نهمین جلسه از دور یازدهم لژیون پزشکان پارک طالقانی با استادی جناب مهندس و دبیری آقای مجید با دستور جلسه «کمک کنگره به من و کمک من به کنگره» و «هروئین» روز جمعه مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۱۴ رأس ساعت ۸ صبح آغاز بکار نمود.
سخنان استاد:
امیدوارم حال همگی شما خوب باشد. دستور جلسه امروز، کمک کنگره به من و کمک من به کنگره و همچنین سی دسی پاداش و جلسه فنی هروئین است. من از چند نفر در مورد دستور جلسه سؤال می‌پرسم و سپس بحث هروئین را خودم ادامه می‌دهم.
از جلسه قبل اعلام کردم که از این پس لژیون پزشکان روزهای جمعه صرفاً و فقط و فقط جلسه آموزشی است چون مستحضر هستید که فرض کنید می‌خواهید تخصص مو بگیرید، تخصص چشم بگیرید، تخصص پوست بگیرید، ۴ تا ۵ سال طول می‌کشد؛ حال چطور می‌خواهید اعتیاد را که آن‌قدر پیچیدگی‌های بسیار بسیار وحشتناک دارد و آن‌قدر زیروبم زیاد دارد و بیشترین بیمار در دنیا، بیماران اعتیاد هستند را در طی دو هفته و با مشارکت کردن و صحبت کردن حل کنید و چیزی یاد بگیرید؟! چون ممکن است یک کسی یک مطلبی داشته باشد ولی اگر هروئین و خاکستر و پودر لباسشویی را نشانش بدهیم نمی‌تواند تشخیص دهد کدام هروئین است یا قره‌قروت با تریاک را نمی‌تواند از هم تشخصی دهد. اگر هم گاهی اوقات بخواهد تشخصی دهد، خودش می‌شود مصرف‌کننده؛ چون می‌خواست ببیند تریاک چطور است هروئین چگونه است یا متادون چه اثراتی دارد، می‌بیند خودش بعد از سه چهار سال شد مصرف‌کننده؛ بنابراین به اعتقاد بنده آن دوره‌های دوهفته‌ای و آن مطالبی که آموزش می‌دهند، آن‌طور فایده ندارد و مثل فرق بین کره مریخ و زهره است و به همین دلیل است که می‌گویند اعتیاد درمان ندارد و می‌بینیم که هرکسی چندین بار ترک کرده و آخرش خوب نشده و می‌گویند معتادین افرادی هستند که اعتمادبه‌نفس ندارند، خودخواه هستند، لذت‌جو هستند و از این حرف‌ها؛ بنابراین ما این قضیه را جدی مورد بررسی قرار می‌دهیم که صرفاً بدانیم اعتیاد چیست.
دوره‌ای که در این لژیون‌ها می‌گذرانند ۴ سال است و هیچ‌گونه مدرک خاصی هم داده نمی‌شود چون روش ما متد (D.S.T) است. پس کلینیک‌هایی که با ما کار می‌کنند به مدت ۴ سال به آنها بیمار می‌دهیم؛ یعنی در طی این ۴ سال، هم آموزش می‌گیرند و هم بیمار به آنها معرفی می‌شود و درنهایت خودکفا می‌شوند و بعدازآن می‌بایست خودشان کلینیکشان را بچرخانند و افراد جدیدی به‌جای این‌ها به لژیون بیایند.
سؤال از اعضا در مورد سی دی پاداش و سی دی کمک کنگره به من و کمک کنگره به من:
دکتر محمد
خلاصه‌ای از سی دی پاداش: اعمالی که ما انجام می‌دهیم مانند صدایی است که در کوهستان از خودمان درمی‌آوریم و همه آنها به خودمان برمی‌گردد. اینکه ما منتظر باشیم اعمال ما در قیامت و در دنیای آخرت به ما برگردد چیزی است که خارج از ذهن است و درواقع پاداش و اعمالمان را در این دنیا می‌بینیم. در مواردی که ما محبت می‌کنیم و به دوستانمان لطف داریم، این‌ها به‌صورت مستمر و زنجیروار می‌چرخد و نتیجه این رفتارها به خود ما برمی‌گردد. نتیجه کلی سی دی پاداش این بود که نتیجه اعمال ما چه خوب و چه بد، به ما برمی‌گردد.
