درختکاری

کمک راهنما همسفر فاطمه:

خداوند باری‌تعالی کره‌ی زمین را برای زندگی کردن موجوداتش ازجمله گیاهان، حیوانات و درنهایت انسان‌ها خلق کرد تا به‌راحتی در آن زیست کنند؛ اما زمانی که انسان از زندگی اجتماعی و گروهی برخوردار شد، کم‌کم به سمت تکنولوژی و پیشرفت در عرصه‌ی جهانی گام برداشت و هرچه در این مقوله پیشرفت کرد، آسیب‌های جدی‌تری به طبیعت وارد کرد و اما این انسان بی‌تفکر با احداث کارخانه‌های عظیم و غول‌پیکر به تولید گازهای گلخانه‌ای رسید و آن‌چنان تخریبی به محیط‌زیست و آب‌وهوا زد که باعث سوراخ شدن لایه اوزون و بالا رفتن گرمای زمین و تغییر فصل‌ها و ذوب شدن یخ‌های قطب شمال و جنوب گردید و خوب میدانیم هوایی که تنفس می‌کنیم از اکسیژن تشکیل‌شده و این اکسیژن حاصل تنفس درختانی است که خداوند قادر و متعال برای ما خلق کرد و اگر اکسیژن نباشد هیچ موجودی قادر به زیستن نیست. حال انسان بی‌تفکر با از بین بردن جنگل‌ها و درختان و تولید انبوه کارخانه‌هایی که به تخریب هرچه بیشتر اکوسیستم تلاش مضاعفی می‌کنند، طبیعت بکر و پاک خداوند را آلوده و در حال از بین بردن آن است. اگر جمعیت نسبی زمین را 8 میلیارد نفر در نظر بگیریم و سالانه هر فردی یک درخت بکارد، سالانه ما 8 میلیارد درخت خواهیم کاشت که به‌ظاهر شاید دور از ذهن باشد اما شدنی است! حال ما اعضای کنگره‌ی 60 طبق تدبیر مدبر و مدیر برحق کنگره، بنیان کنگره‌ی 60 جناب مهندس دژاکام هرساله در هفته‌ی درختکاری با هماهنگی و همکاری ادارات منابع طبیعی در شهرهای مختلف، اردوهای درختکاری برپا می‌شود و هر عضو با شرکت در این اردوها دین خود را ابتدا به خود و سپس به طبیعت ادا می‌کند و با کاشتن یک درخت و مراقبت و رسیدگی به آن در امر پاک‌سازی و کمک به تنفس هرچه بهتر و بیشتر زمین گامی هرچند کوچک برمی‌دارد. به امید داشتن هوایی پاک و عاری از هرگونه آلودگی پیشگام می‌شویم، باشد که این امر سازنده منتها برکات باشد برای ما.

همسفر فتانه:

دستور جلسه این هفته کنگره‌ی 60 درباره‌ی وادی دوازدهم و هفته‌ی درختکاری است. همان‌گونه که می‌دانید اصولاً اسفندماه یعنی پیش از شروع بهار در بسیاری از مناطق کشور شروع به هرس کردن درختان و کاشت درخت می‌کنند و در کشور ما 15 اسفند را به نام روز درختکاری انتخاب کرده‌اند که این دستور جلسه به‌نوعی این روز را هدف گرفته است. یکی از مسائلی که در کنگره‌ی 60 (وادی هشتم) به مسافران آموزش داده می‌شود، بازپرداخت بدهی است. این بدان معنی است که شخص باید تخریب‌هایی که ایجاد کرده را به‌نوعی جبران کند. این جبران خسارت از خود شخص آغازشده و در انتها به جامعه و طبیعت می‌رسد. مثلاً همین درختکاری به‌نوعی بازپرداخت بدهی نسبت به طبیعت و جامعه است اما افرادی مجاز به کاشت درخت هستند که حداقل یک سال از رهایی آن‌ها گذشته باشد و دلیل آن‌هم کاملاً مشخص است زیرا قبل از بازپرداخت بدهی به جامعه و طبیعت، در ابتدا باید شخص بدهی خود را به خانواده‌اش و خودش پرداخت کند که این پروسه حداقل 11 ماه فرصت در سفر اول است. در نوشتارها ذکرشده که درخت باید درجایی کاشته شود که به آن رسیدگی شود و اگر در طول یک سال خشکید باید دو درخت به‌جای آن کاشته شود. یک مسافر هیچ‌گاه از حرکت بازنمی‌ایستد و شما هم می‌توانید در این هفته مشارکت کنید پس استارت آن را بزنید.

