خوشحالم از این وصل

ما در کنگره یاد گرفتیم که اگر از عمل و خدمت خودتان راضی باشید و حستان نسبت به آن خدمت، حس خوبی باشد بقیه هم همان حس را نسبت به خدمت شما خواهند داشت. اگر بخواهید برای چهارده ماه خدمت سر تا سر آموزش مرزبانی و چهارسال خدمت ارزشمند کمک راهنمایی به خودتان نمره بدهید، چه نمره ای می دهید؟ و این که از عملکرد خودتان چقدر راضی و خشنود هستید؟
نمره دادن به خودم خیلی سخت است، چون اگر من بخواهم نمره بدهم، به میزان تلاشم نمره می‌دهم. من از آقای مهندس یاد گرفتم قبل از این که مورد حسابرسی واقع شوم، به پرونده‌های خود حسابرسی کنم و می‌توانم بگویم که هر جایگاهی که تجربه کردم، برحسب آن مدتی بود که آموزش دیدم و سطح دانایی که آن زمان داشتم. دوره مرزبانی خیلی سخت بود و اتفاق دیگر آن که ظرفیت کنگره پر شده بود و ورود تازه واردین را ممنوع کرده بودیم و این سخت‌ترین زمانی بود که من سپری کردم. خانواده‌هایی که می‌آمدند و مادرانی که گریه می‌کردند و ما می‌گفتیم که جذب نداریم و گفتن این جمله برای من سخت بود که هنوز گریه ام می گیرد و تک‌تک آن قیافه‌ها برایم واضح است و می‌گویم که الهی آن‌ها هم آمده و درمان شده باشند. من در آموزش مرزبانی با توجه به آموزش‌هایی که دیده بودم به خودم نمره خوبی می‌دهم و نمره را اعلام نمی‌کنم، به خاطر این‌که به همان میزان اطلاعات و آموزش‌هایی که گرفته بودم، تلاش می‌کردم که جایگاه خودم را تغییر بدهم و حال خودم را بهتر کنم و آموزش‌های بیشتری را از آقای حکیمی بگیرم. دوران سختی بود و من نقص‌ها و اشتباهاتی هم داشتم و مواردی بود که بعداً یاد گرفتم و توانستم اجرا کنم و مرزبانی یعنی همین‌که تو خیلی چیزهایی که در مورد خودت نمی‌دانی را با ارتباط با تعداد زیادی همسفر، می‌توانی در مورد خودت اجرا کنی و یاد بگیری.من از عملکرد خود در کمک راهنمایی هم راضی هستم، چون می‌دانم خیلی تلاش کردم که کمک راهنمای خوبی باشم و این که در بیرون چه اتفاقی افتاده و آیا من توانستم به آدم‌ها کمک کنم را باید آقای مهندس با خروجی‌ها و حال و هوای هر لژیون، در موردش قضاوت کند. من در کمک راهنمایی خیلی آموزش دیدم و خیلی چیزها یاد گرفتم و خیلی از مسائلی که در درونم وجود داشت و اطلاعی نداشتم را توانستم پیدا کنم و چون به خودم خیلی کمک کرد، انشا الله به دیگران هم کمک کرده باشد، چون در مسیر کمک راهنمایی‌ام، توانستم حالم را خوب کنم و حال رهجویانم که پیش من امانت بودند را نیز توانسته باشم با تلاش و کمک خودشان و با حرکت درستشان خوب کنم. من عاشق کمک راهنمایی بودم و الآن که موقع تجلیل و تحویل هست، مسلماً خیلی کار سختی است. انگار که تکه‌ای از وجودم رادارم تحویل می‌دهم ولی در پایان این مسیر به خاطر آموزش‌ها و حال خودم، فکر می‌کنم نمره خوبی از این مسیر دریافت کرده باشم و این که مرزبانی و اسیستانت محترم چقدر از من راضی هستند، آن را نمی دانم. تلاش کرده بودم گوش به فرمان و فرمانبردار برای آقای مهندس باشم و تمام تلاشم این بود که قوانین و حرمت های کنگره را که خیلی به آن پایبند بودم درست انجام دهم. امیدوارم کسانی که نزد من به امانت بودند، حالشان خوب باشد و توانسته باشند مسیر واقعی زندگی‌شان را پیدا کنند.