در مورد سی دی کمک کنگره به من و کمک کنگره به من، خلاصه سی دی ما را به این امر واقف می‌کند که کار کردن در کنگره و حضور ما در کنگره بیشتر دلی است و هیچ اجبار و الزام اداری یا ضرورت غیرمعمولی در آن نیست. دوستانی که مراجعه می‌کنند، یا برای درمان می‌آیند و یا می‌آیند در جلسات شرکت می‌کنند بیشتر با خواسته خودشان است و وقتی‌که نتیجه و جمع‌بندی اعمالی که برای کنگره انجام می‌دهند را بررسی می‌کنند به این نتیجه می‌رسند که نه به کنگره بدهکار هستند و نه طلبی از کنگره دارند و اگر کسی تصور می‌کند طلبی از کنگره دارد، باید آن را اعلام کند که چه طلبی دارد و آن را بگیرد و آنهایی که بدهکار کنگره هستند درواقع بدهی به کنگره ندارند و این روابط متقابل است. وقتی بنیان کنگره، خود را بدهکار کنگره می‌داند پس ما هیچ طلبی از کنگره نداریم.
ما به اینجا می‌آییم که آموزش بگیریم و کارهایی یاد می‌گیریم و آموخته‌های خودمان را به دیگران انتقال می‌دهیم و یک روابط متقابل وجود دارد که از دلمان منشأ می‌گیرد و این به خاطر دوست داشتن است و هیچ اجباری در آن نیست.
دکتر مسعود
در سی دی پاداش، جناب مهندس بسیار زیبا سخن گفتند. این سی دی را در چند بیت شعر زیبا می‌شود خلاصه کرد که حضرت مولانا می‌فرماید:
این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا
امکان ندارد ما جلو کوه بایستیم و بگوییم خوب، کوه بگوید بد. ما بگوییم بد و او در جواب بگوید خوب. درواقع همه اعمال و نتایج کارهای ما به خودمان برمی‌گردد. در همین جهان هم برمی‌گردد علاوه بر اینکه در جهان‌های دیگر هم خواهد بود.
در مورد سی دی کمک کنگره به من و کمک کنگره به من، آقای مهندس به‌عنوان بنیان کنگره در یک قالب و از دیدگاه خودشان فرمایشاتی کرده‌اند ولی همیشه این را فرموده‌اند که نظر و دیدگاه خودتان را بگویید. تجارب من در مورد این ۱۴ سالی که در کنگره هستم بسیار عجیب‌وغریب است. اولاً اینکه من در اعلام سفری که می‌کنم می‌گویم تخریب من ۵۰ سال! یعنی ۵۰ سال من مواد نکشیدم ولی ۵۰ سال آدم مغروری بودم، ۵۰ سال آدم متکبری بودم و آدمی بودم که خیال می‌کردم تنها آدمی که خلق‌شده من هستم، منیت و خودخواهی داشتم و شاید همین منیت و خودخواهی بود که خیلی زود سقوط کردم. امروز کنگره این خدمت را برای من انجام داده که آن تخریب ۵۰ ساله من را ترمیم کرد و به‌جایی رساند که امروزه دانشجو من را پدر خودش می‌داند، همکار کارمند به من اعتماد می‌کند و مشکلش را به من می‌گوید و از حرف زدن با من ترسی ندارند. همه این‌ها را مدیون کنگره هستم. من خیلی جاها رفتم و اساتید زیادی داشتم که دستشان را می‌بوسم ولی در کنگره و مخصوصاً هم‌صحبتی با جناب مهندس باعث شد که من مصداق آن شعر مولانا شوم که می‌فرماید:
مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
امروز بسیار خوشحالم. در زندگی انسان اتفاقاتی می‌افتد که نقطه عطف است و امروز نقطه عطف زندگی من، اولین رهایی است که با تلاش‌های بسیار زیاد در دانشگاه اسلامشهر به ثمر نشست و یک نفر از کارکنان دانشگاه با روش و متد کنگره ۶۰ به درمان رسید که در انتهای جلسه خدمت دوستان معرفی می‌نمایم.
