عدالت ، آیا همه افراد در کنگره 60 با هم برابرند ؟
درمان ، فوق ترک و رسیدن به تعادل ، فوق درمان است . این جمله از نگهبان کنگره 60 ، مسیر و هدف از درمان اعتیاد را برای ما روشن می کند .
کنگره 60 معتقد است قطع مصرف مواد مخدر در حالی که سیستم ایکس یا تولید کننده مواد مخدر طبیعی بدن راه اندازی نشده است ، روان و جهانبینی نیز در وضعیت به هم ریختگی و عدم تعادل به سر می برند ، وضعیتی است که به ما به آن " ترک " می گوییم . جالب است که بدانیم که در بعضی شرایط ، این حالت به مراتب بدتر از زمان مصرف مواد مخدر و اعتیاد است . گاهاً افرادی دیده می شوند که در زمان اعتیاد و با وجود وابستگی به مصرف مواد مخدر مثل تریاک یا شیره ، قادر به اداره امور زندگی خود هستند و در جامعه از عهده امورات زندگی و خانواده بر می آیند . اما همین افراد پس از قطع مصرف مواد و یا همان ترک ، در چنان شرایط نابسامانی قرار می گیرند که دیگر قادر به اداره امور زندگی خود نیستند . در کتاب عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر ، نویسنده نقل می کند که بیشتر چیزهایی که من از دست دادم در زمان ترک بود نه در زمان مصرف . این واقعیتی است که امیداواریم روزی متخصصین حوزه اعتیاد به آن توجه نمایند .
افرادی که بدون علم و آگاهی اقدام به قطع مصرف مواد می نمایند و در وضعیتی قرار می گیرند که صد رحمت به زمان اعتیاد . زمانی که بدن مخدر طبیعی تولید نمی کند ، زمانی که روان یا خلق و خوی ما به خاطر نبود همان مخدر های طبیعی کاملا از تعادل خارج شده است و زمانی که جهانبینی یا نگرش فرد هنوز در حالت های معتادگونه و افیونی به سر می برد ، حالتی است که هم اعتیاد وجود دارد و هم خماری . ترکیب اعتیاد و خماری یعنی ترک ، یعنی فرد در حالی که مواد مصرف نمی کند اما هنوز معتاد است و به شدت خمار . در حالی که در زمان مصرف مواد حداقل دیگر خمار نیست .
کنگره 60 به طور کامل مقوله ترک مصرف مواد مخدر را بدون داروی جایگزین مناسب و بدون پروتکل درمانی و آموزش مناسب مردود می داند .
درمان فوق ترک است ؛
کنگره 60 معتقد است که درمان در نقطه ای قرار داردکه اضلاع مثلث درمان اعتیاد یعنی جسم ، روان و جهانبینی به تعادل رسیده باشند
به واقع ، حرکت ما در رسیدن به تعادل که مفهومی از عدالت می باشد ، از معرفت شروع می شود و از معرفت و کسب دانش و آگاهی به عمل سالم می رسیم و از نتیجه عمل سالم ، عدالت پدیدار می گردد.
موضوع عدالت ، موضوعی نیست که بتوان به راحتی در مورد آن مطلب نوشت یا سخن گفت . اگر به آرم کنگره 60 دقت کرده باشیم ، در قسمت بالای آرم ، واژه عدالت قرار دارد ، در ضلع سمت راست ، معرفت و در ضلع سمت چپ ، عمل سالم قرار گرفته است.
در موضوع اعتیاد و درمان قطعی آن ، رسیدن به تعادل یکی از موضوعات بسیار مهم است و یکی از نتایج آموزش های جهان بینی می باشد . انسانی که بتواند در درون خویش و بین نیروهای درونی خود ، عدالت را برقرار کند ، قدر مسلم در زندگی بیرونی نیز می تواند انسانی عادل و متعادل باشد.
یکی از تخریبهای مهم اعتیاد و مصرف مواد مخدر در شهر وجودی انسان ، بر هم زدن نظم و تعادل نیروهای درونی است .
در واقع ، بخش اعظم نیروهای درونی صرف مصرف مواد مخدر و حالات ناشی از آن ( نشئگی و خماری ) می شود و در سایر بخش ها کمبود انرژی و نیرو به وضوح قابل تشخیص است .
در فرایند درمان اعتیاد و به تعادل رسیدن جسم ، روان و جهان بینی ، تعادل درونی تا حد زیادی برقرار می گردد و از سوی دیگر ، معرفت و کسب آگاهی و دانش درست زندگی کردن ، ما را به عمل سالم نزدیک می کند و در نتیجه به عدالت و تعادل نیز قدری نزدیک می شویم .
وقتی از عدالت صحبت می شود نا خودآگاه ذهن انسان متوجه شخصیتی می شود که سنبل عدالت و محبت است و او کسی جز علی ابن ابیطالب ( ع ) نیست .
او کسی است که با عشق ، عقل و ایمان ، توانست عدالت را در درون خویش تا حد اعلای خود به وجود آورد و در نهایت ، در رفتار خود ، تا جایی در عدالت پیش رود که به عنوان سمبل عدالت شناخته می شود .
او الگوی عدالت است ، تعریف عدالت است ، البته او کجا و ما کجا ، حتی درک عدالت او نیز سطح بسیار بالایی از علم ، اگاهی و معرفت را می طلبد که از ید قدرت فهم و درک ما خارج است .
اولین برداشتی که از عدالت در ذهن انسان خود را به نمایش می گذارد ، برابری و یکسان بودن است . اما باید گفت که مفهوم عدالت در همه جا به مفهوم برابری و یکسان بودن و عدل بالسویه نیست . شاید درجایی یا جاهایی مفهوم عدالت برابری باشد ، اما در بسیاری جاها نیز این گونه نیست .
