عدالت به معنای برقرار کردن تعادل است؛ تعادل یعنی هر چیزی در جای خودش باشد. میز، چهار پایه دارد، یعنی تعادل دارد، اگر یک پایه را برداریم از تعادل خارج میشود. اولین نکته مهم برای رسیدن به عدالت معرفت است. معرفت یعنی شناخت و آگاهی؛ اگر افراد در مورد موضوعی شناخت و آگاهی داشته باشند، یعنی نسبت به آن موضوع معرفت دارند.
معرفت در دو جهت مثبت و منفی صورت میگیرد. برای تشخیصِ عمل سالم، باید معرفت و دانایی کسب کنیم تا در اثر پرتوی دانش و آگاهیِ آن، بتوانیم عملی که سالم است را انجام بدهیم. پس از کسب معرفت و انجام عمل سالم، به عدالت میرسیم.
همه ما از روز اول که وارد کنگره شدیم در یک کفهی ترازو قرار گرفتیم و شرایط برای همهی ما یکسان بود و تمام امکانات و آموزشها به مساوات در اختیار ما قرار داده شد، به هر یک از ما یک صندلی برای نشستن و یک مکان برای آموزش دادند، اما کسانیکه در مسیر آموزش باقی ماندند و برای رسیدن به خواستههای خود تلاش لازم را کردند، به جایگاههای بالا رسیدند.
این را بدانیم اگر قدر جایگاهی که در کنگره۶۰ به ما داده شده است را ندانیم، عملکرد مناسب و نادرستی داشته باشیم و برخلاف قوانین کنگره۶۰ حرکت نمائیم، آن جایگاه از ما گرفته خواهد شد؛ چه در جایگاه یک سفر اولی باشیم و یا در جایگاه یک کمک راهنما، فرقی نمیکند.
امیدوارم همهی ما قدر جایگاهی که در آن قرار داریم را بدانیم و از قوانین تخطی نکنیم، زیرا هرگاه از مثلث کنگره۶۰ که عدالت، معرفت و عمل سالم است خارج شویم، اولین ضربه به خود ما برخورد خواهد کرد. به یاد داشته باشیم که روز اول از کدام نقطه شروع به حرکت کردهایم و بدانیم جایگاه همهی افراد بر مبنای عدالت است.
نویسنده: همسفر فاطمه
ویراستاری متن: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دهم)
ارسال مطلب: همسفر زینب رهجو راهنما همسفر ناهید (لژیون یازدهم)
همسفران نمایندگی بنیان مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
1004