مرزبانان ستون شعبه هستند

خیلی خوشحالم که مجدداً در خدمت شما دوستان هستم، چند مدت بود که قسمت نمی‌شد در این جایگاه بنشینم اما در این چند هفته اخیر به مناسب تولد و جشن چندمین بار هست که در خدمت شما هستم، به‌هرحال من خیلی خوشحالم و امیدوارم برای شما خسته‌کننده نباشد.

معماری کنگره واقعاً خیلی ساختار شگفت‌انگیزی است، مجموعه‌ای از انسان‌های مصرف‌کننده و به‌هم‌ریخته ای که به درمان رسیده‌اند و حالا در جایگاهای مختلف این ساختار را به پیش می‌برند، انسان‌هایی که هم روح و روان و جسم خودشان به‌هم‌ریخته بود و هم در اطرافیان و اطرافشان تخریب ایجاد می‌کردند، کسانی که قبل از آمدن به کنگره و در اواخر دوران مصرفشان شاید حتی توان راه رفتن و ارتباط برقرار کردن با اطرافیان را دیگر نداشتند؛ حالا این افراد بعد از اینکه مسیر درمانشان را سپری کردند در ساختار کنگره قرار می‌گیرند و خدمت می‌کنند. ساختاری که واقعاً مانند ساختارهای طبیعی است، به این معنی که همان‌طور که جناب مهندس می‌گویند کنگره مثل دانه‌ای است که در زمین کاشته شده و رشد کرده و به همین خاطر همان‌طور که شنیده‌اید جناب مهندس می‌گویند من بنیان گزار نیستم بلکه بنیان کنگره هستم. کنگره مثل ساختارهای طبیعی و مثل درختی که کاشته شده و رشد کرده، این‌گونه ساخته‌شده و رشد کرده است. خیلی از قسمتهای معماریِ این ساختمانِ شکفت انگیز الهی در بدو شروعش به این شکل نبوده است، مانند دانه‌ای است که وقتی سر از خاک بیرون می‌آورد به یک شکل است، وقتی ساقه می‌دهد به یک شکل است و وقتی تنه و شاخه و برگ درمی‌آورد به شکلی دیگر؛ کنگره هم به همین شکل بوده است؛ لژیون، سیستم راهنمایی، سیستم مرزبانی و ایجنتی و دیگر قسمتها و جایگاهها آرام‌آرام به ‌تبع رشد کنگره متولدشده‌اند و این پایان نیست و این تکامل‌ها همچنان ادامه‌دار هستند.

بخش مهم دستور جلسه این هفته به این خاطر است که من یادم بیاید کجا هستم و با قسمتهای مختلف این ساختار و با وظایف و جایگاه افراد بیشتر آشنا بشوم، مخصوصاً برای تازه‌واردها که آشنایی چندانی ندارند و بخش دیگر این دستور جلسه سپاسگزاری است، یکی از بزرگ‌ترهای کنگره آقای خدامی همیشه می‌فرمایند که بزرگترین نشانه حال خوب سپاسگزاری است. یک بیتی از حافظ هست که می‌گوید: 

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای      فرشته‌ات به دودست دعا نگه‌دارت

یعنی طوری زندگی کن که اگر بلایی خواست سرت بیاید یک نیرویی تو را حفظ کند. شاید یکی از مهم‌ترین کمندهایی که حفاظت می کند از من ، از ما، در مقابل بلاهایی که قرار است سرمان بیاید؛ چه بلاهای بیرونی و طبیعی و چه بلاهای درونی و افکار و حسهای منفی، یکی از مهمترین کمندها و شاید بشود گفت مهمترین کمندی که من را حفظ می کند سپاسگزاری است. یکی از حس‌های منفی در انسان‌های مصرف‌کننده دائماً غر زدن است، دائماً گلایه کردن است، ندیدن است، حس نکردن و از همه چیز شکایت داشتن است، متوجه پیرامون نبودن است، متوجه خدمت و سرویسی که دیگران و طبیعت به انسان ارائه می‌دهند نبودن است، اینکه اطرافیان مانند پدر، مادر، همسر، خانواده، معلم و ... دارند به انسان خدمت می‌کنند و کمک می‌رسانند اما فرد مصرف‌کننده‌ای که در تاریکی است و متوجه این‌ها نیست. یکی از شرطها و درس‌ها برای این‌که درمان اتفاق بیفتد و فرد دیگر مصرف‌کننده نباشد موضوع سپاسگزاری است. 

