این وادی، وادی امید است

همسفر مینا رهجوی لژیون دوم از نمایندگی رودکی پیرامون دستورجلسه《وادی دوم و تأثیر آن روی من》چنین نوشت:
در مورد وادی دوم هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. به نظر من هیچ مخلوقی نه‌فقط انسان بلکه تمام حیوانات بیخود و بی‌جهت به این دنیا نیامده‌اند. این وادی می‌گوید: هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم اگر خود به هیچ فکر کنیم. این وادی، وادی امید است چون همه ما واقعاً در اثر مشکلاتی که برای ما به وجود آمده ناامید شده‌ایم و فکر می‌کنیم چون مشکلات ما حل نمی‌شود؛ پس ما آدم بیهوده‌ای هستیم.

چون نمی‌توانیم مشکلات خود را حل کنیم و احساس ناامیدی در ما به وجود می‌آید؛ ولی غافل از این هستیم که هرکس در این دنیا رسالتی دارد و بیهوده خلق نشده و نیروهای خود را نشناخته که بخواهد به کمک آن‌ها مشکلات خود را حل کند. این وادی درواقع به ما امید می‌دهد که همه‌چیز در درون و بیرون ماست ممکن است با بعضی از واژه‌ها مانند کینه، حسادت، ترس، بیماری و ...آشنا باشیم چیزی که مهم است این است که ما در اثر تفکر غلط و یا حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها برای خود مشکلاتی را به وجود آورده‌ایم.

بعضی از ما در اثر ایجاد مشکلات و مسائل گوناگون و با پیشرفت بیماری جسمی یا روانی در وجودمان این‌جور تصور کنیم که همه چیز تمام شده و دیگر زندگی برای ما اهمیتی ندارد و بیخودی به این دنیا آمده‌ایم؛ ولی اگر به تمام هستی نگاه کنیم خواهیم دید امکان ندارد کسی به جهت بیهودگی پا به هستی گذاشته باشد. حتی اگر به کرم بادید کلی نگاه کنیم خواهیم فهمید که چه فلسفهُ عظیمی در وجود آن نهفته است و این در حالی است که ما انسان هستیم و خیلی بزرگ‌تر از یک کرم؛ بنابراین وقتی خداوند انسان را خلق کرد بر سر یک دوراهی قرار داد: یکی راه تاریکی‌ها و دیگری راه روشنایی‌ها.

ما برای پی‌بردن به عظمت روشنایی باید از گذرگاه‌های بسیار سخت عبور کنیم؛ اگر توانستیم جان سالم به درببریم آن‌وقت انسانی کارآزموده و رها خواهیم شد. ما در این جهان تنها نیستیم و یک نیروی عظیم و شگفت‌انگیزی به نام قدرت مطلق، یاری‌رسان ماست و ما را حمایت و پشتیبانی می‌کند.

نگارش: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر افسانه (لژیون دهم)
ارسال مطلب: مرزبان خبری همسفر سمیه
همسفران نمایندگی رودکی