به طور کلی ، هر انسانی با توجه به سطح دانایی خود و عملکرد خود ، جایگاهی را برای خودش مهیا می کند . هر انسانی و به طور کلی هر موجودی جایگاهی دارد که دقیقا نتیجه عملکرد اوست .
هر جایگاهی دارای شرایط خاص خود است ، جایگاه خوب ، جایگاه بد ، بالا ، پایین ، زشت ، زیبا ،موثر ، غیر موثر ، سفر اولی ، سفر دومی ، مصرف کننده ، کمک راهنما ، کارتن خواب ، تزریقی ، استاد دانشگاه ، پزشک ... اگر دقت کنیم می بینیم هر انسانی در یک جایگاه قرار دارد و نقش اجتماعی و پایگاه اجتماعی خاص خود را دارد و این جایگاه و این نقش را خودش برای خودش به وجود آورده است . برخورد دیگر انسان ها نیز با هر کدام از این جایگاه ها متفاوت است .
برای مثال : برخورد ما با یک مصرف کننده که در روز چندین بار مواد تزریق می کند ، با یک استاد دانشگاه متفاوت است . آیا می توان گفت که بر اساس عدالت ، با این دو جایگاه و این دو شخصیت یک جور برخورد شود ؟ اگر این طور باشد عین بی عدالتی است .
در کنگره 60 نیز بر همین اساس ، همه با هم برابر نیستند ، تازه وارد یک جایگاه دارد ، سفر اول یک جایگاه دارد ، کمک راهنما ، راهنما ، مرزبان و دیده بان و نگهبان کنگره نیز هر کدام جایگاه های خاص خود را دارند ، البته از بعضی جهات این جایگاه ها ممکن است یکسان باشند مثل اینکه همه ما در هنگام جلسه روی یک صندلی معمولی می نشینیم و از این بابت با یکدیگر فرقی نداریم و یا اینکه همه ما مسافر هستیم و زمانی که وارد کنگره 60 می شویم تمام عناوین و القابمان را بیرون از درب کنگره می گذاریم و به عنوان یک مسافر وارد می شویم ، اما در بسیاری موارد نیز جایگاه ها با هم برابر نیستند .
در یک لژیون ، آیا سفر اولی که بسیار خوب سفر می کند و حرف راهنمایش را گوش می کند ، با سفر اولی که حرف راهنمایش را گوش نمی کند و بسیار نا منظم است ، آیا با هم برابرند ؟
آیا راهنما باید یک جور با آنها رفتار کند ؟
آیا آنهایی که خدمت می کنند با کسانی که خدمت نمی کنند برابرند؟
آیا کسانی که روی زمین فساد می کنند با کسانی که به دیگر انسان ها خدمت می کنند ، برابرند ؟
آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند برابرند ؟
آیا کسانی که عبد صالح هستند ، به دنبال صلح و محبت هستند ، با کسانی که به دنبال دعوا و حاشیه و دو به هم زنی و غیبت هستند ، برابرند ؟
آیا کسی که راهنما شده و لژیون دارد ، با کسی که چندین سال است که به کنگره می آید و هنوز حتی به رهایی هم نرسیده است ، برابرند ؟
آیا کسی که مرزبان کنگره است با شخصی که کوچکترین خدمتی به کنگره 60 نمی کند با هم برابرند ؟
خیر این ها باهم برابر نیستند . هر کدام جایگاه خاص خودشان را دارند و برخوردها با این جایگاه ها بسیار متفاوت است.
اگر بگوییم که این بی عدالتی است ، باید بگوییم که خیر ، این ها عین عدالت است ، اگر با همه این جایگاه ها یک جور برخورد شود ، عین بی عدالتی است .
پس در کنگره 60 همه افراد با هم برابر نیستند . اگر می بینیم که برخوردها یکسان نیست ناراحت نشویم ، البته درک این موضوع و هضم این موضوع کمی سخت است ، شاید هم خیلی سخت باشد ، اما باید یاد بگیریم و بپذیریم که برخوردهایی که با ما می شود ، عین عدالت است و این نتیجه جایگاهی است که خودمان برای خودمان فراهم کرده ایم .
یک مصرف کننده مواد مخدر اگر مصرف نکند خمار می شود ، زجر می کشد ، خانواده او را بیرون می کند ، در جامعه جایی ندارد ، جایگاه او زیر پل ها و در بیغوله هاست . این عدالت است ، اما اگر حرکت کند و تلاش کند و اعتیاد خود را درمان کند ، یعنی جایگاه خود را تغییر دهد ، کل برخوردها با او عوض می شود ، همه او را دوست دارند و او را تحویل می گیرند و به او احترام می گذارند ، و دیگر جایش زیر پل ها نیست . پس اگر بخواهیم می توانیم جایگاهمان را تغییر دهیم و به جایی برسیم که می خواهیمَ .
معمولاً جایگاه های بد و نامطلوب ، جایگاه هایی هستند که در مسیر خارج از صراط مستقیم به آن ها می رسیم ، اما در صراط مستقیم ، همه جایگاه ها مطلوب هستند ، در صراط مستقیم همه چیز وجود دارد ، احترام ، محبت ، دوست داشتن ، امکانات مادی و معنوی و همه چیزهایی که انسان آروزی داشتن آنها را دارد و در یک کلمه ، هر آنچه که هست ، بارش فقط رحمت است .
با احترام ؛مسافر علی خدامی
- تعداد بازدید از این مطلب :
9592