جناب مهندس
روال کار من به همین شکل است و در جلسات بعدی هم مثل امروز از دوستان در مورد سی‌دی‌ها سؤال می‌پرسم و اگر کسی دو بار سی‌دی‌ها را گوش نکرده باشد از کلاس اخراج خواهد شد و دیگر سر کلاس نمی‌پذیرم.
در مورد هروئین صحبت می‌کنم. منظور ما هروئین اصل است. هروئینی که امروز به شما نشان می‌دهم معروف است به هروئین گله‌ای (یک گرمی). گله به زبان کردی یعنی دانه. ما نیم گرمی هم داریم و ربعی هم داریم. پس همان‌طور که می‌بینید هروئین سفید نیست؛ رنگش خاکستری است. حال در فیلم‌ها هروئین را سفید نشان می‌دهد، درواقع هروئین خاکستری است. هروئین برای آلمان بود که کرمی رنگ بود. هروئین دو نوع بود که یکی قابلمه‌ای و دیگری لابراتواری. قابلمه‌ای نوعی هروئین است که به‌صورت دست‌ساز تهیه می‌شود و لابراتواری هم درجایی مثل آزمایشگاه.
هروئین از مرفین درست می‌شود. تریاک بسته به نوع تریاک و منطقه کشت، از ۳ تا ۲۳ درصد می‌تواند مرفین داشته باشد. پس یک تریاک ممکن است ۳ درصد مرفین داشته باشد و یکی ۲۳ درصد؛ بنابراین این‌طور نیست که بگوییم تریاک ۱۰ درصد مرفین دارد. ممکن است متوسط ۱۰ درصد مرفین داشته باشد ولی به‌طورکلی ۱۰ درصد نداریم. بسته به نوع کشت و منطقه و کشور و نوع آب‌وهوا دارد و این‌ها باهم کاملاً متفاوت هستند.
مرفین از کلمه مرفه آمده که الهه یونان است و به معنی الهه نشاط است. هروئین هم از ریشه هیرو که به معنی قهرمان است آمده؛ یعنی وقتی‌که کسی آن را استفاده می‌کند قدرتمند می‌شود و احساس توان می‌کند و به این دلیل است که می‌گویند هروئین.
هروئین درست شد برای ترک تریاک و خیلی داروهای دیگر. حال وقتی مرفین را گرفتیم، هر 1000 گرم مرفین، 900 گرم هروئین می‌دهد. اسم علمی هروئین، دی استیل مرفین است. این برای درمان اعتیاد و بعضی بیماری‌ها درست شد. اول به‌عنوان یک دارو مطرح شد نه به‌عنوان ماده مخدر.
هروئین را فقط در ایران به شکل دودی مصرف می‌کنند. در کشورهای دیگر به شکل دودی مصرف نمی‌کنند و اگر هم دودی مصرف کنند، در کشور افغانستان ممکن است باشد که از ایران الگوبرداری کرده‌اند.
هروئین را به‌صورت اسنیف (از بینی) مصرف می‌کردند یا تزریق. چون هروئین قابل‌خوردن نیست و چون اسیدی است و معده هم اسید دارد و در اسید معده جذب نمی‌شود ولی در روده جذب می‌شود.
حال این شکل مصرف دودی که هست، اختراع ایرانی‌هاست. پزشکی از ایران برای گرفتن آموزش ترک هروئین به آلمان می‌رود و برمی‌گردد و چون مصرف‌کننده‌های ایرانی علاقه زیادی به کشیدن دودی داشتند، این پزشک هروئین را تبدیل می‌کند به دودی. هروئین را با ماده آنتی پیرین (گرد سفید و بلورین به فرمول(CH3(2)C6H6(C3HN2O ) ترکیب می‌کند و با چند ماده دیگر ترکیب می‌کند آن‌وقت هروئین قابل کشیدن می‌شود.
