کارگاه آموزشی جهان‌بینی؛در کنگره 60 چگونه قدردانی می کنیم؟

لینک دانلود فایل صوتی

اولین جلسه از دوره هشتاد و چهارم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰؛ ویژه مسافران و همسفران؛ با استادی و نگهبانی آقای مهندس حسین دژاکام و دبیری مسافر محسن با دستورجلسه "در کنگره 60 چگونه قدردانی می کنیم؟" چهارشنبه 10 بهمن ماه 1403 ساعت 10:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
شنبه مورخ 6 بهمن ماه 1403 در جلسه با اسیستانت های گروه خانواده مطالبی مطرح شد که به شرح زیر می باشد:
1- اگر اشخاصی در شعبه هایی هستند که فقط دو لژیون یا کمتر در آنجا وجود دارد و فاصله آنها تا شعبه دیگر زیاد است، نیازی نیست برای کارورزی به شعبه های دیگر در شهر دیگر بروند اما اگر فاصله آنها تا شعبه دیگر کم هست، می توانند مراجعه کنند.
2- افراد در هر شعبه ای که امتحان دادند، باید در همان شعبه تشکیل لژیون بدهند.
3- همان طور که قبل تر نیز گفته شده بود، ما در کنگره شخصی تحت عنوان حامی برای خرید وسایل نداریم، ما فقط از طریق قانون 11، سبد و حساب کنگره 60 مبالغ دریافتی را جمع می کنیم و هیچ کس نمی تواند مثلا حامی خرید دستگاه کپی شود.
4- اشخاصی که در حال حاضر راهنمای تازه واردین هستند و مجدد در قسمت تازه واردین قبول می شوند، دیگر نام آنها جزو قبولی ها اعلام نمی شود، مگر برای شال نارنجی قبول شوند.
5- راهنمای تازه واردین بسیار کار مهمی دارند، مخصوصا در گروه خانواده، به عقیده من در برخی مراحل راهنمای تازه واردین از شال نارنجی کار مهم تری دارند، باید آنها حتما هنگام ورود طوری فرد را توجیه بکنند که اگر او مصرف کننده است، حتما اعلام کند.
و اما در مورد دستور جلسه:
شکرگذاری یعنی بازپرداخت بدهی ما بابت خدمات و یا نعمت هایی که به ما داده شده، این بازپرداخت است، ما طلبکار نیستیم.
شکرگذاری هم فقط برای خداوند نیست، شکر گذاری از مخلوق مانند شکر گذاری از خالق است.
شکر گذاری در سه مرحله باید انجام بگیرد، پندار، رفتار و کردار.
پندار یعنی در ذهن باور به وجود بیاید که باید تشکر کرد، برای هر اقدامی که برای ما انجام می شود. باید شکرگذاری کرد.
سه چیز را باید یاد بگیریم:
لطفا – تشکر کردن – عذر خواهی کردن، بابت یک خطایی که انجام می دهیم باید عذر خواهی کرد، هر چه فهم و شعور یک انسان بیشتر باشد، این سه مرحله را بیشتر انجام می دهد.
راهنمایی که یک سال برای ما کار می کند باید از او تشکر کرد.
بابت تمام امکاناتی که در کنگره به ما داده می شود باید سپاسگذاری کرد.
باید نگاه کرد چی دادی و چی گرفتی، وقتی اعتیاد ما درمان می شود، چاقی ما درمان می شود، در قبال آن چی داده ایم.
این همه خدمت توسط خدمت گذاران به ما داده شده، برق، صندلی، امکانات و ... در قبال اینها ما چه داده ایم.
انسان ها همه خوب هستند، به عقیده من انسان بد نداریم، اگر انسانی بد است، فهم او کج است، انسان اگر بفهمد بدی بد است امکان ندارد آن را انجام دهد.
در حال حاضر تمام شعب ما اندوخته مالی دارند، اگر شکرگذار بودیم این وضعیت را نداشتیم.
من در کنگره چند قانون را از اول گذاشتم، جنس قرضی نمی گیریم، جنس اقساطی نداریم و تمام چک هایی که می دهیم چک روز است.در کنگره 60 ارائه چک حتی برای فردا هم ممنوع است.
توانایی نخریدن جنس قسطی را چه چیزی به ما داد؟ شکرگذاری بچه ها.
بچه ها به اون بیداری رسیده اند.
ما برای شکرگذاری از راهنما پاکت میدهیم، من اکتشافات و اختراعات زیادی داشتم اما به اعتقاد خودم، اختراع پاکت از همه بالاتر بود، بسیار مفید بود.
برای من هم اعضا روز رهایی خود پاکت می دهند، دلیل آن این است که من معلم آنها هستم، مبتکر DST هستم و افراد در حوزه های مختلف از آن استفاده کردند.
برای روشن شدن می گویم، من در سال گذشته یک جا 2 میلیارد به کنگره داده ام. در حداقل آن، به مراسم دانش اعتیاد سال قبل کمک کردم، امسال از طریق انتشارات دژاکام به محقیقین سکه های طلا می دهم، به دانشجویانی که از شهرستان ها برای دانش اعتیاد میایند کمک هزینه تحصیلی می دهم و گفتم این کمک هزینه به محقیقین تحت عنوان بنیاد دژاکام ادامه دار باشد.
جهت نوشتن دلنوشته برای من نروید در اینترنت متن های ادبی و اشعار بنویسید، یک بیت اشکال ندارد اما از دل خود بنویسید. درسته جملات ادبی خیلی زیبا است، اما تکراری است، از دل خودتان بنویسید.
مطلبی که امین در سی دی جدید به نام عبور می گوید، مطلب جالب و بی نظیری است، می گوید ما اگر در طبقه چهارم بهشت باشیم، بخواهیم به طبقه پنجم بهشت برویم، باید اول برویم به طبقه چهارم جهنم و بعد برویم به طبقه پنجم بهشت.
نشان می دهیم گاهی فشار ها و غم ها می تواند دلیل صعود باشد نه سقوط.
ما همه یک چیزی داریم به دیگران بدهیم، می توانیم حال خیلی ها را خوب کنیم یا خراب کنیم، می توانیم دیگران را دلداری دهیم، در زندگی روزمره خود می توانیم حال دیگران را خوب کنیم و اگر چیزی نداریم که بدهیم می توانیم همین کارها را بکنیم و باعث حال خوش دیگران بشویم.
من که خودم کنگره را به وجود آوردم می گویم نمی توانم چیزهایی که کنگره به من داده را بدهم.
به خاطر اینکه یک نفر به درمان برسد ما صدها هزار کیلومتر میرویم، مخصوصا شعبه های تازه تاسیس.