برای بخشیدن نیاز به آگاهی داریم

هفتمین جلسه از دوره بیستم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه همسفران کنگره 60 نمایندگی صائب تبریزی با دستور جلسه «جشن گل‌ریزان» با استادی کمک راهنما همسفر رعنا، نگهبانی همسفر رباب و دبیری همسفر معصومه دوشنبه 19 آبان ماه 1399 ساعت 16:00 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

 خیلی خوشحالم که دوباره در جمع شما هستم و خدا را شکر می‌کنم که توفیق این را پیدا کردم که یک‌بار دیگر اینجا خدمتگزار باشم. دستور جلسه‌ی امروز، گل‌ریزان است. من می‌خواهم صحبتم را در مورد خرید زمین آکادمی که مهم‌ترین اتفاق سال گذشته و شاید در تاریخ کنگره باشد شروع کنم و واقعاً خدا را هزاران بار شکر می‌کنم که تفکرات مهم و بزرگ آقای مهندس روزبه‌روز به حقیقت متصل می‌شود. واقعیت پیدا می‌کند. این‌یک پیام خیلی بزرگی برای ما و همه اعضای کنگره‌ی 60 است که یک فکر، یک اندیشه، یک تفکر هرچقدر هم که بزرگ باشد، هرچقدر هم دور از دسترس باشد اگر ما در راستای امور محکم و استوار باشیم آن خواسته اگر معقول باشد و بخصوص اگر در صراط مستقیم و در جهت خواسته‌ی الهی باشد مطمئناً ما می‌توانیم به آن هدفمان برسیم. همیشه بناهایی آباد می‌شوند که سطح مشارکت‌های جمعی در آن‌ها بالا باشد و به‌خوبی پشتیبانی شود. خدا را شکر که در کنگره، همه‌ی اعضا به‌خوبی پشتیبانی می‌کنند و مخصوصاً در دو سال اخیر که دنورها و پهلوان‌ها که واقعاً می‌شود گفت سنگ تمام گذاشتند و همین‌الان هم به تعدادشان افزوده می‌شود. با خانم مونا که صحبت می‌کردم گفتند تعداد پهلوان‌های هم‌سفرها هم اضافه می‌شود و واقعاً اگر این پشتیبانی نبود نمی‌شد گفت که الآن کنگره در این وضعیت می‌توانست باشد.

این پیام درمان اعتیاد را کنگره می‌خواهد به گوش جهانیان برساند. جهانیانی که در مقوله اعتیاد یک ویرانه‌ای را ساختند. یک بنایی را ساختند که یک ویرانه است و به گفته خودشان، این بیماری درمان ندارد، مرموز و لاعلاج است. درصورتی‌که در کنگره این بنا کاملاً آباد شده و این بیماری درمان دارد و نشانه‌اش سندهای بی‌نقص است که هزاران درمان شده‌ی کنگره هستند. این دانش به هیچ صورتی منتقل نمی‌شود مگر اینکه یک دانشگاهی باشد که به‌صورت آکادمیک باشد که در آن علوم زیادی بشود جای داد مخصوصاً علوم درمان اعتیاد و علم شناخت که شامل مثلث شناخت می‌شود: شناخت هستی، شناخت انسان و شناخت خداوند که بتواند خیلی از دردها و رنج‌های انسان را کم کند و خیلی از بیماری‌های لاعلاج را که الآن قابل‌ درمان نیست و جهان پزشکی علاجی برای آن ندارند مخصوصاً بیماری‌های روانی که نتوانستند هیچ تعریفی برای روان و این بیماری‌ها ارائه بدهند که بتواند تدریس کند و آقای مهندس از اولش هم تفکرشان همین بوده. از روزی که آکادمی رفتند و اسم شعبه‌ی مرکزی را آکادمی گذاشتند و با این کار امواج را فرستادند. همان زمانی که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد کنگره یک‌زمانی به این مرحله برسد ولی این دانشگاه هزینه‌های زیادی دارد بخصوص قسمت تحقیقات که مربوط به انواع بیماری‌ها می‌شود واقعاً هزینه‌بر است و این هزینه‌بر دوش تک‌تک اعضای کنگره 60 است چون آقای مهندس اعتقاد دارند که کنگره باید روی پای خودش بایستد. ما باید یاد بگیریم برای چیزهایی که ماندگار و اثرگذار و ارزشمند در زندگی ما است یک کار عملی انجام دهیم. برای کسانی و سیستمی که به ما کمک می‌کنند. ما را دوست دارند و به ما ارزش می‌دهند، وقت و انرژی برای ما می‌گذارند. برای بهتر شدن حال ما و سلامتی جسم ما، روح و روان ما، سلامتی خانواده‌ی ما، جوان‌های ما را دوست دارند همان جوان‌هایی که شاید بیرون از کنگره اگر کسی آن‌ها را ببیند حتی حاضر نباشد قیافه آن‌ها را نگاه کند و انگ انگل جامعه هم به او میزند و با تحقیر هم به او نگاه می‌کند ولی کنگره این‌ها را به آغوش می‌کشد و دوست دارد.