وقتی هروئین را می‌خواهند بکشند، آن را روی فویل یا زرورق می‌ریزند. قدیم برای کشیدن هروئین از زرورق سیگار استفاده می‌کردند. در این روش فندک را روی زرورق می‌گیرند و کاغذ زرورق می‌سوخت و فویل باقیمانده را برای کشیدن هروئین استفاده می‌کردند. برای کشیدن با این فویل، یک فتیله با دستمال کلینکس درست می‌کنند و فتیله را روشن و زیر زرورق می‌گیرند و حرارت زیر فویل هروئین را به شکل تیله درمی‌آورد و روی زرورق حرکت می‌کند و یواش‌یواش بخار می‌شود و بخار یا دود حاصل از هروئین داغ شده را با نی یا لوله فلزی یا لوله خودکارمی کشند. برای فویل‌های ضخیم بجای فتیله از فندک اتمی که حرارت زیادی دارد استفاده می‌کنند.
اگر زمانی که شخص از زرورق استفاده می‌کند ماده باقیمانده از هروئین روی زرورق سیاه‌رنگ باشد، آن هروئین مرغوب نیست. اگر به شکل طلایی‌رنگ بود، جنس هروئین مرغوب است.
برای تزریق هروئین از ملاقه استفاده می‌کنند. هروئین را با آب در یک قاشق می‌ریزند و زیر قاشق حرارت می‌گیرند تا جوش بیاید. وقتی می‌خواهند تزریق کنند به آن کاتالیزور هم می‌دهند که معمولاً یا جوهر لیمو اضافه می‌کنند و یا چند قطره لیموترش می‌ریزند. در قدیم وقتی می‌خواستند با سرنگ بکشند، به سر سرنگ فیلتر سیگار می‌زدند که این فیلتر به‌صورت صافی عمل می‌کرد و ناخالصی‌ها و دانه و هسته‌ها را جدا می‌کرد که در سر سرنگ گرفتگی ایجاد نشود.
هروئین به ۳ صورت استفاده می‌شود؛ یکی به‌صورت اسنیف (استنشاق) دیگری دودی با زرورق و سوم به‌صورت تزریق.
چیزی که برای ما اهمیت دارد این است که گفتیم هروئین خاصیتی که دارد این است که سریع جذب می‌شود. نشئگی پایداری ندارد و مثل سیگار است و یا مثل روزنامه که آتش می‌زنیم یا بنزین که سریع شعله‌ور می‌شوند و زود هم خاموش می‌شوند ولی تریاک مثل زغال‌سنگ است و خیلی دیر می‌گیرد و وقتی گرفت خودش را سریع ول نمی‌کند.
به اعتقاد من، درمان هروئین از درمان تریاک خیلی راحت‌تر است چون در هروئین با یک ماده سروکار داریم ولی در تریاک با یک کوکتل سروکار داریم. عوارض تریاک خیلی سخت است و شخص تریاکی وقتی قطع می‌کند عوارض آن چندین سال در بدن می‌ماند به همین دلیل می‌گفتند فرد اگر می‌خواهد تریاک را ترک کند، برود هروئین مصرف کند و بعد ترک هروئین راحت‌تر است و می‌گفتند درد جسمی کمتری دارد. اگر می‌گویند درد جسمی هروئین کمتر است یا مشکلاتش کمتر است به خاطر این است که ما فقط ما یک ماده بنام دی استیل مرفین سروکار داریم. شیشه هم همین‌طور است و درمانش خیلی ساده است. اینکه می‌گویند درمان شیشه سخت است، این‌طور نیست؛ درمان شیشه از همه مواد راحت‌تر است و مانند آب خوردن است. حتی در شیشه عوارض فیزیولوژی نداریم؛ اگر هروئین و تریاک و شیره را قطع ناگهانی بکنیم، دچار بیرون‌روی می‌شویم، استخوان‌درد داریم، بی‌خوابی داریم و همه چی داریم ولی موقعی که شیشه را قطع می‌کنیم، بی‌خوابی داریم یا خواب؛ نه بیرون‌روی دارد نه چیز دیگر. برای ترک شیشه می‌گویند برو شیشه را ۳ روز قطع کن، می‌روند و قطع هم می‌کنند؛ و می‌گویند فقط باید بخوابی و اگر سرکار می‌روی باید مرخصی بگیری که بخوابی. پس درمانش خیلی خیلی راحت‌تر است.
