به فعل درآوردن خواسته ها

سلام دوستان طاهره هستم، همسفر

همان‌طور که می‌دانیم، وادی یعنی راه. وادی‌ها در کنگره همانند راهی است که شخصی را به مقصودش می‌رساند و همانند چراغی است که در تاریکی‌ها راه را برای ما روشن می‌نماید.

اما اگر بخواهم در مورد وادی پنجم بگویم: وادی پنجم به ما می‌گوید که در جهان ما تفکر قدرت مطلق حل نیست؛ بلکه توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌کند. این وادی به ما می‌گوید: تفکر کردن کافی نیست، باید حرکت کنی و خواسته‌هایت را از قوه به فعل دربیاوری. یک سفر اولی که سه یا چهار ماه است به کنگره می‌آید و تا حدی به قوانین آشنا شده، حرکت خود را شروع نکرده، مشارکت و خدمت نمی‌کند، باید حرکت خود را شروع کند، چون اگر از آن‌ها استفاده نکند، دانسته‌ها به درد او نمی‌خورد.

در وادی از سه جهان صحبت می‌کند؛ جهان خاکی که در آن زندگی می‌کنیم و قابل‌درک است. جهان خواب که درواقع در عالم دیگری زندگی می‌کنیم و ما آن را درک و باور نمی‌کنیم؛ مثل دوران جنینی که نه ماه در شکم مادر بودیم و یادمان نمی‌آید. سومین جهان، جهان ذهنی است که مدنظر ما است. جهان ذهنی مثل این است که من الآن در کنگره هستم، حضور فیزیکی دارم، ولی به شام شب خودم فکر می‌کنم و یا به مهمانی آخر هفته فکر می‌کنم. ما بیشتر ساعات روز را در جهان ذهنی زندگی می‌کنیم، شاید فکر کردن وزندگی در جهان ذهنی برای ما لذت‌بخش باشد، چون می‌توانیم به خواسته‌هایمان زودتر دست پیدا کنیم. همسفری که نُه ماه است به کنگره می‌آید، می‌تواند تصویر رهایی را داشته باشد، خیلی هم خوب است، اما بدون حرکت کردن هیچ کمکی به او نمی‌شود.

در وادی پنجم یاد گرفتم که هفت اصول مهم در زندگی باید و جود داشته باشد؛

۱- برگشت از ضد ارزش‌ها: در حقیقت مصداق مذهبی این کلمه به‌نوعی توبه تلقی می‌شود؛ توبه از دروغ، حسادت و خیلی از کارهای دیگر. مسائل ضد ارزشی به‌گونه‌ای است که اولین ضرر آن به خود من می‌رسد و حتی انجام کوچک‌ترین کار ضد ارزشی به‌نوعی اولین قدم به سمت تاریکی‌هاست و اینکه اگر فهمیدیم که مسیری که در آن هستیم، ضد ارزشی است از آن دوری نماییم.

۲- خودداری: من در کنگره یاد گرفتم و فهمیدم همیشه از انجام کارهایی که خیر و شر آن برایم مشخص نیست، دوری‌کنم. البته این خودداری به سطح دانایی و آگاهی من بستگی دارد و به خاطر همین است که کنگره این‌قدر راجع به دانایی تأکید دارد، اگر از خوب بودن یا بد بودن کاری مطمئن نیستم، انجامش ندهم و خودداری نمایم.

۳- قناعت: این کلمه نقطه مقابل حسرت است. حسرت برای چیزهایی که نداریم و ازاین‌جهت همیشه خود را در موضع ضعف می‌بینیم. دقیقاً همین‌جاست که قناعت کردن به درد ما می‌خورد و در زندگی سعی می‌کنم از کمترین داشته‌ها بیشترین استفاده را با قناعت ببرم.

۴- صبر: شاید مهم‌ترین کار در کنگره صبر است، مخصوصاً در سفر اول که در نظر گرفتن پارامتر زمان برای یک سفر اولی مهم‌ترین چیز است. سفر اولی‌ها باید با تمام مشکلاتی که دارند، نهایت صبر را داشته باشند، چون با صبر به نتایج مطلوب خود می‌رسند؛ البته صبر در تمام مراحل زندگی و در هر موضوعی باید صورت بگیرد تا به آنچه می‌خواهیم، برسیم.

۵- تجسس، قضاوت، غیبت: هر شخصی با ورود به کنگره به‌نوعی دچار یک کنجکاوی خاصی می‌شود که این‌ها اینجا چه‌کار می‌کنند و این جایگاه‌ها چگونه به آن‌ها رسیده؟ شروع به تجسس می‌کند و به‌موازات آن قضاوت می‌کند و خودبه‌خود وارد مقوله‌ی غیبت می‌شود و انرژی خود را صرف کارهای بیهوده می‌کند، اما باید بدانیم این انرژی مفت به دست نیامده است که مفت هم از دست بدهیم و اینکه در زندگی و امورات دیگران تجسس نکنیم. بیشترین کارهای ضد ارزشی که هم به خود و هم به دیگران آسیب می‌رساند، همین تجسس، غیبت و قضاوت کردن دیگران است که باید روی خودمان کارکنیم تا کارهای ضد ارزشی را از خود دور کنیم و اینکه خود را در کارهای ارزشی تقویت کنیم.

۶- پس‌انداز: ما هم پس‌انداز مادی داریم، هم معنوی. کسانی که بیشتر احساس نیاز می‌کنند، باید بیشتر به فکر پس‌انداز باشند. پس‌انداز معنوی در کنگره، این است که شاید چیزی را الآن بلد باشیم، اما در آینده و در مواجهه با مشکلی خاص به کار ما بیاید. این مسئله‌ای است که خودم همیشه با پس‌انداز کردن مشکل داشتم، ولی با آموزش‌های کنگره یاد گرفتم که پس‌انداز داشته باشم.

۷- توکل، رضا و تسلیم: به نظر من اولین وکیل برای انسان خداوند است و بعد از آن برای یک شخص کنگره‌ای شخص کمک راهنماست که در زمان لازم باید او را وکیل خود قرار دهد، چون من سفر اولی هیچ اطلاعاتی از اوضاع اطرافم ندارم و کمک راهنما می‌تواند در این مسیر وکیل من باشد و اینکه در هر مسئله‌ای به خداوند توکل نمایم و رضای او را در نظر بگیرم و او تسلیم شوم. به‌هرحال در وادی پنجم ما بایستی ساختارهای فكری خود را به ساختارهای عملی و اجرایی تبدیل نماییم.

نویسنده: همسفر طاهره
گردآوری مطلب: همسفر عاطفه
وبلاگ نویس: همسفر ظریفه
همسفران نمایندگی رودکی