گروه خانواده_به دنبال اهداف درست در وادی هشتم هستم

جلسه ششم از دوره اول کارگاه‌های آموزشی مجازی کنگره ۶۰ همسفران نمایندگی قشم با استادی همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر ریحانه با دستور جلسه «وادی هشتم (با حرکت راه نمایان می‌شود.) و تأثیر آن روی من» روز شنبه ۷ مهرماه ۱۴۰۳ آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:

وادی هشتم با تیتر با حرکت راه نمایان می‌شود، شروع می‌شود. این جمله مشخص می‌کند که با در جا زدن و سکون هیچ رشدی، هیچ زایشی، هیچ گشایشی و هیچ دوراهی‌ وجود ندارد. من تا زمانی که فکرم ساکن است خودم ساکن هستم، به هیچ بالندگی و رشدی نخواهم رسید؛ پس باید حرکت کنم و با شیطان‌های بیرونی و درونی که بر سر راهم وجود دارند بجنگم، به‌خصوص افکار منفی که مانع حرکت من می‌شوند؛ باید آن‌ها را پشت سر بگذارم، باید امواج مثبت را جلو بفرستم تا خودم بتوانم روی این امواج حرکت کنم؛ اما هر حرکتی ما را بر سر دوراهی قرار می‌دهد و مهم‌ترین کار بعد از رسیدن به دوراهی که می‌توان انجام داد تصمیمی است که من می‌گیرم و با توجه به اختیاری که دارم با بررسی راه‌های موجود عاقلانه‌ترین و منطقی‌ترین راه را باید انتخاب کنم.

زمانی که می‌خواهم حرکت کنم؛ باید آگاهی کافی داشته باشم تا بنا بر مسیری که پیش روی من است بتوانم با خود ابزار و وسایل لازم را بردارم و بدانم که هرکدام از این ابزارها کجا باید استفاده شود؛ پس همواره بافکر کردن حرکت می‌کنم هدفی که مشخص کرده‌ام را دنبال می‌کنم و با تمام وجودم می‌خواهم تا به خواسته‌ام برسم. برای رسیدن به خواسته‌ام می‌دانم که زمان لازم دارم؛ اما در این زمان همواره به خواسته‌ام فکر می‌کنم و با حرکات کوچک و قدم‌های کوچک خودم را به این خواسته و به این هدف نزدیک می‌کنم؛ اما نمی‌گذارم که زنجیره قطع شود هرروز قدمی حتی کوچک برمی‌دارم. زمانی که در مسیرم به راه‌های مختلفی رسیدم سعی می‌کنم صراط مستقیم را انتخاب نمایم، اینجا تازه مسئولیت من زیاد می‌شود چراکه باید در این صراط مستقیم ادامه دهم و این خود مسئله بزرگی است.

در وادی هشتم آموختم که اول از خودم و از خانواده‌ام جبران خسارت کنم. اولین کسی و اولین چیزی که باید جبران خسارت کنم خودم هستم. وای که چه آسیب‌هایی به جسم و روحم زده‌ام، چه طوفان‌هایی که در ذهن و وجود خودم به وجود می‌آوردم بیماری بیش نبودم؛ پس ذره‌ذره حرکت به‌سوی آرامش، حرکت به‌سوی صلح درونی و سپس بیرونی را آغاز می‌کنم و به‌سوی سلامتی کامل و رسیدن به‌سلامت عقل قدم برمی‌دارم؛ اما در پی این آسیب‌هایی که به خودم وارد می‌کردم با مسافر و فرزندان دلبندم چه می‌کردم اکنون زمان آن است که جبران کنم البته در کمال احترام و اعتدال. من می‌توانستم در زندگی فردی مفید برای جامعه خود باشم؛ اما چه کردم جز کوتاهی و قصور؛ اما اکنون به‌سوی داشتن جامعه‌ای بهتر با اصلاح خودم حرکت می‌کنم. امید دارم در جامعه‌ای آرام با خانواده‌ای شاد و با روانی سالم و آرام زندگی کنم. کاش توانسته باشم با این نوشته خدمت کوچکی با بازگو کردن آنچه در کنگره۶۰ آموخته‌ام کرده باشم.

نویسند: همسفر مریم رهجوی همسفر راهنما ریحانه (لژیون اول)
ویرایش، ویراستاری و ارسال: همسفر یگانه رهجوی راهنما همسفر ریحانه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی قشم