البته شنیده‌ام شیشه‌هایی که الانه مصرف می‌کنند می‌گویند پادرد هم می‌آورد. اگر پادرد می‌آورد یا عوارض دیگری دارد حتماً ناخالصی دارد که این عوارض را به همراه می‌آورد وگرنه شیشه خالص این عوارض را ندارد.
حال می‌خواهیم هروئین را درمان کنیم. در کنگره ۶۰ چگونه هروئین را درمان می‌کنیم؟
اولین چیزی که در درمان هروئین یا تریاک یا هر ماده دیگری بسیار مهم و حائز اهمیت است، مسئله سازگاری است؛ یعنی سازگار شدن فرد بیمار با ماده جدید.
شما می‌خواهی یک ماده را از فرد بیمار بگیری و یک ماده دیگر بدهی؛ شما می‌خواهی هروئین را بگیری و بجای آن متادون بدهی؛ می‌خواهی هروئین بگیری و ترامادول بدهی؛ می‌خواهی تریاک را بگیری و بجایش متادون بدهی یا شیره را بگیری بجایش بپرونورفین B2 بدهی؛ می‌خواهی هروئین را بگیری و بجای آن شربت تریاک (OT) بدهی. می‌خواهی دارو را عوض کنی و جایگزین کنی. وقتی می‌خواهی یک داروی جدید بدهی یک‌چیز را حتماً باید بدانی؛ اینکه قدرت ماده قبلی چقدر است و قدرت داروی جدید چقدر است؟ یعنی وقتی می‌خواهی دلار را تبدیل به ریال بکنی باید بدانی ارزش ریال چقدر و ارزش دلار چقدر است؟ اگر می‌خواهی ریال را تبدیل به یورو کنی باید ارزش هرکدام را بدانی؛ اگر ارزشش را ندانی چطور می‌توانی این‌ها را چنج یا عوض کنی؟! پس عوض کردن دارو دقیقاً مثل عوض کردن پول است و باید اندازه و میزان آن را بدانی. ما هم در سیستم درمانی خودمان باید میزان‌ها را بدانیم؛ باید بدانیم ۵ میلی‌گرم متادون یعنی چه؟ چه اثری دارد؟ اگر فهمیدیم ۵ میلی‌گرم متادون چه اثری دارد آن‌وقت باید ببینیم می‌توانیم ۱۵۰ میلی‌گرم متادون به فرد بدهیم؟ ّ! یا ۲۵ سی‌سی، ۲۰ سی‌سی، ۱۵ سی‌سی در روز به فرد بدهیم! ما باید ارزش و قدرت متادون را بدانیم و وقتی می‌خواهیم جایگزین هروئین کنیم، قدرت هروئین را بدانیم. می‌خواهیم جایگزین تریاک بکنیم باید قدرت تریاک را بدانیم، قدرت شیشه را هم همین‌طور. نه قدرت شیشه را می‌دانیم نه قدرت OT را می‌دانیم، نه قدرت ترامادول را می‌دانیم و نه B2 و نه مرفین؛ هیچ‌کدام را نمی‌دانیم. همین‌جوری برحسب معیار یک رقمی را پرت می‌کنیم مثل چیزی که در پروتکل OT داده‌اند؛ شما هر نوع ماده مخدری داری، وقتی می‌خواهی OT بدهی به او ۱۰ سی‌سی می‌دهی بخورد، اگر دیدی جواب داد که هیچ ولی اگر کم بود زیاد کن و اگر زیاد بود کم کن؛ این‌طور که نمی‌شود. باید حتماً معیارها را بدانیم.