مصرف‌کننده نبودن حقیقتاً فقط قطع مواد مخدر نیست، ممکن است مصرف مواد مخدر قطع شود اما هنوز من مصرف‌کننده باشم، به این معنی که تولیدی برای اطرافم نداشته باشم، بازپرداختی برای خدمت و کمک اطرافیانم، خانواده‌ام، جامعه‌ام و طبیعت و هستی نداشته باشم. یکی از درس‌های خیلی مهمی که باید یاد گرفت و باید اجرایی شود سپاسگزاری است که در قسمت‌های مختلف کنگره، در آموزش‌ها و در مناسب‌ها مرتباً این دیدن و حس کردن، آموزش داده می‌شود، گاهی اوقات با ترغیب و تشویق و جشن، گاهی به ظاهر زور و اجبار، گاهی اوقات با مراسمهای تولد و سپاسگزاری در جشن تولدها و... همه این‌ها درس‌های یادگیری و اجرای سپاسگزاری هستند.

در مورد جایگاه مرزبانی و ایجنت من زیاد صحبت نمی‌کنم، خب حتماً در این هفته به سایت کنگره بارها مراجعه کرده‌اید و آنجا راجع به این موضوع مفصل صحبت شده است. مرزبان‌ها نیروی اجرایی شعبه هستند و بارِ تمام حرکت کنگره بر دوش مرزبان‌هاست. امروز خودم داشتم به این فکر می‌کردم که من در جایگاه ایجنتی و راهنمایی مرزبان‌ها، گاهی بنا به شرایط غرو لندی به مرزبانها می کنم، امّا واقعاً وقتی به‌عنوان یک عضو نمایندگی و کنگره به این عزیزانِ مرزبان نگاه می‌کنم می‌بینم که چه زحمت زیادی می‌کشند و چه خدمت بزرگی می‌کنند. برای مثال فقط همین چند ماهی که درگیر کرونا هستیم و کشور در بحران و قرنطینه هست را بخواهیم ببینیم واقعاً مرزبان‌ها چه می‌کردند؟! مگر خانواده نداشتند؟ مگر نگران از بیرون رفتن نبودند؟ مگر پدر مادر پیری، پدربزرگ و مادربزرگی، همسر و فرزندی نداشتند که نگران سلامتی‌شان باشند؟! پس چطور و چرا حرکت و خدمت می‌کنند؟ در سرما و گرما می‌آیند شعبه را باز می‌کنند و چراغ را روشن نگه می‌دارند، هر شعبه حداقل صد مصرف‌کننده دارد و هر شعبه فعالیت‌های مختلفی دارد و بار زحمت و اداره تمام این‌ها بر دوش مرزبان‌های عزیز است و من از صمیم قلب خدا قوّت می‌گویم به مرزبانان شعبه خودمان و همچنین تمام مرزبانان سراسر شعب کنگره و قطعاً با زحمتی که این عزیزان می‌کشند سپاسگزاری با زبان کافی نیست.

کمندهای نامرئی‌ای که در کنگره ما را در کنار هم قرار می‌دهد و ما را حفظ می‌کند و کمک می‌کند تا موفق حرکت کنیم محبت است، انشاء الله که جریان محبت بین اعضای کنگره روزافزون خروشان و جوشان باشد، کما اینکه همین‌طور هم هست.

این اولین بار است که در نمایندگی پرستار من این مراسم را اجرا می‌کنم و دقیق نمی‌دانم چکاری باید کرد، اما در زمان قرائت پیامِ سفر دوم، مرزبان‌ها یک‌به‌یک تشریف می‌آورند بالا و صحبت می‌کنند و خودشان را معرفی می‌کنند و از وظایف و خدمت‌هایی که انجام می‌دهند برایمان می‌گویند و آن موقع مراسم تقدیر و تشکر را انجام می‌دهیم؛ الآن به‌رسم کنگره از مرزبانان می‌خواهم در سالن بایستند و همه تشویقشان بکنند.

و در آخر بازهم به تمام این عزیزان خدا قوت می‌گویم و انشاء الله که در مسیر آموزش و خدمت مستدام باشند.

از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید خیلی تشکر می‌کنم.