در طول سالهای خدمتی خودتان، بفرمایید کدام یک از آموزشهای کنگره را بیشتر به عنوان الگو برای خودتان قراردادید که در انجام عمل سالم بیشترین کمک را به شما داشته است؟
صرفاً نمی‌توانم بگویم کدام‌یک از آموزش‌های کنگره. به خاطر این‌که برای رسیدن به حال خوش، نیاز به فاکتورهای زیادی داریم و مهم ترین شان مثلث دانایی است. وادی اول سرآغاز همه‌چیز برای من است. اول باید درست فکر کردن را یاد بگیرم و در مسیر زندگی‌ام به چه چیزهایی باید فکر کنم و در این فکر کردن، حرکت من استارت زده شود. در فکر کردن فهمیدم که چقدر حال من بد است و می‌توانم بگویم که همه آموزش‌های کنگره مثل حلقه زنجیر به هم متصل هستند و نمی‌توانم اسم ببرم و بگویم این آموزش باعث شد که مسیر خودم را پیدا کنم. درخت وقتی می‌خواهد میوه دهد، مسلماً همه میوه‌هایش باید شیرین باشد و برای رسیدن به این جایگاه و حال خوب باید روی تمام ضد ارزشها کارکرد و همه را باهم مدیریت کرد و جلو برد. مثلث جهالت و کار کردن متقابل روی مثلث دانایی برای فرد به‌عنوان بزرگترین آموزش به حساب می‌آید. در مثلث جهالت آقای امین، فهمیدم چرا من آدم جاهلی هستم؟ به دلیل پارامترهایی که درونم وجود داشت. ضلع منیت برای من زیاد و پررنگ بود و فکر می‌کردم همه‌چیز را بلدم. وقتی به کنگره آمدم، گفتند دوست عزیز شما هیچ‌چیز نمی‌دانید و این خیلی روی من تأثیر گذاشت. من فردی بودم که در زندگی‌ام خیلی ترس داشتم و قبل از ورودم به کنگره ترسهای زیادی را تجربه کرده بودم. ضلع ناامیدی را هم که اکثر افراد در زندگی درگیرش بودند و خیلی از افراد هنوز هم درگیرش هستند. این ها باعث شد من خودم را احیا کنم و بیشترین جمله‌ای که در کنگره روی من خیلی تأثیر می‌گذاشت و با خودم تکرارش می‌کردم: (صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است) و این برای من همیشه تکان‌دهنده بود و هست و موارد زیادی که در مقطعی از زندگی راه را به من نشان می‌داد. سی دی های آقای مهندس و هر کدام از جملاتشان دری را برای من باز می کرد و حرکتم را ادامه دارتر می‌کرد و کلاً این را می‌گویم که آموزش‌های کنگره این‌قدر ناب و خاص است که نمی‌توانم روی قسمتی از آن دست بگذارم. من به همه آموزش‌ها نیاز دارم و همه این ها باید در زندگی من وجود داشته باشد تا منِ نگین بتوانم درست حرکت و درست زندگی کنم.

نظر شما در مورد این جمله که آقای امین فرمودند: کسانی که کنگره را یک صفحه سفید می‌بینند، بسیار در اشتباه به سر می‌برند، چیست؟ و در ادامه نقش اضداد را در کنگره 60 و در جایگاه‌های خدمت بیان کنید؟
گاهی مرزبان در دوره مرزبانی با مسائلی مواجه می‌شود که فکر نمی‌کند در کنگره اتفاق بیفتد؛ خصوصاً برای کسی که تازه وارد سفر دوم شده باشد و کنگره برایش عین صفحه سفید است. در دوره مرزبانی از آقای امین پرسیدم من فکر نمی کردم چنین موضوعاتی پیش بیاید. آقای امین جواب دادند: این چیزها لازمه حیات تو هست و دیدن این‌ها خیلی هم چیز خوبی هست و کنگره در اصل جایی برای احیای انسان‌های ازدست‌رفته است و انسان‌هایی که در تاریکی‌ها فرو رفته‌اند. انسان در تاریکی باید حالش چه طوری باشد؟ و چگونه بگوییم باید همه در کنگره حالشان خوب باشد؟ و عین صفحه سفید همه پاک باشند؟ اصلاً این‌گونه نیست و ما اینجا در کنگره هستیم که در کنار هم بتوانیم خودِ واقعی‌مان را پیدا کنیم و آن خود واقعی را اصلاح کنیم و اگر این فضا به منِ نگین داده نشده بود و من مجبور بودم به خاطر شرایطی که هست خیلی محتاط و خوب خودم را نشان بدهم، مثل بیرون که یک وقت‌هایی آدم‌ها خود را خیلی خوب نشان می‌دهند و بعد در خلوتشان یک‌مرتبه آدم‌هایی دیگر می‌شوند، خوب این در کنگره اتفاق نیفتاد و به ما اجازه داده شد که خودمان باشیم. کنگره گفت، مهم نیست که چقدر باسواد هستی و تحصیلاتت چقدر است، تو حالت بد هست و میتونه حالت حتی از فردی که سواد هم ندارد، خیلی بدتر باشد و وقتی این تصویر را از منِ نگین برای خودم به نمایش گذاشت حالا مگر می‌توانم بگویم که بقیه آدم‌ها نباید این‌گونه باشند و باید همه حالشان خوب باشد، وقتی خودم این‌همه گره داشتم و حالم بد بود و میزان فرورفتگی‌ام در تاریکی‌ها آن‌قدر زیاد بود، و من آمده بودم که کنگره من را اصلاح کند و مسیر زندگی‌ام عوض شود. پس آدم‌هایی که در کنگره می‌آیند، این اتفاق بایستی برایشان بیفتد همه می‌آیند، آدم‌هایی که مسیر زندگی‌شان را گم کردند و قرار است آن را پیدا کنند و این زمان‌بر است و تلاش زیادی نیاز دارد و یکی نمی‌تواند بیاید بگوید که تو که کمک راهنمایی، دیگر نباید فلان کار را می‌کردی، بله قبول دارم ولیکن من انسانم و انسان تا زمانی که زنده است مدام  باید تلاش کند برای این که در مسیر درست حرکت کند. پس دیدن کارهایی که به نظر من نباید باشد و یا چرا این اتفاقات دارد می‌افتد به نظر من کاملاً طبیعی است و ما معلمان زیادی در زندگیمان داریم. معلمان ما فقط انسان‌های خوب نیستند که با عملکرد خوبشان به ما آموزش دهند، معلمان ما  یک وقت‌هایی انسان‌هایی هستند که با عملکرد اشتباهشان به ما آموزش می‌دهند که ما آن اشتباه را انجام ندهیم و ما باید قدردان تمام معلمانمان باشیم. آقای مهندس در وادی چهارده در پیامشان آورده اند که " اضداد تکانه ایی برای بیداری انسانها هستند" و واقعاً هم همین‌طور است. جهان هستی بر پایه اضداد است. تا تاریکی را تجربه نکنی، شناخت و درکی از نور نداری، تا حال بد را تجربه نکنی، شناختی از حال خوب نداری و تا طوفان را تجربه نکنی، معنی آرامش را متوجه نمی‌شوی، تا بالا و پایین‌های زندگی و سختی‌ها را تجربه نکنی، معنی آسایش زندگی را متوجه نمی‌شوی و زندگی تو می‌شود یک زندگی یکنواخت روتین خسته‌کننده. انسان آمده است تا آموزش بگیرد و این آموزشها را چطور می‌تواند بگیرد؟ با بالا و پایین‌های زندگی، با مشکلات زندگی، با اضداد زندگی  وفکر می‌کنم یکی از نیروهای کاملاً مکملی که وجود دارد، همین اضداد هست. آقا می‌فرمایند؛ ما از بالا که به آنها نگاه کنیم مکمل هستند. از پایبن واز دیدِ من نگین، این ها مشکلات‌اند،  مزاحمند، بدبختی اند و یا هر چیز دیگر. بنابراین وقتی اتفاقاتی که در کنگره میتواند بیفتد،  همین است و این‌ها هم آموزش‌دهنده‌اند و آن قسمت از کنگره هم بار آموزشی بسیار بالایی دارد. خدمت شما عرض کردم که من همیشه به خودم می‌گویم، صفت گذشته در انسان صادق نیست. به خاطر آن‌که به خودم میگویم که  اگر کمک راهنما شدی، می‌تواند سکوی پرتاب تو یا سقوط تو بشود و اگر حواست را جمع نکنی، می‌تواند آن اعتباری که تو به دست آوردی را از دست بدهی، به خاطر آن‌که انسان موجود جاری است و به همه این‌ها نیاز دارد.  من خیلی این را شنیدم که در کنگره نباید این اتفاق می‌افتاد، در کنگره  همه باید حالشان خوب باشد! نه اصلاً این گونه نیست  و ما در کنگره کنار هم قرار گرفتیم که از هم دیگر آموزش بگیریم، یکی با  مسیر و حرکت درست به من آموزش می‌دهد و یکی هم  با حرکت اشتباهش به من آموزش می‌دهد که من آن حرکت را انجام ندهم و عواقب آن حرکت را ببینم و آن کار را انجام ندهم.