همسفر زهرا:

درختان علاوه بر نقش ارزنده‌ای که در دنیای صنعتی امروز دارند، به‌منزله‌ی ریه‌های یک شهر نقش مهمی در تأمین سلامت اعضای جامعه ایفا می‌کنند چراکه به دلیل فعالیت کارخانجات صنعتی، ازدیاد وسایل نقلیه‌ی عمومی در سطح شهرهای بزرگ؛ آلاینده‌ها و گازهای سمی و مهلک در هوای شهرها افزونی یافته و سلامت افراد را تهدید می‌کند. در چنین شرایطی مسئله‌ی درخت و درختکاری راه‌حلی مناسب برای مبارزه با آلودگی‌ها به شمار می‌آید. ایجاد فضای سبز و کاشت درخت در اطراف شهرهای بزرگ می‌تواند نقش کارخانجات تولید اکسیژن را برای انسان‌ها ایفا کند. به‌طورقطع داشتن محیطی سالم و امن، زمینه‌ساز سعادت و کمال انسان در دنیا و آخرت است و انسان در پناه آن می‌تواند به تربیت جسم و جان خویش بپردازد. شرط داشتن روح سالم، جسم سالم است و داشتن جسم سالم فقط در محیط سالم نمود می‌یابد و محیط سالم هم با درختکاری و ایجاد فضای سبز حاصل می‌شود. به همین منظور اعضای کنگره‌ی 60 در هفته‌ی درختکاری به دستور بنیان کنگره‌ی 60 با کاشتن درخت از جامعه و طبیعت جبران خسارت می‌کنند.

همسفر سودا:

15 اسفند روز درختکاری است و با کاشتن حتی یک نهال می‌توانیم حیات تازه به آیندگان اهدا کنیم.
همه‌ی ما میدانیم اگر درخت نبود قلم و کاغذ هم در میان نبود تا آدمی دانش و تجربه‌اش را به یادگار بگذارد، آری اگر درخت نبود تاری هم در میان نبود تا آدمی دل‌تنگی‌هایش را جار بزند، اگر درخت نبود آدمی تنهاتر از این‌که هست می‌شد، ما با درخت و برای درخت زنده‌ایم، ما این سروهای سبز را قطع می‌کنیم و از آن‌ها کاغذ می‌سازیم تا تهی بودنمان را در آن ثبت کنیم، درخت میوه، سایه و هوای تازه به ما می‌بخشد و ما به آن تبر هدیه می‌دهیم و در یک‌کلام اگر درخت نبود زندگی و حیات نبود.
اکنون‌که دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما نیز بکاریم تا آیندگان بخورند.

همسفر اعظم:

در کنگره‌ی 60 جناب مهندس در سال یک روز را برای انجام درختکاری در نظر گرفته‌اند که اعضا با مشارکت یکدیگر نهال‌هایی را می‌کارند و به‌طور منظم به آن رسیدگی می‌کنند مانند یک انسان که به فرزندش رسیدگی می‌کند و شاهد لحظه‌لحظه رشد و تغییراتش است و این امر در درجه‌ی اول به ما بخشندگی را می‌آموزد و به ما یادآور می‌شود همان‌طور که دیگران کاشتند و ما خوردیم، حالا ما می‌کاریم تا دیگران بخورند و در درجه‌ی دوم درخت نمادی از انسان است و در کلام‌الله شریف برای نام بردن از انسان طیب‌وطاهر از عنوان درخت استفاده‌شده است و انسان طیب‌وطاهر مثل درختی است که ریشه‌هایش محکم و استوار در زمین و شاخه‌هایش تا بلندای آسمان کشیده می‌شود. در کتاب 60 درجه شباهت انسان به درخت را مشاهده می‌کنیم که هر فرد در بدو ورود به کنگره‌ی 60 مانند درخت پوسیده از درون تهی است و کاملاً خرد و شکسته، اما به‌آرامی و باگذشت زمان لازم و کسب دانایی از درون شروع به جوانه زدن کرده و رشد می‌کند و تبدیل به درختی محکم و استوار می‌شود. او در زمین ثابت و تفکراتش می‌تواند تا آسمان هفتم عروج کند؛ بنابراین جناب مهندس با درایت و برنامه‌ریزی خاصی که در این دستور جلسات هفتگی دارند به‌نوعی سعی دارند که شاهد تغییر و تبدیل و ترخیص خودمان باشیم.

تهیه، تنظیم و ویراستار: همسفر پریسا رهجوی کمک راهنما همسفر اعظم (لژیون یازدهم)

ارسال: همسفر آمنه رهجوی کمک راهنما همسفر نسترن (لژیون هفتم)

همسفران نمایندگی دهخدا قزوین