من باید خدمت بکنم تا جایی که می‌توانم هم مادی هم معنوی. همان‌طور که به من خدمت شد همان‌طوری که زمانی که مسافرم از دنیا رفت و هیچ حس و انرژی در ادامه‌ی زندگی برای من وجود نداشت در من یک انگیزه‌ای احیا کرد که دوباره بتوانم به مسیر خودم و به زندگی خودم ادامه بدهم. به من آموزش داد که جهانی که مسافر من رفته خارج از این جهان نیست و داخل همین جهان است و من می‌توانم ازاینجا هم به او کمک کنم هر کاری که اینجا انجام می‌دهم. پولی که به نام او پرداخت می‌کنم یک انرژی را به جریان می‌اندازم. پول معادل انرژی هست و این‌یک جایی خرج می‌شد و اگر با حس خوبی این کار را کرده باشم اثر خودش را می‌گذارد و در ادامه چون اثراتش را دیدم پیام‌هایش را دریافت کردم کاملاً برایم ثابت شد و واقعاً توانستم زندگی‌ام را باحال بهتری ادامه بدهم پس من باید از این سیستم پشتیبانی بکنم.

در قرآن از عمل صالحات صحبت شده ولی تعریف‌ نشده که عمل صالح چیست. عمل صالح می‌تواند برآورده کردن نیازهرانسان یا هرجامعه‌ای باشد یعنی یک وقف عام است یعنی یک جامعه‌ای از جهالت رنج می‌برد عمل صالح این است که دانش را توسعه بدهیم. یکجایی از فساد اخلاقی رنج می‌برد عمل سالم این است که ما آنجا اصلاح اخلاق بکنیم. یک مجموعه‌ای نیاز مالی دارد عمل صالح این است که تدارکات اقتصادی ببینیم و به‌صورت پولی و مالی کمک کنیم. کنگره در حال حاضر با چنان علم قدرتمند و دانش قوی که دارد دانشگاه تأسیس می‌کند آن‌هم بین‌المللی؛ یعنی آن‌قدر به‌درستی و حقیقی بودن دانشش اطمینان دارد که می‌خواهد به گوش همه جهانیان برساند. اتفاق پرشگونی در دنیا میافتد کنگره در کنار دنیا و دنیا در کنارکنگره قرار می‌گیرد می‌خواهد هدفش را گسترش بدهد. در ضمن تفکر بسته‌ای هم ندارد. آقای مهندس روزی که روش درمان دی اس تی را کشف کردند یک‌ دری را باز کردند که به دنبالش درهای دیگری به روی کنگره باز شد کمک به خانواده‌ها، هم‌سفرها، درمان سیگار، داروی اپیوم تینکچر، شربت دی سپ ودرمان چاقی. الآن بستری را فراهم می‌کنند که تمام ارگان‌هایی که در مقوله اعتیاد فعالیت می‌کنند از دانش آن‌ها هم استفاده بشود. ممکن است کسانی که از خارج به این دانشگاه می‌آیند دانش کنگره در ذهن آن‌ها هم جرقه‌ای به وجود بیاورد که درهای جدیدتر و مهم‌تری را باز کنند تا راه برای توسعه رشد و رفاه و آسایش و سعادت انسان‌ها بیشتر شود.

برای بخشیدن هم مثل هر کار دیگری نیاز به آگاهی داریم. مسئله‌ی دیگر در بخشش، حس ما است که بسیار مسئله مهمی است. درون ما یک دستگاه شناسایی بخشش وجود دارد که بسیار بی‌خطا و خوب عمل می‌کند. وقتی چیزی را می‌بخشیم آن حس را دریافت می‌کنیم و حس درونی در من منعکس می‌شود. این‌زمانی است که کاملاً بخشش از دل بربیاید و قلبی باشد و انقلابی در درون من به وجود بیاید و احساس رضایت و خشنودی به من دست می‌دهد از اینکه توانستم کاری انجام دهم که در جهت خیر باشد و این‌یک حس آسمانی است و زمانی به وجود می‌آید که توقعی در آن نباشد و بخشش کاملاً خالصانه انجام شود. من توقعی ندارم ولی بخشش کار خودش را انجام می‌دهد.

بهتر است که ما اختیار پولمان را به دست خودمان بگیریم و مالک پول خودمان باشیم و درراه خداوند و خیرخواهی برای جامعه بشری خرج کنیم و نگذاریم که به‌اجبار در کارهای شر خرج شود. اگر امروز کاری را انجام می‌دهم باید بدانم که این بذر محصول نیکویی برای من خواهد داشت هم در این جهان و هم جهان‌های بعدی.

باوجود همه این حرف‌ها، استاد امین و آقای مهندس وخانوادشان این را می‌گویند که بخشش باید با تعادل باشد نه آن‌قدر کم باشد که نتوانیم حسش کنیم، نه آن‌قدر زیاد باشد که زندگی ما را از تعادل خارج کند. در حدی ببخشیم که بدانیم این بالاترین حد توان ماست. هرکس با توجه به وضعیت مالی خودش به این موضوع، خیلی خوب آگاه است. این می‌شود یک بخشش درست و کسی که بالاترین حد توان خودش را می‌پردازد درواقع کاری در حد کسی انجام می‌دهد که عنوان دنور یا پهلوانی را می‌گیرد.

 انشا الله که بتوانیم همگی از این موقعیت به نفع خودمان استفاده کنیم و گل‌ریزان پرباری در این شعبه و همه شعبات داشته باشیم. 

تهیه‌کننده گزارش: همسفر المیرا