اولین جلسه از دور هفتادوهفتم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره 60 نمایندگی آکادمی با استادی کمک راهنما همسفر پروین، نگهبانی کمک راهنما همسفر مژگان و دبیری کمک راهنما همسفر محمد با دستور جلسه «هفته همسفر»روز شنبه مورخ ۰۹/۱۲/۹۹ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
از ایجنت، مرزبانان محترم و نگهبان عزیز متشکرم که مسئولیت اداره این جلسه را به من واگذار کردند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم.
دستور جلسه امروز هفته همسفر و جشن همسفر است. ابتدا بر خود واجب می‌دانم که از همسفران بنیان کنگره 60 جناب آقای مهندس حسین دژاکام قدردانی کنم که اگر نبودند معلوم نبود اکنون ما کجا بودیم؛ از خانم آنی بزرگ، استاد امین، خانم کماندار عزیز و خانم شانی عزیز.
واژه همسفر به کسی اطلاق می شود که سابقه مصرف مواد مخدر را ندارد و با مسافرش همراهی می‌کند تا مسافر، سفرش را انجام دهد. همسفر همراه و پشتیبان است و به عنوان مفتش و مراقب عمل نمی‌کند. مسافری که همسفر دارد خیلی راحت‌تر می‌تواند سفر کند چون اگر همسفر نیاید و آموزش نگیرد و به دانایی و تعادل نرسد ممکن است در سفر مسافر مانع تراشی و اختلال ایجاد کند اما وقتی می‌آید اینجا و تحت آموزش قرار می‌گیرد، با مسافر همزبان و همراه می شود. یک همسفر که با صورت مسئله اعتیاد آشنا می‌شود، دلیل رفتارهای مسافر را متوجه می‌شود.
مسافر خودش باید سفر را انجام دهد و در کنگره شصت درمانگر نداریم و درمانگر خود شخص مصرف‌کننده و مسافر است و با کمک راهنماها و کسانی که به او کمک می‌کنند باید خودش سفر را انجام دهد.
ما در کنگره به سپاسگزاری و شکرگزاری اهمیت می‌دهیم و کسی که بخواهد سپاسگزار خداوند باشد باید اول سپاسگزار مخلوق خداوند باشد و از انسان‌هایی که به او کمک می‌کنند تا این سفرش را انجام دهد؛ قدردانی کند.
سپاسگزاری علاوه بر اینکه به لفظ و ببان است؛ در کنگره امروز مسافران با دادن پاکت از همسفران قدردانی می‌کنند.
یک مطلبی را من آماده کردم که تقدیم می‌کنم به تمام حضار و همسفران عزیز:
وقتی که خسته از دنیای تاریک و ظلمانی اعتیاد و با پیمودن راه‌های دشوار و پر از خطر با پاهای خسته و ناتوان به اینجا میرسی، بدان که اینجا سرزمین عشق است؛ سرزمین نور و امید. اینجا کنگره 60 است. در این سرزمین تو را همسفر می‌خوانند و همراه غرق شده در تاریکی اعتیادت را مسافر؛ هرچند هر دو مسافرید، مسافرانی به مقصد عشق و این سفر عین خوشبختی است. هر روزش فهمیدن و بزرگ شدن است و هر لحظه‌اش شوق و امید است و تو با هر تپش قلبت اوج میگیری و اینجا یاد میگیری از کنار همه آدم‌هایی که از محال بودن خواسته‌هایت می‌گفتند؛ بگذری و به حرمت تمام چشم‌هایی که منتظر رسیدنت هستند، تلاش کنی.
مدال زیبای رسیدن تنها سهم توست. افتخار فتح این قله تنها باید نصیب دست‌های خسته تو شود. گرما و سرما، باد و باران، برف و تگرگ، کرونا و طوفان و گردباد هرچه باشد نمی‌تواند مانع تو که کفش‌های آهنینت را به پا کرده‌ای و راهی سفر شده‌ای باشد و این جاده میزبان قدم‌های توست.
حالا که عزم رفتن کرده‌ای چشمانت را ببند و تمام روزهای سخت را دوره کن. تمام روزهایی که سهم تو خندیدن بود ولی سهم چشمانت اشک شد، تمام شب‌هایی که آسوده به صبح نرسید، تمام شادی‌هایی که بدهکار قلب مهربانت هستی. حالا تو ماندی و گام‌هایی به استواری یک کوه و قلبی مملو از امید و عشقی پر رنگ‌تر از هر روز. مسافر سرزمین آرزوها، تو فقط برو و ببین که پشت سرت تمام آبی آسمان را ریختم، دلت آرام. یکی اینجا به تو قول داده، قول داده که تمام خستگی‌هایت را جبران کند؛ پس فراموس نکن که وعده او هرگز دروغ نیست. اینجا دست‌های معجزه‌گر معلمی چون حسین دژاکام غبار را از روح رهجویانی که در فراز و نشیب زندگی مانند تارهای فرسوده شده بودند، برمی‌گیرد تا نغمه زیبایشان را به گوش جانان برساند تا همگان به چشم یک انسان متعالی به آنان بنگرند.
اینجا سرزمین آرزوهاست، اینجا کنگره 60 است.
هفته همسفر پرشگون باد.
تصاویری از تقدیر مسافران از همسفران
عکس: همسفر عاطفه لژیون خانم شهره (لژیون پنجم)
تایپ: همسفر زهرا لژیون خانم اسرین (لژیون بیست و سوم)
ارسال: همسفر زهرا لژیون خانم سمیه(لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
1363