در مورد این نکات، دو سی دی دارم که در مورد پروتکل (D.S.T) است که حتماً آنها را تهیه کنید و گوش کنید که در این سی‌دی‌ها در مورد انواع مواد مخدر صحبت کردم و در آن سی‌دی‌ها به راهنماها درس می‌دهم و از دوستان پزشک هم در آن جلسه حضور داشتند.
حال در ادامه بحث در مورد قدرت مواد و داروی جایگزین آن، فرض می‌گیریم که ما قدرت این‌ها را دانستیم و مثلاً فهمیدیم که برای ۰/۵ گرم هروئین که می‌کشند چه مقدار متادون بدهیم، اگر تزریق می‌کند چقدر و یا کسی که شیشه می‌کشد چه مقدار دارو بدهیم و یا کسی که الکل می‌خورد چقدر بدهیم، وقتی شخصی می‌آید یک داروی جدیدی را استفاده می‌کند باید بدنش با آن دارو سازگار شود. مثلاً شخص تریاک مصرف می‌کند می‌خواهیم به او متادون بدهیم و با فرض اینکه اندازه‌ها را هم می‌دانیم، یک نکته اینجا مهم است که بدن این شخص هنوز به متادون عادت ندارد و متادون را خوب درک نمی‌کند و خوب نمی‌داند که چه‌کارش کند؛ باید یک مدتی بگذرد تا بدنش این را تشخصی دهد و چگونه هست تا بدنش با آن سازگار شود. شما وقتی با هواپیما به شهری سفر می‌کنید اگر آن شهر رطوبت داشته باشد شما با آن رطوبت سازگار نیستید. اگر سرما باشد با آن سرما سازگار نیستید، با گرما هم همین‌طور؛ باید مدتی بگذرد تا با شرایط آب‌وهوای آن محل سازگار بشوید.
مسئله بعدی سازگاری است که بدن فرد عادت کند و اگر بخواهید سازگاری خوب را بفهمید که چیست، من در پروتکل (D.S.T) کاملاً توضیح داده‌ام. اگر فرض کنید به شخصی که هروئین را اسنیف می‌کند بگوییم بیا و با زرورق بکش، به او جواب نمی‌دهد؛ حال ممکن است مدت کوتاهی از خماری فرد جلوگیری کند ولی نشئه نمی‌کند چون وقتی‌که هروئین را با زرورق می‌کشند یا وقتی‌که از بینی می‌کشند، از طریق سینوس‌های بینی و مخاط بینی جذب می‌شود ولی وقتی روی فویل می‌کشند، هروئین از طریق ریه و شش، گلو، بزاق دهان جذب می‌شود. پس طریقه جذبش هم باهم کاملاً فرق می‌کند و بخواهد عادت کند طول می‌کشد.
کسی که تریاک را می‌خورد اگر بخواهد دودی مصرف کند بازهم فرق می‌کند چون تریاک کشیدنی از طریق ریه و شش و دهان جذب می‌شود ولی خوردنی از طریق معده و روده است؛ بنابراین وقتی این سیستم گیرندگی فرق می‌کند وقتی نوع مصرف فرق کند شخص به آن مرحله لازم نمی‌رسد حالا وای به آن روزی که ما بیاییم ماده را عوض بکنیم؛ شخص تریاک می‌کشد و ما بخواهیم به او متادون بدهیم بخورد! یا شخص هروئین را اسنیف می‌کند و ما حالا به او متادون بدهیم بخورد، این‌ها واقعاً فرق می‌کند. حال چه اتفاقی می‌افتد؟ چون ما سازگاری را نمی‌دانیم و اصلاً به سازگاری فکر نکرده‌ایم، انتظار ما این است که بلافاصله همان جلسه اول که مریض می‌آید آن‌قدر به او متادون بدهیم که های بشود و بالا باشد. به همین دلیل است که در جلسه اول، مصرف و دوز دارو بسیار بالا می‌رود. شخص هرچقدر هم بخورد جواب نمی‌دهد چون بدنش دارو را نمی‌شناسد؛ فقط گیج و منگ و بی‌حس و بی‌قدرتش می‌کند.
