آبادانی زمین در دست ماست

جلسه دوازدهم از دور سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران نمایندگی تخت جمشید به استادی همسفر طاهره و نگهبانی همسفر راضیه و دبیری همسفر فرناز با دستور جلسه «هفته درختکاری» روز شنبه مورخ 99/12/02 راس ساعت ۱۵ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

تشکر می‌کنم از نگهبان جلسه که استادی و مسئولیت جلسه را به من واگذار نمودند تا خدمت کنم.

در کنگره هر دستور جلسه حکمت و مصلحتی در پشت آن نهفته است، هفته اول اسفندماه هرسال به نام هفته درختکاری نام گزاری می‌شود، که در حقیقت همان اجرای وادی دوازدهم است که می‌گوید در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. یعنی ما هیچ‌چیز را نمی‌توانیم خارج از زمان خودش داشته باشیم و فرآیند زمان را برای رسیدن یا داشتن هر چیز باید در نظر بگیریم.

برای مثال اگر بخواهیم یک‌دانه یا گیاه را در زمین بکاریم، مطمئناًبه مدت یک هفته یا یک ماه به ما محصول نمی‌دهد یا یک جنین در شکم مادر باید طی یک پروسه زمانی بالغ شود و اگر جنین زودتر هم به دنیا بیاید باز باید تا همان مدت تحت مراقبت‌های خاص و زیر دستگاه باشد.

پس فرآیند زمان در هر مسئله‌ای بسیار مهم است و باید مسیر تغییر، تبدیل و ترخیص طی شود. یک مسافر زمانی که وارد کنگره می‌شود مثل یک قندیل یخ‌زده در سرمای 60 درجه زیر صفر است، سفر خودش را آغاز می‌کند و باید زمان 10 الی 11 ماه را سپری شود تا سیستم‌های آسیب‌دیده‌، ترمیم و بازسازی شود، تغییرات صورت بگیرد، روشنایی و نور به کالبد یخ‌زده‌اش بتابد، جوانه‌های زندگی‌اش بیرون بیاید، نهالش به ثمر بنشیند و شهر وجودی‌اش از تاریکی‌ها خارج و تبدیل صورت بگیرد.

مسافر در سفر دوم باید به جبران خسارت بپردازد،. جبران خسارت از خود، خانواده و جامعه. در کنگره هر مسافر در سفر دوم باید به نام خود یک نهال بکارد، از نهالش نگه‌داری کند تا رشد کند و همراه با احیا شدن آن نهال، احیا شدن را در خودش هم ببیند. دیگران کاشتند ما خوردیم ما بکاریم تا دیگران بخورند.

آبادانی زمین در دست ماست، درختانی که می‌کاریم باید مراقبشان باشیم و شاهد رشدشان باشیم. یکی از موجودات باارزش زمین درخت است و جزو منابع طبیعی زمین است. هوا را پاکیزه نگه می‌دارد، چهره شهر را زیبا می‌کند، به طبیعت جان می‌بخشد، زنده است وزندگی را دوست دارد، از قدیمی‌ترین ساکنین زمین است، دارای حس است و حتی نوازش‌ها و نامهربانی‌های انسان‌ها را حس می‌کند. گرما، سرما، نور، تاریکی و حتی ضربه‌هایی که یک هیزم‌شکن هم به او وارد می‌کند را حس می‌کند. درخت ریه یک شهر محسوب می‌شود و متأسفانه بشر امروزی با دستان خود درختان را قطع می‌کند، به درختان آسیب می‌زند و به‌جای آن‌ها برج‌ها و آسمان‌خراش‌ها را می‌سازند و همین‌ها باعث آلودگی، بیماری و هوا می‌شود. کاشت درخت و مراقبت از آن‌یکی از لذت‌بخش‌ترین کارهایی است که می‌توانیم انجام دهیم.

من نیمه اول اسفندماه را خیلی دوست دارم، تولد پسرم در این ماه و روز درختکاری است و در آن روز یک درخت به نام پسرم توسط پدربزرگش به ثمر نشست و من حس خوبی به آن درخت داشتم و مثل فرزند خودم از آن مراقبت می‌کردم. رشد کردن و قد کشیدن درخت به من حس خوبی می‌دهد. روز رهایی مسافرم هم 15 اسفندماه است و احیا شدن و شکوفایی همسرم در این ماه هم به‌وضوح دیدم. امیدوارم تمام مسافران در کنگره هم احیا شوند، به سفر دوم برسند و به شکرانه رهایی بتوانند سالیانه درختانی بکارند، از آن مراقبت کنند و شاهد به ثمر نشستن آن‌ها باشند و سالیان سال پابرجا باشند.

تایپ: کمک راهنما همسفر فاطمه لژیون دوم

عکس: کمک راهنما خانم آمنه

ویراستاری و ارسال: همسفر محبوبه لژیون اول