فضای عمومی یا حتی در حیاط خانه خود کاشته و مراقب آن باشم تا این درخت رشد کند و به ثمر برسد چون حال خودم را خوب میکند. اگر جای دیگری هم این درخت را کاشتم، باید صبر کنم، مراقب آن باشم تا به تدریج رشد کند؛ اگر این درخت خشک شد، سعی کنم سال آینده به جای آن، دو عدد درخت بکارم
تایپ: همسفر مریم_لژیون ۱۷_نمایندگی یاس اصفهان
گردآوری: همسفر بدری_لژیون 17_نمایندگی یاس اصفهان
ویرایش و ارسال: همسفر سولماز
- تعداد بازدید از این مطلب :
100