بنابراین در مبحث سازگاری باید بدانیم که اگر دارو را بالا ببریم اثری ندارد. به همین دلیل است که در پروتکل شربت تریاک کاملاً غلط گفته‌شده که ۱۰ سی‌سی بخور اگر کم بود بیشتر بخور و اگر زیاد بود کم. فردی که هروئین می‌کشد بیاوریم و همان لحظه اول بگوییم ۱۰ سی‌سی بخور اگر کم بود بیشتر بدهیم. این فرد فردا یبوست می‌گیرد و بیچاره می‌شود و یک هفته تا دو هفته شکمش کار نمی‌کند و هرچقدر هم بدهیم می‌خورد و نشئه هم نمی‌شود. در مورد متادون هم همین‌طور عمل می‌کنند و اصلاً فکر نمی‌کنند که عمل سازگاری صورت نگرفته و خوردن داروی زیاد چاره کار نیست.
وقتی ما سازگاری را یاد گرفتیم، دوز دارو را پایین می‌گیریم و به شخص مریض این را می‌گوییم که الآن که از روی هروئین روی متادون آمدی، باید صبر کنی؛ هروئین ماده دیگری بوده و این متادون چیز دیگر و جور دیگر است؛ باید مقداری سختی بکشی؛ آمده‌ای هروئین را درمان کنی نه پپسی و کانادا و قهوه و چای. مقداری فشار روی تو هست و مقداری سختی و لَنگی داری، باید تحمل‌کنی و بعد از یکی دو هفته مسئله حل می‌شود و دارو به تو جواب می‌دهد و واقعاً هم جواب می‌دهد.
شما وقتی به شخص از روز ۱۵ سی‌سی،۱۰ سی‌سی متادون دادی، از اول این شخص را بالا نگه داشتی؛ بنابراین هیچ‌وقت نشئگی احساس نخواهد کرد جز بدبختی ولی اگر آمدی و به او دارو را خیلی کم دادی و به قولی به مرگ گرفتی، قطعاً به تب راضی می‌شود. ما الآن شیشه را که درمان می‌کنیم، اول کار ۰/۲ سی‌سی شربت می‌دهیم؛ شربت تریاک هر وعده ۱ سی‌سی می‌دهیم که البته می‌خواهم تغییر دهم و کمتر بکنم. آن موقع است که وقتی از کم شروع می‌کنیم و ذره‌ذره بالا ببریم، چون شخص خماری کشیده و بدنش به دارو آشنا شده و دستگاه گوارشش به‌خوبی کار می‌کند و خوابش تنظیم شده، ذره‌ذره که دارو را بالا می‌بریم نشئه می‌شود و لذت می‌برد.
در جلسات آینده معیارهای دیگر را در باب همین مبحث به شما درس خواهم داد.
امروز مرغ سعادت نصیب دکتر حاج رسولی شده که در دانشگاه آزاد با هزاران مشکلات آمدند و یک قسمتی را باز کردند برای درمان اعتیاد و این برای اولین بار است که در کل ایران اتفاق افتاده و در هیچ دانشگاهی چنین چیزی را قبول نمی‌کردند و ایشان توانسته‌اند با تلاش‌هایی که انجام داده‌اند از دانشجوها و کارکنانی که در دانشگاه مصرف‌کننده مواد مخدر بودند بیایند و در همان دانشگاه که مشغول تحصیل یا کار هستند، درمان شوند و این کار دکتر حاج رسولی بسیار ارزشمند است.
امروز شاهد اولین رهایی این دانشگاه هستیم
مسافر علی از مرکز مشاوره دانشگاه آزاد واحد اسلامشهر، آنتی ایکس تریاک، روش درمان (D.S.T)، داروی درمان شربت (OT) مدت سفر ۱۱ ماه و ۱۵ روز، رشته ورزشی تنیس روی میز، راهنما آقا مسعود.
دریافت گل رهایی از دستان جناب مهندس
حضور و غیاب پزشکان
تهیه و وبلاگ نویس: مسافر سعید عاشوری
- تعداد بازدید از این مطلب :
8479