به‌عنوان یک همسفر اگر با تجربه کنونی خود به روزهای نخست ورود به کنگره بازگردید از چه اعمالی پرهیز می‌کنید و به چه‌کارهایی بیشتر می‌پردازید؟
من وقتی به کنگره آمدم، چون‌ مسافرم خیلی حالش بد بود، تا چندین ماه درگیر او بودم و همه‌اش فکر می‌کردم که دارم به او کمک می‌کنم و من باید مراقبش باشم.... تا یک روز مسافرم به من گفت؛ تو اصلاً نمی‌گذاری من سفر کنم و این جمله آن‌قدر برای من شوک‌آور بود که مانده بودم که یعنی چه که من این‌همه دارم به تو کمک می‌کنم و تو من را مانع سفر خودت می‌بینی و این خیلی برای من تکان‌دهنده بود که من آن‌همه دارم به او فکر می‌کنم. بعد چیزی که الآن یاد گرفتم و اگر برگردم به عقب و اصلاحش می‌کنم، این بود  که یک وقت‌هایی هست که ما کارهایی را انجام می‌دهیم و فکر می‌کنیم  که آن کار درست است ولی خروجیش متفاوت می‌شود و اشتباه از آب درمی‌آید وتو از کجا می‌فهمی که کار اشتباهی کرده ای؛ از آن خروجی هست، مثلاً به یک نفر خیلی داری محبت می‌کنی و می‌بینی که آن آدم رفتاری را نشان می‌دهد که خروجش می‌گوید که تو اصلاً به این آدم محبت نکرده‌ای و  می‌فهمی که حتی مدل محبت کردنت اشتباه بوده است. من اگر به گذشته‌ام برگردم و کاری را بخواهم تغییر دهم از این چسبیدن و این که بچسبی به مسافر و فکر کنی که داری کار درستی انجام می‌دهی، از آن پرهیز می‌کنم و از قضاوت کردن هم پرهیز می‌کنم. من اگر این آموزش‌ها را آن موقع داشتم حتی شروع سفر برادرم هم خیلی راحت‌تر می‌توانست اتفاق بیفتد و سختی‌هایی که او اول کار کشید، اگر می‌دانستم و مثل الانم فکر می‌کردم، قطعاً سفرش خیلی راحت‌تر شروع می‌شد هرچند که آن سختی‌ها هم برای او و هم برای من لازم بوده است و چه‌کاری را انجام می‌دادم؟ هیچ.... واقعیتا تنها کاری که انجام می‌دادم، شناخت خودم بود، یعنی از همان بِ بسم اله می دانستم که نگین برای خودش آمده و باید برای خودش حرکت کند و آمده که او هم سفر کند و از تاریکی‌های درون خودش، خودش را نجات دهد. فکر کنم این دو تا موضوع را اگر دانایی الانم را داشتم وقتی بر می گردم عقب، مسلماً هم پرهیز می‌کنم از قضاوت کردن و پرهیز از چسبیدن به مسافر و رها کردنش و در واقع تجسس کردن و کاری که انجام می‌دهم را حرکت در مسیر شناخت خودم و کمک کردن به خودم خواهد بود.

بدون نقص عمل کنید. اگر وظیفه خود را درست انجام دهید، چیزی را به دست خواهید آورد که ارزش آن را با هیچ قیمتی نمی‌توانید محاسبه کنید. گرچه آن را نمی‌بینید. همچنین اگر ارزش آن را ندانید و گرفتار بازی‌های کودکانه شوید، ضرری را متحمل خواهید شد که شاید در طول هزاران هزار سال قادر به جبران خسارت وارده نخواهید شد. این بخشی از پیام جناب مهندس برای هفته راهنما در سال 89 بود. به نظر شما منظور از بازی کودکانه چیست؟ مگر ممکن است که راهنما هم، در این جایگاه دچار این بازی شود؟
این موضوع را همیشه از کمک راهنمای عزیزم آموختم که تو، یک بار، از تاریکی بیرون آمده‌ای ولی به‌منزله این نیست که دوباره در تاریکی فرو نروی. آقای امین فرموده‌اند که اگر تو یک بار از تاریکی خارج شوی و دوباره فرو بروی، عمق فرورفتن تو این بار حتی می‌تواند بیشتر از دفعه اول باشد و می‌تواند ده پله تو را به عقب برگرداند و تاریکی بیشتری را تجربه کنی. پس این‌گونه نیست که به‌طور مثال، زمانی که مسافرم درمان شد، دیگر قرار نیست مسئله اعتیاد برای من تکرار شود. هیچ تضمینی وجود ندارد. اگر که پارمترهای دانایی در من افزایش پیدا نکرده باشد، آموزش‌های خود را یاد نگرفته باشم و نتوانسته باشم که درست حرکت کنم، هم می‌توانم صفت‌های خوب را از دست بدهم و هم صفت‌های بد را به دست آورم. این واقعیتی است که وجود دارد و این کار، خیلی هم دردناک می‌تواند باشد. این‌که تو از تاریکی در بیایی و دوباره فرو بروی و آن زمان، عمیق‌تر فرو بروی که اگر انسان دچار غفلت شود، مسلماً این اتفاق برایش می‌افتد. آقا در پیامشان فرمودند که (بدون نقص عمل کنید).به سؤال‌های قبل که در مورد راهنما توضیح دادم، برمی‌گردم. راهنما باید بدون نقص عمل کند، چون قرار است که مسیر زندگی را یاد دهد. کوچک‌ترین خطای او باعث می‌شود که جماعتی به دنبال آن خطا، مسیر زندگی‌شان مجدداً تغییر کند. این حساسیت کار یک کمک راهنما را نشان می‌دهد. این که چقدر کارش ظریف است، چقدر دقت می‌خواهد و چقدر باید مراقب باشد. او باید دانا باشد. وقتی لغزشی کنی، یک عقبه‌ای باید از خودت ایجاد کنی، با دنیایی از حال خراب. فکر می‌کنم که در خرابی همه این انسان‌ها، به‌شخصه نقش زیادی خواهی داشت و تا زمانی که آن‌ها حالشان خراب است، چون من باعث این اتفاق شده‌ام، به خاطر همین هر عمل ضد ارزشی که انجام بدهند، من هم در آن عمل سهیم هستم. مگر این‌گونه نیست که اگر من یک عمل خیر انجام بدهم که باعث شود دیگران هم عمل خیر انجام دهند، در حلقه‌های بعدی، برکاتش به من هم برمی‌گردد. چون شروع این عمل خیر را انجام دادم. چنان چه حالات روحی فردی بد شود، به دنبال آن، حال ناخوش آینده هم برای ما می‌افتد. پس در عمل بد هم همین‌طور است. وقتی جماعتی را تربیت کنی که آن جماعت حالشان بد است و مسیر زندگیشان غلط است، تا سالیان سال اگر آن ها حتی کمک راهنما شوند و دوباره آن ها هم‌چنین رهجویانی تربیت کنند، این حلقه زنجیر که تا انتها ادامه دارد، به من وصل است و من هم از آن حال بد آن ها بی‌نصیب نخواهم ماند.بله کمک راهنما هم می تواند وارد بازی کودکانه شود. کمک راهنما هم یک انسان است و اگر اکتفا به صور آشکار کمک راهنمایی کند و صور پنهان از دستش خارج شود، مسلماً وارد بازی‌های کودکانه می‌شود. چیزهایی برای او مهم می‌شود که اصلاً در این جایگاه، هیچ کمکی به راهنما نمی‌تواند بکند و درنهایت آن گوهری که به دست آورده بود، بسیار راحت از دست می‌دهد. کافی است که کمی حواس او جمع نباشد یا دچار حقه فراموشی شود و گذشته خود را فراموش کند. یادش برود که چقدر حالش بد بود و رسالتش را از یاد ببرد و چیزهای دیگری غیرازاین مسائل برایش مهم شود. نداند که رسالت او چه هست و فکر کند که همه باید به او احترام بگذارند. این وجهه قضیه را نمی‌بیند و غافل می‌شود که چقدر آموزش‌ها مهم است. دانایی او محدود می‌شود و خودش دیگر بازدهی ندارد و مسلماً وارد بازی کودکانه می‌شود و فقط موارد ظاهری برایش مهم می‌شود. درنهایت، ممکن است که آن نعمت از او گرفته بشود، چون دچار کفر شده است و نمی‌بیند و قدردان نیست و این بار فرورفتنش در تاریکی خیلی بیشتر می‌شود.

و کلام آخر...

من باید از شما تشکر کنم و سپاسگزارم و از شما ممنون هستم و واقعاً باید بگویم که سؤال‌های شما خیلی به من کمک کرد که آموزش‌هایم را برای خودم، دوباره یادآوری کنم. ان شاالله که برکات این خدمت ارزنده به خودتان و خانواده محترمتان برگردد. باز هم تشکر می کنم. سؤال‌های شما برای من بسیار تأثیرگذار بود و امیدوارم که توانسته باشم خدمت درستی انجام داده باشم. با تشکر از خانم نگین کمک راهنمای محترم که وقت ارزشمند خودشان را دراختیار ما قرار دادند.